Ο Θ. Χρηστίδης έθεσε εξαρχής τα κρίσιμα ζητήματα, όπως π.χ. πώς γίνεται σε μια περιοχή με τόσο πλούτο, με σημαντικά αποθέματα χρυσού και άλλων μετάλλων, περιοχή που είναι από τους μεγαλύτερους τουριστικούς προορισμούς, να φτάνουμε στο σημείο να μιλάμε για απολύσεις, γενίκευση των «ελαστικών» σχέσεων εργασίας, εντατικοποίηση και ρήμαγμα εργασιακών δικαιωμάτων, αναδεικνύοντας πως τα όσα βιώνει ο λαός της Χαλκιδικής είναι αποτέλεσμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

«Εδώ στα μεταλλεία ακόμα πιο καθαρά εκφράζεται αυτή η ανάπτυξη», σημείωσε, αναφερόμενος στο τελευταίο «εμβληματικό παράδειγμα», στη νέα συμφωνία της κυβέρνησης με την «Ελληνικός Χρυσός», θυμίζοντας τα «οφέλη» που διαφήμιζε η κυβέρνηση της ΝΔ και το πώς ο ΣΥΡΙΖΑ «έκρυβε τη συμφωνία του πίσω από το παραβάν περί διασφάλισης του ευρωπαϊκού πλαισίου ανταγωνισμού... δηλαδή να μην ευνοείται μια εταιρεία αλλά και άλλες! Δεν ενοχλείται από το σύνολο της συμφωνίας, αρκεί να είναι συμφέρουσα η τιμή».

Αναφερόμενος στη σύμβαση ανέδειξε ότι ένας πολύ σημαντικός και μη ανανεώσιμος ορυκτός πόρος, όπως είναι ο χρυσός, παραδίνεται σε έναν μονοπωλιακό όμιλο, το περιβάλλον επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο, ενώ πριν καλά καλά στεγνώσει το μελάνι της συμφωνίας, ήρθαν και τα πρώτα μαντάτα για τους εργαζόμενους: Απολύσεις εργατών από τη μεγαλύτερη εργολαβική εταιρεία στο έργο, απειλές για απολύσεις σε μέλη του ΔΣ του ΣΕΜΛΑ, σχεδιασμός για αλλαγή ωραρίων, απόλυση μετά από λίγο καιρό του προέδρου του Συνδικάτου Νεταλλείων κ.τ.λ.

Λίγους μόλις μήνες μετά τις εξαγγελίες κυβέρνησης και εταιρείας για «πολλές και καλές θέσεις εργασίας», οι μεταλλωρύχοι έρχονται αντιμέτωποι με τον νέο «στρατηγικό οδικό χάρτη» 2021 - 2024 της εταιρείας. Περιλαμβάνει το κλείσιμο του μεταλλείου «Μαύρες Πέτρες», φήμες για πιθανές απολύσεις εργαζομένων, περικοπή εργατικών κατακτήσεων (διμηνιαίο μπόνους που έπαιρναν οι εργαζόμενοι σχεδόν 10 χρόνια), εφαρμογή πολλών ειδικοτήτων σε κάθε εργαζόμενο, καμία αύξηση στην επιχειρησιακή ΣΣΕ η οποία παραμένει εδώ και πολλά χρόνια «παγωμένη».

Ολα αυτά με περιτύλιγμα και πρόφαση τους αρνητικούς οικονομικούς ισολογισμούς που επικαλείται η εταιρεία. «Γνωστό τερτίπι και στάχτη στα μάτια των εργαζομένων αφού πρόκειται για επένδυση με μεγάλο χρονικό βάθος και με εξασφαλισμένη κερδοφορία που βασίζεται στη μεγάλη αξία του χρυσού και των ορυκτών πόρων συνολικά».

Επιπλέον θύμισε ότι την περίοδο 2016 - 2020, με σχεδόν ίδιο αριθμό εργαζομένων, ο κύκλος εργασιών της επιχείρησης υπερτετραπλασιάστηκε (από 38 εκατ. ευρώ το 2016 στα 160 εκατ. ευρώ το 2020). Την ίδια περίοδο, ο όγκος των εξορυχθέντων μεταλλευμάτων αυξήθηκε κατά 260%. Δηλαδή οι εργαζόμενοι, μόνιμοι και εργολαβικοί, εργάστηκαν περισσότερο, πιο εντατικά, πιο παραγωγικά και πέτυχαν να αυξήσουν σημαντικά την παραγωγή, τον πλούτο.

Σημείωσε ότι και από το παράδειγμα των μεταλλείων αποδεικνύεται πως η καπιταλιστική ανάπτυξη προϋποθέτει «ξεζούμισμα των εργαζομένων και συνεχή προσπάθεια από το κεφάλαιο για αύξηση της παραγωγικότητας με σκοπό το κέρδος. Ενα κράτος - και βέβαια κυβερνήσεις - φιλικό στους επιχειρηματίες και εχθρικό στον λαό».

Μιλώντας για την ελπιδοφόρα διέξοδο του σοσιαλισμού για την οποία παλεύει το ΚΚΕ, σημείωσε ότι ο λαός μπορεί να ζήσει όπως του αξίζει, όπως ορίζει η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, με ικανοποιημένες τις σύγχρονες πραγματικές ανάγκες, απαλλαγμένος από τις αλυσίδες της ανεργίας, της φτώχειας, της ανασφάλειας.

Παρουσίασε την πρόταση του Κόμματος για τη μεταποίηση και την εξορυκτική βιομηχανία, όπως αναφέρεται στο Πρόγραμμά του, όπου μεταξύ άλλων σημειώνεται πως «δίνεται προτεραιότητα στην παραγωγή μέσων παραγωγής (π.χ. στις μηχανοκατασκευές), με τη συνδυασμένη αξιοποίηση της εξορυκτικής βιομηχανίας και την ανάπτυξη σχετικών κλάδων της μεταποίησης, με τη στήριξη της εγχώριας επιστημονικής έρευνας (...)

Η εξόρυξη των ορυκτών πρώτων υλών θα συνδυαστεί με τη βιομηχανική επεξεργασία τους, την ανάπτυξη της μεταλλευτικής και πετροχημικής βιομηχανίας, την παραγωγή μηχανημάτων και μέσων μεταφοράς, με στόχο τη μείωση της εξάρτησης από το εξωτερικό εμπόριο. Ανάλογα για κλάδους της μεταποίησης, όπως η χημική βιομηχανία».

Οπως είπε ο Θ. Χρηστίδης, «η πρόταση του ΚΚΕ δεν βρίσκεται στον "αέρα" και δεν είναι προϊόν ονειροπολήσεων. Πατάει γερά στην πραγματικότητα από το αντικειμενικό γεγονός πως η Ελλάδα διαθέτει αποδεδειγμένα σημαντικά ορυκτά και μεταλλεύματα (...) γιατί διαθέτουμε ικανό εργατικό δυναμικό, εξειδικευμένο χρόνια στα μεταλλεία της περιοχής, με μεγάλη παράδοση».

Σημείωσε ότι είναι αποπροσανατολιστικό το δίλημμα «ναι ή όχι στην εξόρυξη» γιατί είναι δίλημμα που ενισχύει τη διάσπαση του λαού της περιοχής, αφήνει στο απυρόβλητο τον πραγματικό αντίπαλο.

Αναφερόμενος στο πώς πρέπει να δράσει το εργατικό κίνημα, σημείωσε ότι «πρέπει να διεκδικήσει ένα συνολικό επιθετικό πλαίσιο πάλης, που έρχεται σε σύγκρουση με την καπιταλιστική κερδοφορία και τις χαμηλές απαιτήσεις που καλλιεργούν κεφάλαιο, αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα, εργοδοτικός συνδικαλισμός».

Είπε ακόμη ότι «οι συλλογικές διαδικασίες, οι συνελεύσεις βαρδιών, η οργάνωση των εργαζομένων, όπως αυτή εκφράστηκε και από τη δημιουργία του Σωματείου Λατομείων - Μεταλλείων, δείχνουν ένα μικρό κομμάτι από την τεράστια δύναμη της εργατικής τάξης, που σε αυτήν τη φάση υποχρεώνει τους μετόχους, αντί να υλοποιούν το σχεδιάγραμμά τους, να σκέφτονται τρόπους για να καθυστερήσουν, για να πνίξουν αγωνιστικές διαθέσεις.

Η αλληλεγγύη, έτσι όπως ήδη εκφράζεται μέσα από τη στήριξη δεκάδων σωματείων από όλη τη χώρα, αλλά και από τους κατοίκους της περιοχής, δίνει κουράγιο και χρειάζεται ακόμα περισσότερο να ενισχυθεί»..

Σημείωσε στη συνέχεια ότι οι εργαζόμενοι στα μεταλλεία και συνολικά ο λαός της περιοχής είναι θύμα της πολιτικής που χαρίζει τον χρυσό στα μονοπώλια, καταστρέφει τις ζωές τους, ρημάζει το περιβάλλον, τσακίζει εργασιακά δικαιώματα. Γι' αυτό από κοινού πρέπει να οργανωθεί η πάλη τους ενάντια σε αυτήν την πολιτική.

Για να έχει αντοχή και αποτελεσματικότητα, θα πρέπει να συνδεθούν τα δίκαια αιτήματά τους με τον χαρακτήρα της επένδυσης και των σχεδίων της εργοδοσίας, να αναδεικνύεται σε κάθε βήμα ότι οι συνδικαλιστικές διώξεις δεν γίνονται σε κενό αέρος, αλλά πατάνε πάνω στην ανάγκη του κεφαλαίου να υπάρχει σιγή ιχθύος στους χώρους δουλειάς.

Και κάλεσε σε αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ «για να χτίσουμε έναν διαφορετικό "οδικό χάρτη" που θα φέρει στο προσκήνιο τις δικές μας εργατικές και λαϊκές ανάγκες».