Οι κλωστοϋφαντουργοί της Νάουσας εδώ και πάνω από έναν αιώνα με τον ιδρώτα μας, ακόμα και με την ίδια μας τη ζωή παράγουμε από τα καλύτερα νήματα στον κόσμο, όπως και παλιότερα κουβέρτες και ρούχα.

Ετσι και μεις οι εργάτες και οι εργάτριες στου Βαρβαρέσου ξεκινήσαμε από μικρά παιδιά μέσα στο εργοστάσιο, από τη δική μας δουλειά έχτισαν οι βιομήχανοι καινούρια εργοστάσια, το ένα έγινε δύο, τα δύο έγιναν τρία και ούτω καθ' εξής.

Μέσα στο εργοστάσιο συνειδητοποιούμε το πόσο σημαντική είναι η παραγωγή του νήματος για μας και για όλο τον λαό. Είδαμε τα μηχανήματα να εκσυγχρονίζονται, να βγαίνει το νήμα ακόμα πιο εύκολα, ακόμα πιο γρήγορα.

Είδαμε τους βιομήχανους να κολυμπάν στα κέρδη, να βαφτίζονται ευεργέτες. Είδαμε όμως και να κλείνουν τα εργοστάσια μόλις τα κέρδη τους λιγόστεψαν, μόλις μεγάλωσε ο ανταγωνισμός με άλλους βιομήχανους από την Κίνα και άλλες χώρες του κόσμου.

Και έτσι βλέπουμε την εργατομάνα Νάουσα σήμερα με κλειστά εργοστάσια, κουφάρια μέσα στην πόλη μας, αναπολούμε τα παλιά χρόνια, αλλά και δεν θέλουμε οι εναπομείναντες κλωστοϋφαντουργοί του Βαρβαρέσου να γίνουν δούλοι, χωρίς δικαιώματα.

Δίνουμε τη μάχη μέσα στο εργοστάσιο μαζί με το σωματείο μας για την καταβολή των δεδουλευμένων μας, για ανακούφιση των συναδέλφων μας από την ακρίβεια, τους υπέρογκους λογαριασμούς.

Δίνουμε τη μάχη για να ανεβάσουν τις απαιτήσεις οι συνάδελφοί μας, να μη μάθουν να ζούνε με τα λίγα, ακόμα και αν παίρνουν έναν μισθό στην ώρα τους. Ούτως ή άλλως γι' αυτούς τους μισθούς πείνας έχουν φροντίσει όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις με τους νόμους τους, οι οποίες πάγωσαν τις κλαδικές συμβάσεις, δημιούργησαν εργαζόμενους δύο ταχυτήτων και με τη συμβολή των εργοδοτικών συνδικαλιστών παλιότερα στο εργοστάσιο μας μείωσαν κατά 16% τον μισθό.

Μέσα από τον αγώνα μας συνειδητοποιούμε καλύτερα το τι είναι το κράτος, κράτος των εργοδοτών που σε μια μέρα μάς δικάζει, που στέλνει όλα τα περιπολικά στην πύλη του εργοστασίου για να μας τρομοκρατήσει. Είδαμε όμως και τη δύναμη της αλληλεγγύης των εργαζομένων και των σωματείων τους.

Αυτό είναι που φοβούνται: Τη δική μας οργάνωση, τον δικό μας αγώνα.

Είδαμε υπουργούς, αντιπεριφερειάρχες, βουλευτές και αντί να μας ενισχύσουν για να μπορέσουμε να ζήσουμε, βλέπουμε να δίνουν δισεκατομμύρια στους βιομήχανους, στους εφοπλιστές και για στρατιωτικούς εξοπλισμούς για να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ.

Σε όλη αυτήν τη μάχη είχαμε δίπλα μας το ΚΚΕ και τους κομμουνιστές. Το Κόμμα των εργατών που ποτέ δεν μας κορόιδεψε, ποτέ δεν μας είπε ότι αυτό θα μας λύσει από μόνο του τα προβλήματα. Το ΚΚΕ ανέδειξε τα προβλήματά μας και μας δίνει δύναμη και κουράγιο για να μην το βάλουμε κάτω.

Η δύναμη και το μέλλον είναι στα δικά μας χέρια. Εμείς θα πλέξουμε το νήμα των δικών μας αναγκών και του μέλλοντος των παιδιών μας. Μαζί με το Κόμμα της εργατικής τάξης, δεν περιμένουμε κανέναν σωτήρα και προχωράμε μπροστά.