Το να πεις ότι ο ιμπεριαλισμός κάνει παραπληροφόρηση είναι σαν να ορμάς με όλη σου τη δύναμη να «παραβιάσεις» μια ορθάνοιχτη πόρτα. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να κάνει τόσα εγκλήματα και να επιχειρεί να βγαίνει «από πάνω» και ταυτόχρονα να δημιουργεί άλλοθι και για τους συνενόχους του; Πώς αλλιώς το δίκιο θα γινόταν «άδικο»; Πώς αλλιώς την ώρα που βάζουν στο μάτι τις πλουτοπαραγωγικές πηγές μιας περιοχής ή τη γεωστρατηγική της σημασία, θα εμφανίζονταν ότι της επιτίθενται για «ανθρωπιστικούς λόγους»; Πώς αλλιώς το ολοφάνερα παράλογο θα παρουσιαζόταν σαν «λογικό» και μάλιστα θα αναλάμβαναν στη συνέχεια οι «αρμόδιοι» να το δικαιολογούν σαν το μοναδικά επιστημονικό;

Αυτά όλα είναι πασίγνωστα και αναμενόμενα και κανενός πλέον δε «στρογγυλεύουν τα μάτια» από την εντύπωση κάθε φορά που γίνεται η αποκάλυψη ενός καινούριου ψέματος ή μιας καινούριας σκηνοθεσίας - συνωμοσίας. Για παράδειγμα, πολύ καιρό μετά το βρώμικο πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία ο τότε πολιτικός εκπρόσωπος του ΝΑΤΟ, ο πολύς Τζ. Σι, με κομπασμό ανέφερε στους δημοσιογράφους ότι η ίδια η θέση του, του υπαγόρευε να λέει ψέματα.

Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι να ανακαλύψουμε τώρα ξαφνικά τον ιμπεριαλισμό και τις μεθόδους του, ούτε να τον παρατηρούμε για το πότε θα έρθουν τα αναμενόμενα αλλά η καθημερινή επιβεβαίωσή τους βοηθά την προετοιμασία για την ανατροπή του. Ετσι για παράδειγμα οι εσωτερικές ποικίλες αντιθέσεις που είναι σύμφυτες με το εκμεταλλευτικό σύστημα αφήνουν που και που καμία χαραμάδα που μας επιτρέπει να βεβαιώσουμε αυτό που περιμένουμε έτσι και αλλιώς.

Η «Επιτροπή Στρατηγικής Επιρροής» που «ξεφωνήθηκε» προχτές από τις ίδιες τις αμερικανικές εφημερίδες μπορεί να αντανακλά τις δικές τους εσωτερικές αντιθέσεις για το ποιος θα αναλάβει να διαρρέει τα ψέματα στην κοινή γνώμη και να επηρεάζει πολιτικές ώστε να δικαιολογεί και τα μεγάλα κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό των ΗΠΑ, αλλά πέρα από αυτή την αντίθεση, αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η ομολογία πως κάποιος πρέπει να διαρρέει τα ψέματα. Κάποιος, με άλλα λόγια, πρέπει να αναλάβει να ακονίζει τα μαχαίρια πριν το έγκλημα και ο ίδιος να σβήνει και τα ίχνη...

Τώρα που «καρφώθηκε», για παράδειγμα, η συγκεκριμένη επιχείρηση μπορεί τελικά να μην εγκριθεί αυτή η συγκεκριμένη και να προωθηθεί κάποια άλλη μορφή με κάποιο άλλο όνομα ή από άλλη υπηρεσία. Η ουσία θα παραμένει η ίδια. Από τη στιγμή που πήραν φόρα να εγκαταστήσουν στις πλάτες των λαών τη λεγόμενη Νέα Τάξη Πραγμάτων, έχουν την ανάγκη να «πλύνουν» τις συνειδήσεις και ή να τις γεμίσουν ψέματα ή να τις διαφθείρουν ή να τις τρομοκρατήσουν. Να μη τους γίνει το χατίρι κι ας παλέψουμε όλοι μαζί για τη ριζική ανατροπή τους.