ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ).--

«Η διαδικασία ενοποίησης της Ευρώπης εμφανίζει σημάδια κόπωσης (...). Οι τελευταίες Συνθήκες, από το Μάαστριχτ και μετά υπήρξαν αποτέλεσμα επίπονων διαπραγματεύσεων και δεν ανταποκρίθηκαν στους αρχικούς στόχους τους (...). Το ποσοστό αποχής στις ευρωεκλογές ανήλθε σε ανησυχητικά επίπεδα (...). Εάν θα μπορούσαμε να επιτύχουμε ευρεία συναίνεση για μια μόνο πρόταση θα ανοίγαμε το δρόμο προς ένα Σύνταγμα για την Ευρώπη (...). Ορισμένοι από εσάς φοβάστε το ρόλο του προεδρείου (...). Εάν τυχόν αποτύχουμε, κάθε χώρα θα επιστρέψει σε μια λογική προστατευτισμού, θέτοντας ζοφερά ερωτήματα για τις αιτίες της παρακμής μας και της κατάστασής μας ως κυριαρχουμένων».

Με τα ανωτέρω ο «πολύς» Βαλερί Ζισκάρ ντ' Εστέν κήρυξε στις Βρυξέλλες την εναρκτήρια σύνοδο της «Συνέλευσης για το μέλλον της Ευρώπης», η οποία επί ένα έτος θα «προετοιμάζει» την επόμενη Διακυβερνητική Διάσκεψη (ΔΔ), που μέχρι το 2004 θα έχει ολοκληρώσει την αυταρχική πολιτική αναθεώρηση της δομής και της λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ).

Πρόκειται για την πολυμελή Συνέλευση που συγκαλείται μετά από σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Λάακεν (14/15 Δεκέμβρη 2001), με στόχο να προπαγανδίσει και να νομιμοποιήσει τη δεδηλωμένη πρόθεση των ευρωπαϊκών «μεγάλων δυνάμεων», να προχωρήσουν στη θέσπιση μιας ολιγαρχικής Ευρώπης με τη ΔΔ του 1994. Και είναι χαρακτηριστικό της συγκεντρωτικής νοοτροπίας που διαποτίζει πλέον τους Ευρωπαίους κυβερνώντες, το γεγονός ότι και αυτή η Συνέλευση, που δε θα αποφασίσει αλλά θα προπαγανδίσει, ξεκίνησε με κατηγορίες κατά του «συνταγματικού μοναρχισμού» του προέδρου Β. Ζισκάρ ντ' Εστέν και του 13μελούς «προεδρείου», αφού ακόμη και μεταξύ των 105 αντιπροσώπων κυβερνήσεων και «εθνικών» Κοινοβουλίων των 15 κρατών - μελών της ΕΕ και των 13 υποψηφίων για ένταξη χωρών, κατέστη φανερό ότι η Συνέλευση, απλά, συνέρχεται και το «προεδρείο» διευθύνει και αποφασίζει. Η Συνέλευση θα συνέρχεται περίπου μια φορά το μήνα και η όλη «προετοιμασία» θα αφορά αποκλειστικά στο «προεδρείο» και στο μηχανισμό «εμπειρογνωμόνων» που έχει στηθεί ειδικά γι' αυτό το σκοπό. Η Συνέλευση θα συνεδριάζει στις Βρυξέλλες και θα 'ναι «δημόσια», αλλά όπως κατέστησε σαφές ο Ντ' Εστέν, «οι συνεδριάσεις του προεδρείου δε θα είναι ανοιχτές».

Τον περασμένο Δεκέμβρη, η Σύνοδος Κορυφής του Λάακεν έδωσε εντολή να συγκληθεί μια «Συνέλευση» που θα «προετοιμάσει» την πολιτική αναθεώρηση της ΕΕ μέχρι το 2004. Πρόεδρος διορίστηκε ο πρώην Πρόεδρος της Γαλλίας Β. Ζισκάρ ντ' Εστέν, με εν λευκώ εντολή να «προπαρασκευάζει» τη Συνέλευση (...) «συνάγοντας τα διδάγματα από τη δημόσια συζήτηση (!!!) Διορίστηκαν και δύο αντιπρόεδροι, ο χριστιανοδημοκράτης πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου Ζαν Λικ Ντεάν, και ο σοσιαλδημοκράτης πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας, Τζουλιάνο Αμάτο, που κυβέρνησε τη χώρα του το 1992 επί της εποχής του δικαστικού πραξικοπήματος των «καθαρών χεριών». Πέραν των τριών, το «προεδρείο» απαρτίζεται από εννέα μέλη (δύο της Κομισιόν, δύο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (ΕΚ), δύο αντιπροσώπους «εθνικών» Κοινοβουλίων και τρία μέλη της ευρωπαϊκής «τρόικας» που ασκεί την προεδρία του Συμβουλίου Υπουργών κατά τη διάρκεια της Συνέλευσης).

Η Συνέλευση απαρτίζεται από 15 αντιπροσώπους των κυβερνήσεων της ΕΕ, 30 μέλη των εθνικών Κοινοβουλίων (δύο από κάθε κράτος - μέλος), 16 μέλη του ΕΚ και δύο αντιπροσώπους της Κομισιόν. Τα 13 υποψήφια προς ένταξη κράτη, μεταξύ των οποίων η Κύπρος και η Τουρκία, αντιπροσωπεύονται ανάλογα με 30 μέλη. Τα ζητήματα προς συζήτηση αφορούν την πολιτική δομή και λειτουργία της ΕΕ και ο Ντ' Εστέν τα κατέταξε σε «έξι» ομάδες:

1. «Θεμελιώδη ερωτήματα για το ρόλο της Ευρώπης», 2. «Κατανομή αρμοδιοτήτων στην ΕΕ», 3. «Απλοποίηση των μέσων», 4. «Πώς λειτουργούν τα θεσμικά όργανα της ΕΕ», 5. «Μία και μόνη φωνή για την Ευρώπη στις διεθνείς υποθέσεις», και 6. «Προσέγγιση για ένα Σύνταγμα των Ευρωπαίων πολιτών».

Ο Ντ' Εστέν έθεσε ως «στόχο» μια «ευρεία συναίνεση για μία μόνο πρόταση». Σύμφωνα, όμως, με τις εντολές του Λάακεν «η Συνέλευση θα καταρτίσει ένα τελικό έγγραφο, το οποίο θα περιλαμβάνει είτε διαφορετικές εναλλακτικές λύσεις, με καταγραφή της υποστήριξης που συγκέντρωσε καθεμία, είτε συστάσεις σε περίπτωση συναίνεσης. Το τελικό έγγραφο θα αποτελέσει την αφετηρία των συζητήσεων στη ΔΔ, η οποία και θα λάβει τις τελικές αποφάσεις». Δηλαδή επί ένα χρόνο οι 105 θα κάνουν προπαγάνδα, μετά το «προεδρείο» θα καταρτίσει ένα τελικό έγγραφο, ανάλογο με το πώς επιθυμούν οι «μεγάλες δυνάμεις» να αρχίσουν την πραγματική ΔΔ, προς το τέλος του 2003, που θα αποφασίσει με συνοπτικές διαδικασίες το «πολιτικό μέλλον» της ΕΕ. Η κοροϊδία ολοκληρώνεται με τη συγκρότηση ενός «Φόρουμ», που όπως διευκρίνισε χτες ο Βέλγος αντιπρόεδρος Ντεάν, δε θα 'ναι τίποτε άλλο παρά «δίκτυο» που θα «συζητά στο Ιντερνετ» (!!!) Σύμφωνα με το Λάακεν αυτή θα είναι η (...) «εκπροσώπηση της κοινωνίας των πολιτών» (!!!)

Την ελληνική κυβέρνηση εκπροσωπεί ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Γ. Κατηφόρης με αναπληρωτή του Π. Ιωακειμίδη. Το ελληνικό Κοινοβούλιο αντιπροσωπεύεται από τον Π. Αυγερινό (ΠΑΣΟΚ) με αναπληρωτή τον Ν. Κωνσταντόπουλο (ΣΥΝ), και την Μ. Γιαννάκου (ΝΔ) με αναπληρωτή τον Ευρ. Στυλιανίδη (ΝΔ). Ο αντιπρόσωπος της Κύπρου είναι ο πρέσβης Μ. Ατταλίδης και του κυπριακού Κοινοβουλίου οι Ελένη Μαύρου (ΑΚΕΛ) και Παν. Δημητρίου (ΔΗΣΥ).

Παρά την κοροϊδία της Συνέλευσης, τα θέματα που θα θιχτούν έχουν κεφαλαιώδη πολιτική σημασία και επ' αυτών θα αποφασίσει η ΔΔ του 2004. Ο Ντ' Εστέν δεν έθιξε την ουσία, απλώς τρομοκράτησε με το δίλημμα ή ενιαία πρόταση προς τη ΔΔ ή χάος, απειλώντας μάλιστα ότι «αν αποτύχουμε κανένας από μας, ακόμα και οι μεγαλύτεροι, δε θα έχει αρκετό βάρος έναντι των γιγάντων του κόσμου». Τα περί «δημοκρατίας» είναι για τα ΜΜΕ, το ζήτημα αφορά την ισχύ του μεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Και περί αυτού η ειρωνεία του Ντ' Εστέν ήταν αποκρουστική, όταν στον χτεσινό εναρκτήριο λόγο δήλωσε ότι «οι μηχανισμοί λήψεως αποφάσεων έχουν καταστεί περίπλοκοι, σε σημείο που να έχουν γίνει ακατανόητοι για την κοινή γνώμη» (!!!) Πρόκειται για υβριστική δήλωση και περιφρόνηση κάθε δημοκρατικής διαδικασίας.

Ο πρόεδρος της Κομισιόν Ρ. Πρόντι, παρεμβαίνοντας στην εναρκτήρια σύνοδο, ήταν πιο (...) συγκροτημένος. Πρέπει λέει, «να ενισχύσουμε τον διεθνή ρόλο της ΕΕ» με «νέους» πολιτικούς θεσμούς «πέρα από εγωισμούς και δικαιώματα βέτο» (!!!) Γιατί «η Ευρώπη δεν είναι μια συμμαχία», αλλά μια «υπερεθνική δημοκρατία». Η Κομισιόν όπως απαιτεί η Γερμανία, «είναι έτοιμη να παραχωρήσει μέρος των αρμοδιοτήτων της για να αναλάβει νέες υπευθυνότητες σε εκείνους τους τομείς που παίζεται το μέλλον της Ευρώπης». Γιατί, όπως τόνισε ο πρόεδρος της Κομισιόν «η πραγματική φιλοδοξία δεν είναι να δημιουργήσουμε ένα υπέρ-κράτος. Τι νόημα θα είχε όταν τα κλασικά κρατικά μοντέλα είναι όλο και περισσότερο ανεπαρκή να διαχειριστούν την παγκοσμιοποίηση;». Η πραγματική φιλοδοξία είναι όντως να επιβληθεί το ευρωπαϊκό κουβέρνο του κεφαλαίου.