Δεν μπαίνουμε στον «πειρασμό» να σχολιάσουμε την εισαγγελική έρευνα για την υπόθεση της αγοράς δύο πετρελαιοφόρων πλοίων από τα κεφάλαια που άντλησε ο ιδιοκτήτης της «Καθημερινής» από τη Σοφοκλέους. Αλλωστε ο ίδιος ο διευθυντής του «Ελεύθερου Τύπου», στα δημοσιεύματα του οποίου στηρίχτηκε η εισαγγελική έρευνα, αμφιβάλλει έντονα σε χτεσινό άρθρο του για την κάθαρση μέσω της Δικαιοσύνης, επισημαίνοντας ότι «οι δικαστικοί λειτουργοί κάνουν μόνο χρηματιστηριακές νεκροψίες». Από την άλλη, δεν είναι ο ιδιοκτήτης της «Καθημερινής» ο πρώτος που παίρνει τα λεφτά των μικροεπενδυτών από το ΧΑΑ και τα «επενδύει» όπου θέλει. Ομως πάει πολύ η «Καθημερινή» να εμφανίζεται ως «θύμα» στον οικονομικοπολιτικό πόλεμο που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και να ισχυρίζεται ότι στην υπόθεση Κόκκαλη κινήθηκε από «καθαρό δημοσιογραφικό ενδιαφέρον για την αποκάλυψη της αλήθειας»(!). Πολύ της μόδας έχει γίνει τελευταία το σλόγκαν: «καθαρή επιστήμη», «καθαρή τέχνη», «καθαρή δημοσιογραφία», «καθαρά χέρια», κ.ο.κ. Δεν υπάρχει πιο ανόητο και ανούσιο σύνθημα. Πολύ περισσότερο σε μια ταξική κοινωνία, που οι πάντες υπηρετούν συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα και είναι με χιλιάδες νήματα διασυνδεμένοι με αυτά.