Δύο πλευρές συγκρούονται σε κάθε κομμάτι της κοινωνικής ζωής. Οσες γνώμες και αν ακουστούν, δύο δρόμοι υπάρχουν, που πάνω τους πορεύονται οι δύο πλευρές. Η μια έχει γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες, η άλλη σχεδιάζει με βάση την κερδοφορία επιχειρηματιών. Για κάθε πλευρά το πρωτεύον είναι άλλο, έτσι και στην περίπτωση της διέλευσης του τρένου.

Για τη μια πλευρά είναι η πόλη που επικοινωνεί, που κυκλοφορεί, που η αναψυχή είναι ανάγκη και ο σχεδιασμός της πόλης πρέπει να υπακούει στις ανάγκες των κατοίκων που διαβιούν σε αυτή. Τις ανάγκες του λαού που κάθε μέρα, εντός και εκτός τουριστικής σεζόν, ζει, εργάζεται και πρέπει να μπορεί να απολαμβάνει την πόλη, που θα αξιοποιεί τα προτερήματα που η γεωγραφική της θέση δίνει (μεγάλο μήκος ακτογραμμής, κοντινές παραλίες, βουνά και ποτάμια ακόμα και μέσα στον αστικό ιστό).

Για την άλλη πλευρά προτεραιότητα είναι η πόλη που θα παίξει τον ρόλο του «οικονομικού πολλαπλασιαστή» για την τόνωση της αγοράς, τον μοχλό ανάπτυξης του κατασκευαστικού κλάδου και γνωστών κοινοπραξιών, όπως οι ΑΒΑΞ/«Alstom», ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ/INTRAKAT, ΕΛΛΑΚΤΩΡ/«Μυτιληναίος» που είναι οι υποψήφιοι για τα «χρυσά» συμβόλαια με την ιδιωτικοποιημένη πλέον ΤΡΑΙΝΟΣΕ, αλλά και του κλάδου των μεταφορών και της διαμετακόμισης.

Για τη μια πλευρά, που εδώ είναι ο τόπος της, το έργο αυτό θα είναι κομμάτι της καθημερινότητάς της, θα ζει σε αυτό, θα αλληλεπιδρά με αυτό.

Για την άλλη που θα το αξιοποιεί ως εργαλείο θα βλέπει μόνο αφετηρία και προορισμό, επιβάτες και εμπορεύματα.

Η πρόταση για την υπογειοποίηση του τρένου από το Ρίο μέχρι το νότιο λιμάνι, δεν μπορεί το 2022 να θεωρείται μια παράλογη απαίτηση. Δεν γίνεται να ξεχνάει κανείς τι είναι ρεαλισμός τον 21ο αιώνα. Ρεαλισμός είναι να μην υψώνεις τείχη μέσα στην πόλη και τα προάστιά της, να μην επιτρέπεις να κοπεί η πρόσβαση στη θάλασσα που απολαμβάνει ο πατραϊκός λαός. Ρεαλισμός είναι να βάζεις μπροστά τις λαϊκές ανάγκες, να απαντάς στις προκλήσεις κατασκευής για να εξυπηρετήσεις με τις βέλτιστες λύσεις την κοινωνία (βέβαια εξαρτάται από ποια πλευρά βρίσκεσαι), αξιοποιώντας την τεχνολογία και την επιστήμη προς όφελός της.

Υπάρχουν σήμερα οι δυνατότητες να υλοποιηθούν έργα υψηλών απαιτήσεων (υδραυλικά, φράγματα, σήραγγες), η περιοχή μας έχει παραδείγματα με έργα που η δυσκολία της κατασκευής δεν αποτέλεσε τροχοπέδη ούτε του χρονοδιαγράμματος ούτε της υλοποίησής τους, όπως οι σήραγγες στην Παλιοβούνα που κατέχουν ρεκόρ χρόνου κατασκευής, η Γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου και η υποθαλάσσια σήραγγα που ενώνει το Ακτιο με την Πρέβεζα.

Για τα αρχαιολογικά ευρήματα που μπορεί να προκύψουν - πιθανότητα σε όποια περίπτωση διέλευσης - μπορεί η νομοθεσία και οι διεθνείς συμβάσεις για την προστασία των αρχαιοτήτων και της πολιτιστικής κληρονομιάς να θέτουν σοβαρούς περιορισμούς στη μετακίνησή τους (exsitu), όταν όμως αποκαλύπτονται κατά την εκτέλεση μεγάλων δημόσιων έργων, την επιτρέπει για λόγους σημαντικού δημόσιου συμφέροντος και μετά από αιτιολογημένη πρόταση και εφόσον έχουν εξαντληθεί όλες οι δυνατότητες για τη διατήρησή τους στο σημείο που βρέθηκαν (in situ). Τα παραδείγματα κι εδώ δεν είναι λίγα, όπως η Ολυμπία Οδός, η Ιόνια Οδός ή το Αττικό Μετρό.

Οσο για τη χρηματοδότηση και τις εγκρίσεις της Κομισιόν, είναι γνωστό πως έργα χωρίς όφελος για επιχειρηματίες και επενδυτές για την ΕΕ δεν είναι επιλέξιμα. Η υπογειοποίηση του τρένου από το Ρίο μέχρι τον Αγιο Διονύσιο δεν είναι της ίδιας βαρύτητας για τους «συμμάχους» μας με τη σιδηροδρομική γραμμή Καβάλα - Θεσσαλονίκη - Αλεξανδρούπολη ή τη γραμμή Αλεξανδρούπολη - Ορμένιο - ελληνοβουλγαρικά σύνορα, που προωθείται η αναβάθμισή της για να μπορεί απρόσκοπτα να μεταφέρεται πολεμικό υλικό μέσω Βουλγαρίας και Ρουμανίας στην Πολωνία.

Ρεαλισμός είναι να ξέρεις πως το δίκιο διεκδικείται, κερδίζεται. Ο ρεαλισμός αυτής της πρότασης είναι που κέρδισε την υπογειοποίηση μέχρι εδώ, ειδάλλως τα τείχη της άλλης πλευράς θα είχαν χωρίσει ήδη την πόλη. Η ρεαλιστική προσέγγιση για το τι πραγματικά είναι αναγκαιότητα και οι κάτοικοι που διεκδικούν για την πόλη που ζουν είναι που κέρδισαν μέχρι τώρα και θα συνεχίσουν...

Οσοι θεωρούν πως μπορούν να είναι και με τη μία και με την άλλη πλευρά κάνουν λάθος. Οσοι δεν έχουν αποφασίσει πρέπει να το κάνουν. Οσοι έχουν διαλέξει να συμπορευτούν με το παράλογο και κόντρα στις ανάγκες του πατραϊκού λαού ας συνεχίσουν να παλεύουν να μας πείσουν ότι το τρένο είναι καλύτερα να χωρίσει, παρά να ενώσει και ότι σε τελική ανάλυση το να διεκδικείς να ζήσεις καλύτερα είναι μη ρεαλιστικό!

• Χτες το βράδυ η αγωνιστική δημοτική αρχή της Πάτρας διοργάνωσε από κοινού με την Επιτροπή Αγώνα Συλλόγων κατοίκων της περιοχής συγκέντρωση - κινητοποίηση, στον σταθμό του προαστιακού στο Ρίο, διεκδικώντας την υπογειοποίηση.