Τον λυπήθηκα, τις προάλλες, τον Αγιο Καλλίνικο, το μητροπολίτη Πειραιώς. Τον είδα στημένο μπροστά στις κάμερες να εκφράζει την πίκρα και την οργή του, για τα καμώματα του «πνευματικού του τέκνου», του μακαριοτάτου αρχιεπισκόπου Αθηνών, κυρίου Χριστοδούλου, και, πραγματικά, τον συμπόνεσα. Δηλητήριο έσταξε τ' αχείλι του, για τον προκαθήμενο της Αγίας μας Εκκλησίας, τον οποίο κατηγόρησε ανοιχτά για πλαστογραφία και φασιστική νοοτροπία.

Είπε και άλλα πολλά ο Αγιος Πειραιώς εις βάρος του Αγίου Χριστοδούλου. Και μας έκανε, όλους εμάς τους ευσεβείς χριστιανούς, να μην έχουμε πού να κρύψουμε το πρόσωπό μας, από την ντροπή. «Γιατί», είπαμε, «αυτό το παιδί, που είχε απάνω του όλες τις χάρες και τις αρετές του κόσμου, που είχε το μοναδικό προνόμιο να συνομιλεί με το θεό, για να παίρνει απευθείας τις οδηγίες του, ώστε να μας οδηγεί και εμάς τα "απολωλότα πρόβατα" στο δρόμο της αγάπης και της ανιδιοτέλειας, να καταντήσει τώρα ένας απατεώνας πλαστογράφος; Με τι μούτρα και με τι κύρος θα βγει, αύριο, την Ωραία Πύλη του, να μας μιλήσει για θρησκεία και πατρίδα, και για τη βασιλεία των ουρανών; Εμείς, τον είχαμε ιδεί, παλιότερα, αρχάγγελο οργισμένο, να σηκώνει ψηλά το δάχτυλό του και να κραυγάζει μπροστά στα μικρόφωνα: "Οποιος μου πειράξει θρησκεία και πατρίδα, θα με βρει απέναντί του λεοντάρι" και είπαμε: να, ο θεόσταλτος ηγέτης μας, η κολόνα της θρησκείας, αλλά και της πατρίδας μας».

Λοιπόν, «άγιοι πατέρες» της Εκκλησίας μας, «κλέφτες, άρπαγες, σπιούνοι/ ψεύτες και υποκριτές» - όπως θα σας έλεγε και ο φίλος μου ο Λεωνίδας, ο λαϊκός ποιητής - τι πρότυπο και τι παράδειγμα δίνετε τώρα εσείς στον απλό λαό, στο «χριστεπώνυμον πλήθος», με ετούτα τα καμώματά σας, με τους σκυλοκαυγάδες και τα μαλλιοτραβήγματά σας; Με το να βγάζετε εσείς οι ίδιοι στη φόρα, και να διαλαλείτε «urbi et orbi» (στην πόλη και στην οικουμένη, παντού) τα λερωμένα και τα άπλυτά σας, δεν πετυχαίνετε τίποτε άλλο από το να δείχνετε γυμνό και ξεμασκαρεμένο το άθλιο πρόσωπο του σκοτεινού κατεστημένου σας, ενός θλιβερού ιερατείου αλληλοσπαρασσόμενου, «κεκοσμημένου» με όλα τα ταπεινά πάθη και τις ανθρώπινες αδυναμίες: πλεονεξία, μοχθηρία, κακοήθεια και μίσος αβυσσαλέο. Από πατέρες και ποιμένες πνευματικοί, καταντήσατε σκέτοι χριστέμποροι και αγιογδύτες, με πρόστυχα και ταπεινά ελατήρια, με μοναδικό γνώμονα το ατομικό συμφέρον και το υλικό κέρδος. Εσάς πρέπει να κατεβεί και να περιλάβει με το φραγγέλιό του ο Ιησούς, που κάνατε την Αγία του Εκκλησία ζωοπανήγυρη και μετατρέψατε τον οίκον του Πατρός του σε οίκον εμπορίου και σε άντρο τσιφούτηδων αργυραμοιβών.