«Το ζητούμενο στις δικηγορικές εκλογές είναι να δυναμώσει η φωνή των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων, όλων των προοδευτικών δικηγόρων, που θα δηλώνει πως δεν μένουμε άπραγοι, δεν θα εμπιστευτούμε ξανά "σωτήριες ηγεσίες" που ευαγγελίζονται λύσεις από τα πάνω, αλλά εμείς οι ίδιοι θα οργανωθούμε και θα παλέψουμε.

Το μήνυμα λοιπόν που θα στείλουν με την ψήφο τους όλοι οι ριζοσπάστες και προοδευτικοί δικηγόροι πρέπει και μπορεί να είναι καθαρό: Να μην μπορεί να αξιοποιηθεί σε πολιτικά σχέδια κυβερνητικής εναλλαγής, να μη μεταφραστεί την επόμενη μέρα αλλιώς, παρά μόνο ως ψήφος εναντίωσης στην αντιλαϊκή πολιτική και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, που τσακίζουν τα δικαιώματά μας.

Αυτό το μήνυμα στέλνεται ηχηρά μέσα στον ΔΣΑ και σε όλους τους Συλλόγους μόνο με την ψήφο στην "Αγωνιστική Συσπείρωση Δικηγόρων". Μήνυμα που την επόμενη μέρα μετατρέπεται σε άμεση δύναμη οργάνωσης της συλλογικής πάλης.

Χιλιάδες συνάδελφοι και συναδέλφισσες προβληματίζονται ενόψει των δικηγορικών εκλογών, αντιλαμβάνονται ότι οι ηγεσίες στον ΔΣΑ και γενικά στους Δικηγορικούς Συλλόγους δεν συμμερίζονται τα δικά τους βάρη και άγχη, δεν υπερασπίζονται τις δικές τους ανάγκες.

Εχουν δίκιο και υπάρχει καθαρή εξήγηση γι' αυτό, που μόνο η "Αγωνιστική Συσπείρωση Δικηγόρων" προβάλλει:

Οτι ο Δικηγορικός Σύλλογος αποτελεί θεσμό με καθορισμένο ρόλο, αυτόν του "συνομιλιτή" και "νομικού συμβούλου" των κυβερνήσεων, δηλαδή ακριβώς εκείνων που διαχρονικά επιτίθενται σε βάρος μας και σε βάρος όλου του λαού. Δεν οφείλεται λοιπόν μόνο στην εκάστοτε ηγεσία τους το γεγονός ότι οι Δικηγορικοί Σύλλογοι λειτουργούν ως "κέρβεροι", όχι βέβαια για τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα αλλά για τα συμφέροντα των ανώτερων στρωμάτων της δικηγορίας, των δικηγορικών εταιρειών και συνολικά του κεφαλαίου.

Οι διακηρύξεις περί "αντικαθεστωτικού" Δικηγορικού Συλλόγου είναι όχι μόνο ανεδαφικές, αλλά στην ουσία αποπροσανατολιστικές, γιατί θολώνουν τον πραγματικά ριζοσπαστικό δρόμο που πρέπει να βαδίσει η πλατιά πλειοψηφία των δικηγόρων. Η ανάθεση και αναμονή τροφοδοτεί μόνο την εναλλαγή "χαλίφηδων", φυσικά όχι μόνο στους Δικηγορικούς Συλλόγους, αλλά καταρχήν στους ίδιους τους κυβερνητικούς θώκους.

Η αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων μέσα στους Δικηγορικούς Συλλόγους βοηθά να οργανωθεί από καλύτερες θέσεις αυτοτελώς ο διεκδικητικός αγώνας των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων. Για τα σύγχρονα δικαιώματά μας στην εργασία και στη ζωή, όπως και για τις λαϊκές ελευθερίες όλου του λαού μας, κόντρα στην καταστολή, στον αυταρχισμό, στην κάθε μορφής βία των εκμεταλλευτών και του κράτους τους».