(Της απεσταλμένης μας, Ελένης ΜΑΥΡΟΥΛΗ).-

«Για πολλούς, η κυβέρνηση Σαρόν δεν έχει πολιτικό πρόγραμμα. Εμείς νομίζουμε ότι έχει και είναι η συνέχιση της κατοχής. Οσο εντείνεται αυτή η κατάσταση, τόσο μεγαλύτερο γίνεται το έλλειμμα δημοκρατίας εντός Ισραήλ με θύματα γνωστά: Τις προοδευτικές δυνάμεις, τους Ισραηλινούς Αραβες, τους Ισραηλινούς κομμουνιστές». Αυτό υπογράμμισε καλωσορίζοντας την αποστολή της ΠΟΔΝ, στον τελευταίο σταθμό της επίσκεψής της, στα γραφεία της ΚΝ Ισραήλ στη Ναζαρέτ, ο Γραμματέας της οργάνωσης, Σαλίμ Μουράτ.

«Είναι σαφές, συνέχισε, ότι δεν μπορεί ο ισραηλινός λαός να έχει ασφάλεια, αν δεν έχουν και οι Παλαιστίνιοι. Τους τελευταίους 2 μήνες παρατηρείται μια μετατόπιση στην ισραηλινή κοινή γνώμη, καθώς ολοένα και περισσότεροι Ισραηλινοί συνειδητοποιούν ότι η πολιτική του Σαρόν οδηγεί τη χώρα στην καταστροφή. Υπάρχουν μαθητές που αρνούνται να καταταγούν, έφεδροι και αξιωματικοί που αρνούνται να υπηρετήσουν στα Κατεχόμενα, υπάρχουν χιλιάδες φιλειρηνιστές διαδηλωτές. Εμείς, ως ΚΝ Ισραήλ, δε θα πάψουμε να αγωνιζόμαστε για να μετατραπεί αυτό το κίνημα σε ένα ευρύ μαζικό φιλειρηνικό μέτωπο», κατέληξε.

Στη συνέχεια, το λόγο πήρε ο Γιαακόβ Γκόλντινγκ, μέλος του Γραφείου της ΚΝ Ισραήλ, υπογραμμίζοντας ότι «μπορεί άλλες κομμουνιστικές και δημοκρατικές νεολαίες ανά τον κόσμο να δίνουν, σήμερα, μάχη κατά της παγκοσμιοποίησης, όμως για εμάς εδώ αυτό θα ήταν πολυτέλεια, αφού έχουμε να αντιμετωπίσουμε πολύ πιο επείγοντα ζητήματα, όπως είναι η ίδια η ζωή των πληθυσμών της περιοχής». Ο Γκόλντινγκ υπενθύμισε ότι το ΚΚ Ισραήλ, ήδη από το 1948, είχε ξεκάθαρα ταχθεί υπέρ των δύο βιώσιμων ανεξάρτητων κρατών για δύο λαούς.

«Οι μετέπειτα εξελίξεις ήταν αναμενόμενες, εκτίμησε, καθώς ήδη από τον πόλεμο του 1956, η τότε ισραηλινή κυβέρνηση του Μπεν Γκουριόν έθρεψε μια πανίσχυρη στρατιωτική μηχανή με βλέψεις σαφώς ιμπεριαλιστικές και αποικιοκρατικές. Η υποστήριξη των ΗΠΑ προς το Ισραήλ, με κριτήριο την ικανοποίηση των δικών τους συμφερόντων, ήταν ο παράγοντας που προκάλεσε τις αιματηρές μετέπειτα εξελίξεις, παρά τις αμερικανικές διαβεβαιώσεις περί ειρηνευτικών προσπαθειών».

Ο Γκόλντινγκ υποστήριξε ότι παρά τα όποια βήματα προόδου του Γιτζάκ Ράμπιν, οι επόμενες κυβερνήσεις ούτε καν είχαν στο μυαλό τους τη δίκαιη λύση του Παλαιστινιακού, με την ίδρυση ανεξάρτητου βιώσιμου κράτους, στα όρια του 1967, με διάλυση των εποικισμών, επιστροφή των προσφύγων και πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Και επισήμανε ότι το δυσβάσταχτο κόστος της ισραηλινής κατοχής, εκτός από τους Παλαιστινίους, καλείται να πληρώσει ο ισραηλινός λαός.

«Σε μια εποχή που εντείνονται οι προσπάθειες να πειστούμε ότι η πολιτική δεν είναι πεδίο ταξικών μαχών, αλλά μαχών ταυτότητας, εμείς επιμένουμε στις ταξικές μάχες και πιστεύουμε ακράδαντα ότι μόνο ο ενωτικός αγώνας Αράβων και Εβραίων, γυναικών και ανδρών, εργαζομένων και υπαλλήλων, μπορεί να οδηγήσει στην ικανοποίηση των δικαιωμάτων όλων μας. Και, μάλιστα, τα τελευταία χρόνια που οι καπιταλιστές συνεργάζονται ανοιχτά ανά τον πλανήτη, η αλληλεγγύη των λαών, οι αποστολές σαν αυτήν της ΠΟΔΝ, σήμερα, αποδεικνύουν ότι είναι το ισχυρότερο όπλο για ένα καλύτερο αύριο» κατέληξε.

Στη συνέχεια, οι αντιπροσωπείες συναντήθηκαν με τον βουλευτή Εσάμ Μαχούλ, του Δημοκρατικού Μετώπου για την Ειρήνη και την Ισότητα «Χαντάς», που στηρίζεται από το ΚΚ Ισραήλ. «Πρέπει άμεσα να βρούμε πολιτική λύση. Το βασικό εμπόδιο σε αυτό είναι η ισραηλινή κυβέρνηση που εκλέχθηκε με το σύνθημα "αφήστε το στρατό να κερδίσει" και σήμερα έχει φθάσει στο σημείο να διαστρεβλώνει τις ίδιες τις έννοιες των λέξεων, μιλώντας για παλαιστινιακή τρομοκρατία και ισραηλινή αυτοάμυνα. Ο Σαρόν διατάζει, ο Μπεν Ελιέζερ εκτελεί και ο Πέρες δικαιολογεί. Η κυβέρνηση αυτή εφαρμόζει όλα όσα υπαγόρευσαν οι ΗΠΑ, μετά τις 11 Σεπτεμβρίου».

«Το χειρότερο αυτόν τον τελευταίο χρόνο, υποστήριξε, είναι πως καλλιεργήθηκε η αντίληψη ότι λόγω της κρισιμότητας της κατάστασης δε θα πρέπει κανείς να αμφισβητεί τις κυβερνητικές επιλογές. Οι φιλειρηνικές δυνάμεις είχαν παραλύσει, αλλά οφείλουμε να πούμε πως αυτό ήταν έργο του Μπαράκ, που έπεισε ότι είχε κάνει τα πάντα για την ειρήνη στο Καμπ Ντέιβιντ, με αποτέλεσμα να καλλιεργήσει, πάλι, τη δυσπιστία και το μίσος ανάμεσα στους δύο λαούς». Το Μέτωπο και το ΚΚ Ισραήλ, συνέχισε ο Μαχούλ, έδωσαν σκληρή μάχη για να ανατρέψουν αυτό το κλίμα. «Η στρατιωτική κλιμάκωση των τελευταίων εβδομάδων ήταν το σημείο καμπής για την ισραηλινή κοινή γνώμη: άρχισε να αναρωτιέται γιατί θα πρέπει να σιωπά. Νομίζουμε ότι κάτι έχει, ήδη, αρχίσει να κινείται και είμαι αισιόδοξος ότι ποτέ πια δεν πρόκειται να επικρατήσει σιωπή. Σε αυτό νομίζω ότι η έκφραση διεθνούς αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό και προς τις φιλειρηνικές δυνάμεις του Ισραήλ παίζει καθοριστικότατο ρόλο».

Τελευταία συνάντηση της αποστολής ήταν αυτή με τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Ισραήλ, Μοχάμαντ Νάφα, ο οποίος, αφού καλωσόρισε θερμά την αποστολή και ιδιαίτερα υπό τόσο δύσκολες συνθήκες, αναφέρθηκε στην 80χρονη ιστορία του κόμματος. «Το ΚΚ Ισραήλ είναι η συνέχεια του παλιού ΚΚ Παλαιστίνης και εκφράζει την εργατική τάξη του Ισραήλ, Αραβες και Εβραίους, στηριζόμενο στις αρχές του Μαρξισμού - Λενινισμού, τόνισε. Η κατάσταση που βιώνουν οι Παλαιστίνιοι είναι η κρισιμότερη της 20ετίας. Θυμίζει πολύ το 1982, όταν έγινε η εισβολή στο Λίβανο και οι σφαγές στα στρατόπεδα προσφύγων Σάμπρα και Σατίλα. Η κυβέρνηση του Στρατηγού Σαρόν, σε αγαστή συμφωνία με τον "φιλειρηνιστή" Πέρες, σκοτώνουν καθημερινά τους Παλαιστίνιους, με την αμέριστη υποστήριξη των ΗΠΑ και την ένοχη σιωπή της ΕΕ».

«Είναι ενθαρρυντικές οι τελευταίες φιλειρηνικές κινητοποιήσεις, συνέχισε, όπως θετική είναι και η άρνηση Ισραηλινών στρατιωτών να υπηρετήσουν στα κατεχόμενα εδάφη. Το ΚΚΙ έχει ενεργό συμμετοχή σε όλες αυτές τις εκδηλώσεις και θα συνεχίσει να τις ενισχύει».

Εκ μέρους της ΠΟΔΝ, ο πρόεδρος Ηρακλής Τσαβδαρίδης υπογράμμισε ότι «οι κομμουνιστές και οι φιλειρηνικές δυνάμεις του Ισραήλ αποτελούν τον καλύτερο σύμμαχο των Παλαιστινίων» και εξέφρασε βαθιά εκτίμηση για τη δράση του ΚΚ Ισραήλ σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες, με στόχο την ισοτιμία και τη δημοκρατία μέσα στο Ισραήλ. Επισήμανε, τέλος, τη συνέπεια του ΚΚ Ισραήλ στην καταδίκη της ισραηλινής κυβερνητικής θηριωδίας κατά των Παλαιστινίων.