Με ανακοίνωσή της η Οργάνωση του Κόμματος σημειώνει: «Είναι παράδειγμα ενάντια στους κήρυκες της "ταξικής ειρήνης και συναίνεσης", της αποδοχής του "δίκιου του εργοδότη και του "επενδυτή", ενάντια στους υμνητές του καπιταλιστικού κέρδους, των πολιτικών και των κομμάτων που υπηρετούν αυτές τις αντιλήψεις και τον δρόμο ανάπτυξης. Και τέτοιους γνώρισαν πολλούς για χρόνια οι εργαζόμενοι των Λιπασμάτων, όπως και οι εργαζόμενοι σε όλη την Ελλάδα».

Αναδεικνύοντας τη σημασία της εξέλιξης, η ΤΕ σημειώνει τις σημαντικές παρακαταθήκες και τα συμπεράσματα που αντλούν εργαζόμενοι και σωματεία, για τους δικούς τους αγώνες, για να υψωθεί ασπίδα απέναντι στην εκμετάλλευση, στη φτώχεια, στην ακρίβεια, στον πόλεμο, στις πολιτικές, στα κόμματα και τις κυβερνήσεις που τσακίζουν τις ζωές των εργατών:

«-- Τη σημασία της οργάνωσης των εργαζομένων στα σωματεία τους, της καθολικής συμμετοχής στις συλλογικές διαδικασίες, του να παραμένουν όλοι "μια γροθιά" σε κάθε καμπή του αγώνα.

-- Τη σημασία του αγώνα αυτού καθαυτού, της ανυποχώρητης διεκδίκησης των δίκαιων αιτημάτων των εργαζομένων, της συνέχειας, της εναλλαγής, της κλιμάκωσης της πάλης.

-- Τη σημασία τού να μην αποδέχονται, να μη νομιμοποιούν στη συνείδησή τους οι εργαζόμενοι ό,τι νομοθετούν οι αντεργατικές κυβερνήσεις, ό,τι αποφασίζουν οι μεγαλοεργοδότες και οι όμιλοι. Οι νόμοι μπορούν να μένουν στα χαρτιά, το δίκιο του εργάτη να επιβάλλεται.

-- Τη σημασία του συντονισμού και της αλληλεγγύης, της συμπαράστασης, του αγώνα, που από τις πύλες ενός εργοστασίου, ενός χώρου δουλειάς, αγκαλιάζει ολόκληρο τον κλάδο, ολόκληρη την πόλη και την περιοχή. Δεν έλειψαν οι εργαζόμενοι των Λιπασμάτων από καμιά σύσκεψη σωματείων, αλλά και οι "δικοί" τους αγώνες ποτέ δεν έμειναν "μόνοι". Θα συνεχίζει να εμπνέει το συλλαλητήριο της 26ης Φλεβάρη, όταν βούλιαξε το Σύνταγμα από τους εργαζόμενους των Λιπασμάτων, των Πετρελαίων, της COSCO, της ΛΑΡΚΟ, της "e-food" και πολλών άλλων σωματείων, χιλιάδων εργαζομένων. Θα συνεχίσουν να εμπνέουν οι μεγάλες κινητοποιήσεις όλου του τελευταίου διαστήματος στην Καβάλα, οι απεργίες, οι συναυλίες, οι Πρωτομαγιές, η μεγάλη διαδήλωση στα δικαστήρια.

Δεν θα είχε καταλήξει ο αγώνας στη δικαίωση που φέρνει αυτή η δικαστική απόφαση χωρίς όλα αυτά. Είναι τέτοιες πλευρές που μπορούν να εγγυηθούν την υλοποίηση της απόφασης, τη συνολική δικαίωση των εργαζομένων, την επιστροφή τους στη δουλειά, την πάλη για μισθούς και δικαιώματα με βάση τις σύγχρονες ανάγκες.

Αλλωστε, τα προβλήματα των εργαζομένων στα Λιπάσματα Καβάλας και των οικογενειών τους δεν λύθηκαν από τη μια μέρα στην άλλη. Μαζί με όλο τον λαό έρχονται αντιμέτωποι με την αντιλαϊκή λαίλαπα, με την ακρίβεια, τις χρεώσεις - φωτιά της Ενέργειας, την κοροϊδία των "pass" που τελικά επιδοτούν τις εταιρείες, τις επικίνδυνες συνέπειες της εμπλοκής της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Παράλληλα το εργοστάσιο των λιπασμάτων στην Καβάλα έχει μεταβληθεί σε εργοτάξιο παραγωγής εργατικών ατυχημάτων, με τους εργαζόμενους εντός (των καταδικαζόμενων από τη δικαστική απόφαση "παρένθετων εταιρειών") να βιώνουν όλο και μεγαλύτερη εντατικοποίηση, να βρίσκονται καθημερινά αντιμέτωποι με επικίνδυνες συνθήκες για την ασφάλεια και την υγεία τους.

Το ΚΚΕ με όλες τις δυνάμεις του, με τους φίλους και τα μέλη του, τους συνδικαλιστές κομμουνιστές, τα στελέχη του, εκλεγμένους στην Τοπική Διοίκηση, τους βουλευτές του, τον ΓΓ, στάθηκε κάθε στιγμή αυτού του πολύχρονου αγώνα "στη σωστή πλευρά της Ιστορίας". Στη Βουλή, στην Ευρωβουλή, στο εργατικό κίνημα, στους αγώνες, στον λαό. Πρόβαλε και υπεράσπισε με κάθε τρόπο τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων, εκδήλωσε τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη του, προσπάθησε να φωτίσει τις αιτίες που γεννούν "Λαυρεντιάδηδες", "ομαδικές απολύσεις", "εργολαβοποίηση". Προσπάθησε να αναδείξει την προοπτική της ριζικής ανατροπής, της οικοδόμησης της κοινωνίας του κεντρικού σχεδιασμού, του εργατικού ελέγχου, της κοινωνικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής, εκεί όπου και η χημική βιομηχανία και οι εργαζόμενοί της δεν θα είναι "φτερό στον άνεμο" των αναγκών και των "παιχνιδιών" των απατεώνων και των "νόμιμων" της καπιταλιστικής κερδοφορίας, αλλά θα υπηρετεί τις σύγχρονες, διευρυμένες ανάγκες των ίδιων των εργαζομένων και της χώρας.

Το ΚΚΕ αντιπαρατέθηκε όλα αυτά τα χρόνια στους αντεργατικούς νόμους που διαδοχικά ψήφισαν και ενίσχυσαν όλες οι κυβερνήσεις, ώστε να διαμορφώσουν ένα αντεργατικό οπλοστάσιο "προς πάσα χρήση" από την εργοδοσία. Είτε στα τερατουργήματα του Βρούτση της ΝΔ είτε στον απεργοκτόνο νόμο της Αχτσιόγλου του ΣΥΡΙΖΑ είτε στον "εκσυγχρονισμό" του νόμου για τις ομαδικές απολύσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ είτε στο έκτρωμα Χατζηδάκη της ΝΔ ξανά. Κυρίως, το ΚΚΕ δεν πατάει σε δυο βάρκες. Δεν ψάχνει για το πώς θα πλασάρει ως "φιλολαϊκή" την πολιτική που με μπλε, με πράσινο ή με ροζ μανδύα έχει για "ευαγγέλιό" της τα κέρδη των μονοπωλίων. Δεν χτυπάει φιλικά την πλάτη των εργαζομένων με το ένα χέρι, για να καρφώνει το μαχαίρι με το άλλο. Δεν παραπέμπει σε "σωτήρες" και σε "προοδευτικές κυβερνήσεις", με άθικτη τη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης, ώστε να καλλιεργεί νέες αυταπάτες και αναμονές.

Η ελπίδα είναι στους αγώνες για τις ανάγκες του λαού!

Η συμπόρευση και η ενίσχυση του ΚΚΕ παντού μπορεί να ανοίξει δρόμο για φιλολαϊκή διέξοδο! Σήμερα περισσότεροι μπορούν να βαδίσουν αυτόν τον δρόμο!».