Η ίδια η ΑΔΑΕ σημειώνει στην έκθεση πως «αν λάβουμε υπόψη και τα αριθμητικά δεδομένα των προηγούμενων ετών παρατηρούμε ότι πρόκειται για μία σταθερή και διαχρονική τάση, η οποία θέτει προς προβληματισμό τα ακόλουθα ζητήματα: Στη διάταξη, διά της οποίας επιβάλλεται η άρση του απορρήτου για λόγους εθνικής ασφάλειας, δεν προβλέπεται εκ του νόμου υποχρέωση αναγραφής του ονόματος "του προσώπου ή των προσώπων κατά των οποίων λαμβάνεται το μέτρο της άρσης". Αυτό πρακτικά οδηγεί στη δυνατότητα άρσης του απορρήτου χαρακτήρα της επικοινωνίας για αόριστο αριθμό φυσικών προσώπων (μη ατομικώς προσδιορισμένων)». Μπορεί δηλαδή οι εισαγγελικές διατάξεις να ήταν 15.415 το 2021, οι «στόχοι» όμως που παρακολουθήθηκαν με το πρόσχημα της «εθνικής ασφάλειας» είναι πολλαπλάσιοι, σε βαθμό που να προκαλούν «ανησυχίες» ακόμα και στην ΑΔΑΕ! Με λίγα λόγια, εκεί έξω γίνεται ...της παρακολούθησης, ελέω της εθνικής και της ευρωπαϊκής νομοθεσίας που ψήφισαν όλοι όσοι χύνουν σήμερα κροκοδείλια δάκρυα πάνω από το ανοιχτό καπάκι του βόθρου των υποκλοπών.