Την εταιρεία «Intracom Defense» στο Κορωπί επισκέφτηκε χτες, Πέμπτη, ο Γιάννης Γκιόκας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής, για να συζητήσει με τους εργαζόμενους.

Ο Γ. Γκιόκας σημείωσε πως δικαιολογημένα οι εξελίξεις προκαλούν ανασφάλεια στους εργαζόμενους, όμως μπορούν να οδηγήσουν σε χρήσιμα πολιτικά συμπεράσματα.

Αναφερόμενος στις επαναλαμβανόμενες καπιταλιστικές κρίσεις, στην πανδημία, στην ενεργειακή φτώχεια και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους υπογράμμισε ότι το ερώτημα είναι αν αποτελούν μόνο μια «κακή συγκυρία», μια «παρέκκλιση από την κανονικότητα», όπως λέγεται, ή αν θα πρέπει να αναζητηθούν οι βαθύτερες αιτίες.

Τόνισε ότι το ΚΚΕ «είναι το μόνο Κόμμα που ξεκαθαρίζει πως αυτά τα δεινά δεν είναι συγκυριακά, πως δεν ευθύνονται απλά κάποιοι εξωγενείς παράγοντες, όπως λένε με διάφορες παραλλαγές τα αστικά κόμματα, τα οποία δείχνουν ως λύση την αλλαγή διαχείρισης. Αντίθετα, αναδεικνύει πως είναι τέτοια τα αδιέξοδα στο καπιταλιστικό σύστημα, οι σφοδροί ανταγωνισμοί, η δυσκολία αναπαραγωγής του κεφαλαίου με επίτευξη ικανοποιητικού ποσοστού κέρδους, που τα παραπάνω δεινά για τους λαούς θα αποτελούν την κανονικότητα». Χρησιμοποίησε ως παράδειγμα την ενεργειακή φτώχεια και ακρίβεια, όπου χωρίς σύγκρουση με τις πραγματικές αιτίες, με το πλαίσιο της λεγόμενης απολιγνιτοποίησης, των χρηματιστηρίων Ενέργειας και ρύπων, με την πολιτική «απελευθέρωσης», χωρίς την κατάργηση των φόρων δεν μπορεί να εξασφαλιστεί φθηνό ρεύμα για τον λαό.

Απέναντι σε αυτήν την «κανονικότητα» του συστήματος σημείωσε ότι ο λαός μπορεί να ακολουθήσει έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο. Να οργανώσει τον αγώνα του για μισθούς, Συλλογικές Συμβάσεις, σύγχρονα δικαιώματα κ.λπ., με επίκεντρο τους χώρους δουλειάς, όπως φωτίζει και η πείρα από μια σειρά πρόσφατων εργατικών αγώνων όπως στην COSCO, στην «e-food», στους οικοδόμους κ.α. Να ακούσει, να προβληματιστεί, να στηρίξει την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ.

«Η Ελλάδα έχει τεράστιες δυνατότητες σε μια σειρά τομείς, της αγροτικής οικονομίας, της βιομηχανίας κ.λπ. Μπορεί να είναι αυτάρκης σε αγροτικά προϊόντα, ενώ σήμερα είναι διατροφικά εξαρτημένη. Εχει δυνατότητες στον βιομηχανικό τομέα, όπως, για παράδειγμα, η ΛΑΡΚΟ, που απαξιώνεται και κλείνει ενώ η τιμή του νικελίου έχει εκτιναχθεί. Αντίστοιχα, έχει δυνατότητες σε μια σειρά κλάδους, οι οποίοι σχεδιάζονται με κριτήριο όχι τις λαϊκές ανάγκες αλλά το επιχειρηματικό κέρδος. Αρα στη δική μας πρόταση πρέπει να φύγει από τη μέση το καπιταλιστικό κέρδος και να μπει η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών ως κίνητρο της παραγωγής.

Αυτό προϋποθέτει άλλη οικονομία, οργανωμένη με κεντρικό σχεδιασμό με κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής, τις υποδομές, τις βιομηχανίες, με αποδέσμευση από ΕΕ και ΝΑΤΟ και βέβαια άλλη εξουσία με την εργατική τάξη στο τιμόνι της».

Ο Γ. Γκιόκας ιδιαίτερα στάθηκε στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ζήτημα που απασχόλησε και τη συζήτηση που ακολούθησε. Μεταξύ άλλων σημείωσε πως οι λαοί πληρώνουν με το αίμα τους την πολεμική σύγκρουση των ιμπεριαλιστικών κέντρων στην Ουκρανία και ότι είναι κρίσιμο ζήτημα η απεμπλοκή της χώρας μας από αυτήν. Σχολίασε πως αποτελεί πρόσχημα ότι η εμπλοκή στα ΝΑΤΟικά σχέδια γίνεται για τη θωράκιση απέναντι στην Τουρκία, την ώρα μάλιστα που το ΝΑΤΟ διεξάγει παζάρι με την Τουρκία, το οποίο θα πληρώσουν ο ελληνικός και ο τουρκικός λαός, αλλά και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας.

Εν συνεχεία υπογράμμισε ότι είναι λαθεμένη η αίσθηση που καλλιεργείται ότι από την κούρσα των εξοπλισμών εργαζόμενοι σε ορισμένους κλάδους που σχετίζονται με την πολεμική βιομηχανία μπορεί να επωφεληθούν. Οπως εξήγησε, «έχει αποδειχτεί πως τους βαρύτατους λογαριασμούς για τους εξοπλισμούς με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τους πληρώνουν οι λαοί και οι εργαζόμενοι. Επίσης είναι εξοπλισμοί που δεν στηρίζουν τον αμυντικό προσανατολισμό της χώρας αλλά έχουν επιθετικό σκοπό, με την έννοια ότι είναι ενταγμένοι στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς». Εφερε ως παράδειγμα τη συστοιχία πυραύλων «Patriot» που στάλθηκαν στη Σαουδική Αραβία για να χρησιμοποιούνται ως μέσα απειλής σε άλλες χώρες και λαούς, όπως και την αποστολή όπλων στην Ουκρανία. Πρόσθεσε πως ο χαρακτήρας αυτών των μέσων ως επιθετικών είναι που καθορίζει το πλαίσιο και τον τρόπο της παραγωγής αφού αυτός που θα τα χρησιμοποιήσει θέλει να έχει τον αποκλειστικό έλεγχο από τον σχεδιασμό, την κατασκευή μέχρι και τη χρήση.

«Το ΚΚΕ λέει ότι οι όποιοι εξοπλισμοί πρέπει να υπηρετούν την άμυνα της χώρας και την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και όχι την εμπλοκή της σε επιθετικά δολοφονικά σχέδια σε βάρος άλλων λαών. Γι' αυτό έχει μια ολοκληρωμένη πρόταση για την ανάπτυξη της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας κόντρα στις δεσμεύσεις που θέτουν το ΝΑΤΟ και η ΕΕ».