Τα «χρήσιμα» είδη που περιλαμβάνει η γεωργία μας υπερέχουν αναμφισβήτητα από τα έντομα, τα αγριόχορτα και τα διάφορα ζιζάνια. Ταυτόχρονα, υπάρχει μια μεγάλη κοινότητα που αποτελείται από τους αρουραίους, τις κατσαρίδες και τις μύγες που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις έχει πολλαπλασιαστεί παράλληλα με την εξάπλωση του ανθρώπου πάνω στη Γη. Είναι άγνωστο ποιες καινούριες ανεπιθύμητες κοινότητες ειδών θα συνοδεύσουν τη μελλοντική μας «πρόοδο», η οποία συντελείται σταθερά τα τελευταία χρόνια σε βάρος των οικοσυστημάτων. Η επισήμανση αυτή δε γίνεται βέβαια, για να απορρίψουμε τα είδη εκείνα που βοήθησαν καθοριστικά την ανθρώπινη εξέλιξη. Είναι γνωστό, ότι 10.000 χρόνια πριν με την ανάδειξη της γεωργίας μαζί με την αφετηρία των πρώτων μεγάλων ανθρώπινων οικισμών, ο άνθρωπος έχει αποκομίσει άφθονα κέρδη από μερικές δεκάδες άγριων ειδών, στα οποία συμπεριλαμβάνονται τα βοοειδή, οι κατσίκες, τα γουρούνια, τα πρόβατα και τα άλογα. Πολύ σημαντική είναι επίσης και η ύπαρξη των κύριων πηγών διατροφής όπως το σιτάρι, το καλαμπόκι, το ρύζι, το κριθάρι και δυο τρεις ντουζίνες άλλα φυτά.

Μόλις είχαμε χωράφια με δημητριακά, είχαμε αρουραίους και ποντίκια. Μόλις αποκτήσαμε σπίτια εμφανίστηκαν οι κατσαρίδες και οι μύγες. Οι προσπάθειές μας να καταπολεμήσουμε λ.χ. τα έντομα με διάφορους τύπους εντομοκτόνων είχε ως αποτέλεσμα τη μεγιστοποίηση της ανθεκτικότητάς τους και την αύξηση των πληθυσμών τους. Ετσι άθελά μας μετατρέψαμε τα έντομα σε «πανούκλα», όπως υπό μορφή «θαύματος» η καλλιέργεια των δημητριακών εξέθρεψε τους αρουραίους και τα αγριόχορτα. Εξίσου καταστροφική, για τις προσδοκίες μας, είναι η αλματώδης μείωση των γονιδίων των ειδών για τη σοδειά. Κι αυτό είναι το αποτέλεσμα της γενετικής ομοιομορφίας, προϊόν της καλλιέργειας σπαρτών -με στόχο την υψηλή παραγωγικότητα- σε μοναδικές ποικιλίες σε εκτάσεις εκατομμυρίων στρεμμάτων. Ολα αυτά είναι καταστροφικά για το μέλλον του πλανήτη, εκτός αν αλλάξουμε συμπεριφορές και στραφούμε στις βιοκαλλιέργειες, δίνοντας προσοχή σε πιο αποτελεσματικούς τρόπους αντιμετώπισης των εντόμων. Παράλληλα, χρειάζεται ένας πιο απλός τρόπος ζωής και μια οικολογική προσέγγιση σε μια σειρά από ανθρώπινες δραστηριότητες.

Είναι πολλά τα είδη που επωφελούνται από την ανθρώπινη κοινωνία. Καθώς ο ανθρώπινος πληθυσμός αυξάνεται, αυξάνονται και τα απορρίμματα κι έτσι δημιουργείται ένα κύμα αύξησης ανεπιθύμητων ειδών όπως οι μύγες, οι κατσαρίδες, οι αρουραίοι και πλήθος από βακτηρίδια που προξενούν εκτός από καταστροφικές μολύνσεις και πλήθος από ασθένειες. Και είναι τραγική ειρωνεία, γιατί μοιάζει σα να μην μπορούμε να έχουμε το ένα χωρίς το άλλο. Οταν δεχτούμε μια «παρέα» συγκεκριμένων μελών από τα άγρια είδη και τα εξημερώσουμε σύμφωνα με τις επιθυμίες μας, κάποιο «τζίνι» βγαλμένο λες από παραμύθι απελευθερώνει μια σειρά από ανεπιθύμητα είδη και ασθένειες, που μολύνουν το περιβάλλον. Τρέφονται με την παρουσία του ανθρώπου και «χαίρονται» την ανοσία της εξάπλωσής τους. Ενας αριθμός από αυτά τρέφεται με τα πεταμένα απορρίμματα των αστικών κέντρων.

Και λίγα λόγια για τη «βιομηχανία των ζώων». Οι Αμερικανοί μόνο ξοδεύουν πάνω από 5 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο για τροφές που προορίζονται για τους σκύλους και τις γάτες, ποσό εφτά φορές μεγαλύτερο από τη διατροφή των μωρών της ίδιας χώρας!! Τα προϊόντα αυτά είναι διαίτης που έχουν περάσει από ιατρικά τεστ. Κι όλα αυτά σε μια εποχή που οι ετήσιοι θάνατοι νεογέννητων -λόγω έλλειψης αναγκαίων πόρων- στον Τρίτο Κόσμο αυξάνονται συνεχώς παρά τα κροκοδείλια των αναπτυγμένων χωρών. Το έχουμε γράψει επανειλημμένα και θα εξακολουθούμε να το γράφουμε, παρά την άποψη των «οικο»τεχνοκρατών που ισχυρίζονται ότι όλα μπορούν να ελεγχθούν με τη χρήση της ορθής (πράσινης) τεχνολογίας. Το οικολογικό πρόβλημα, σε όλες του τις διαστάσεις, είναι αποτέλεσμα της αγοράς και των κανόνων που τη διέπουν. Το κέρδος των επιχειρηματιών από τη μια πλευρά και η χωρίς όρους και όρια ανάπτυξη έχουν ναρκοθετήσει το μέλλον του πλανήτη και καμιά πράσινη τεχνολογία δεν μπορεί να αναστρέψει τις οικολογικές επιπτώσεις, που ήδη υφιστάμεθα και οι οποίες θα επιδεινωθούν αν δεν υπάρξει στροφή στο ακολουθούμενο μοντέλο. Και για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρξει ένα πλειοψηφικό ρεύμα της Αριστεράς, που θα έχει ως βασικό πρόσταγμα το σοσιαλισμό και την οικολογία.