Δεν πρόλαβε να ανακοινωθεί η ανακάλυψη του τεράστιου κοιτάσματος φυσικού αερίου στην κυπριακή ΑΟΖ και άρχισε η συζήτηση για την «πιο συμφέρουσα» εκμετάλλευσή του. «Είναι οικονομικά ασύμφορη η μεταφορά του αποκλειστικά στη στεριά για την παραγωγή ηλεκτρισμού στην ίδια τη χώρα, χωρίς να προηγηθεί η άντληση αποθεμάτων στο πλαίσιο ενός ευρύτερου σχεδιασμού εκμετάλλευσης, με πώληση των περισσότερων ποσοτήτων σε άλλους αγοραστές», εκτιμούν οι ενεργειακοί κολοσσοί που εκμεταλλεύονται τα χρυσοφόρα «οικόπεδα», προσβλέποντας σε τεράστια κέρδη από τη μεγάλη ζήτηση που υπάρχει αυτήν τη στιγμή για αέριο στην Ευρώπη, στη σκιά του πολέμου στην Ουκρανία. Αυτό θα κρίνει και το πού θα κατευθυνθεί το αέριο, το οποίο σύμφωνα με εκτιμήσεις θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες ηλεκτροπαραγωγής της Κύπρου για πάνω από 200 χρόνια! Βέβαια, ακόμα κι αν προκρινόταν η «λύση» της εσωτερικής κατανάλωσης τίποτα δεν θα είχε να περιμένει ο κυπριακός λαός, αφού κριτήριο παραμένει το κέρδος των πολυεθνικών και των μετόχων τους. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα χωρών όπως το Καζακστάν, όπου παράγονται τεράστιες ποσότητες φυσικού αερίου αλλά οι τιμές για τον λαό αυξάνονται από χρόνο σε χρόνο, προκαλώντας μάλιστα ισχυρές αντιδράσεις. Το ίδιο ισχύει για τις προσδοκίες που καλλιεργούν και στη χώρα μας η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, με τα πιθανά κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης. Οσο τα «οικόπεδα», τα μέσα εξόρυξης και οι υδρογονάνθρακες είναι ιδιοκτησία των πολυεθνικών, τα γεωτρύπανά τους θα αντλούν μόνο κέρδη και ο λαός θα βουλιάζει στην ενεργειακή φτώχεια, είτε το αέριο καταλήγει στη χώρα του είτε εξάγεται σε αγορές του εξωτερικού.