Η ιδεολογική μου ταυτότητα κάθε άλλο πάρα κοντά στο ΚΚΕ ήταν. Σίγουρα ήμουν ένας άνθρωπος με ηθική, με αίσθημα δικαιοσύνης, ανθρωπιά, ακεραιότητα. Ολες αυτές οι αρετές δεν σε κάνουν όμως κομμουνιστή. Ετσι, όταν μου ζητήθηκε να κάνω τη σημερινή παρέμβαση, ανέτρεξα στις προσωπικές μου σκέψεις όλα αυτά τα χρόνια, που με βοήθησαν στην ιδεολογική μου πορεία και ωρίμανση, ώστε τελικά να προσεγγίσω τον κομμουνισμό αποκτώντας ταξική συνείδηση, ξεπερνώντας την όποια προκατάληψη, πλάνη αν θέλετε, που με κρατούσε σαν άγκυρα πίσω.

Τι με βοήθησε σε αυτήν την πορεία; Το «γιατί»!

Το «γιατί», ξέρετε, είναι μία εξαιρετική ερώτηση, που αν κάποιος την κάνει σε οτιδήποτε τον προβληματίζει, ξανά και ξανά καταλήγει και φτάνει πάντα στην αλήθεια. Ετσι, όποτε αναρωτιόμουν: Γιατί υπάρχει ανισότητα; Γιατί υπάρχει εκμετάλλευση; Γιατί γίνονται πόλεμοι; Γιατί υπάρχει φτώχεια; Σε όλα αυτά τα «γιατί» η απάντηση κατέληγε να είναι πάντα ίδια: Γιατί κάποιος κερδίζει - και κερδίζει πολλά - μέσα σε ένα σύστημα που λέγεται καπιταλισμός.

Το θέμα όμως της παρέμβασης, μην το ξεχνάμε, είναι: Γιατί με το ΚΚΕ; Δεν υπάρχουν άλλα κόμματα που να σε εκφράζουν; Να σε καλύπτουν ιδεολογικά; Να απαντάνε στα «γιατί» σου;

Οχι!

Γιατί 100 χρόνια τώρα το ΚΚΕ δεν έχει βάλει νερό στο κρασί του, γιατί παραμένει σταθερό, καθώς αυτό που πρεσβεύει δεν μπορεί να δεχτεί τον καπιταλισμό, ξέρει ότι δεν μπορεί να υπάρχει λίγη εκμετάλλευση, λίγη ανισότητα, λίγη συσσώρευση πλούτου. Να δεχτεί ότι υπάρχει καλός καπιταλισμός! Δεν υπάρχει παρά μόνο η ανατροπή του!

Γιατί το ΚΚΕ και οι άνθρωποί του όταν χρειάστηκε βγήκαν μπροστά, αγωνίστηκαν, έχυσαν αίμα και θυσιάστηκαν!

Θέλω να κλείσω με μια μικρή προσωπική ιστορία. Τον Οκτώβριο που μας πέρασε βρίσκομαι στην Αθήνα, στη Γενική Συνέλευση του δευτεροβάθμιου συνδικαλιστικού οργάνου των φαρμακοποιών, εκλεγμένος καθώς είμαι με την «Πανεπιστημονική». Οι παρατάξεις εκτός από εμάς είναι μία του ΣΥΡΙΖΑ και 7-8 δεξιές, ξέρετε, αυτές που δήθεν μαλώνουν μεταξύ τους και στο τέλος ψηφίζουν τα ίδια μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Μου ήταν τρομερά παράξενη η επίθεση που δεχτήκαμε εμείς σαν παράταξη, όχι προς την άλλη δήθεν παράταξη της αριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ, που μπορεί να πει κάποιος ότι εκφράζει την αντιπολίτευση, όχι προς τους άλλους δήθεν αντιπάλους τους, που παλεύουν μεταξύ τους για την καρέκλα, αλλά σε εμάς, μια παράταξη των 9 απέναντι σε 170 εκπροσώπους να δέχεται απευθείας επίθεση. Τότε περισσότερο από ποτέ συνειδητοποίησα κάτι σημαντικό, ότι κάτι καλό κάνουμε, για να τους φοβίζουμε τόσο! Ε λοιπόν, ναι, μας φοβούνται, γι' αυτό και η προπαγάνδα και η λάσπη όπου βρεθούν! Αφού μας φοβούνται, ας τους κάνουμε λοιπόν να νιώσουν τον φόβο ακόμα περισσότερο, με τη συμπόρευσή μας μαζικά με το ΚΚΕ!