Για το πρόσφατο σοβαρό περιστατικό της αναίτιας επίθεσης, βίαιης και εξευτελιστικής συμπεριφοράς στους δύο δικηγόρους από δυνάμεις ΜΑΤ και ΟΠΚΕ στην πλατεία Εξαρχείων και τη στάση του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και της Ολομέλειας των δικηγορικών συλλόγων, ο Αντ. Αντανασιώτης, εκλεγμένος στο ΔΣ του ΔΣΑ με την «Αγωνιστική Συσπείρωση Δικηγόρων», ανέφερε μεταξύ άλλων στην προχτεσινή συνεδρίαση:

«Αποτελεί εκδήλωση και φυσικό επακόλουθο της κλιμάκωσης της καταστολής και του αυταρχισμού, της συρρίκνωσης και καταπάτησης των λαϊκών ελευθεριών από όλες τις αστικές κυβερνήσεις μέχρι σήμερα. Η καταστολή είναι το αναγκαίο συμπλήρωμα - όπως έχει και ιστορικά αποδειχτεί - της αντιλαϊκής πολιτικής, της επίθεσης στο εισόδημα, στα εργασιακά, ασφαλιστικά και μορφωτικά δικαιώματα του λαού και της νεολαίας. Με αυτήν επιδιώκεται να διασωθούν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και το σύστημα της εκμετάλλευσης που τα στηρίζει. Από αυτήν δεν θα μπορούσαν φυσικά να εξαιρεθούν οι δικηγόροι, η μεγάλη πλειοψηφία των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων, ως κάποιο "περιούσιο" κομμάτι του λαού. Γίνονται και αυτοί, όλο και περισσότερο, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θύματά της. Το ξεγύμνωμα του συναδέλφου στο αστυνομικό τμήμα "ξεγυμνώνει" βίαια και τα περιβόητα ιδεολογήματα περί τήρησης του "κράτους δικαίου" και σεβασμού του δικηγόρου ως "συλλειτουργού της δικαιοσύνης". Τέτοια περιστατικά δεν αποτελούν κάποια παραφωνία, αντίθετα "συνάδουν", όπως λέγεται, με τη βαρβαρότητα του κράτους των εκμεταλλευτών και το αντιδραστικό δίκαιο που θεσπίζουν και εφαρμόζουν, τα οποία δεν αφήνουν στο απυρόβλητο ούτε τους δικηγόρους, σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής και επαγγελματικής ζωής τους».

Επίσης τόνισε ότι «για την εξέλιξη αυτή σοβαρές ευθύνες έχουν ο ΔΣΑ και η Ολομέλεια των προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων, που συστηματικά εθελοτυφλούν στην κλιμάκωση της κρατικής καταστολής, τη στηρίζουν ή την ανέχονται, σε νομοθετικό και πρακτικό επίπεδο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εκκωφαντική σιωπή τους για την αυταρχική απαγόρευση των εκδηλώσεων μνήμης και αγώνα του λαού μας για την εξέγερση του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβρη του 2020, με πρόσχημα την πανδημία. Ακόμη και όταν αναγκάζονται από την οξύτητά της να λάβουν κάποια θέση, αυτή είναι διαποτισμένη από τη λογική των ίσων αποστάσεων ανάμεσα στους θύτες και τα θύματα, βρίθει από ήξεις αφήξεις και αστερίσκους. Στην καλύτερη περίπτωση, περιορίζουν την αντίδρασή τους στη μη "σύννομη" και "δέουσα" μεταχείριση των δικηγόρων, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, απομονώνοντάς την από τη συνολική καταστολή του λαού και της νεολαίας, το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής που πλήττει και την πλειοψηφία των δικηγόρων. Ιδιαίτερες ευθύνες έχουν για το γεγονός ότι έχουν απαξιώσει τις ζωντανές συλλογικές διαδικασίες στους συλλόγους. Εχουν οδηγήσει, ιδιαίτερα στο ΔΣΑ, τις Γενικές Συνελεύσεις σε είδος προς εξαφάνιση, επιχειρώντας να ευνουχίσουν, με τον τρόπο αυτό, κάθε οργανωμένη και αποτελεσματική αντίσταση και διεκδίκηση των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων δικηγόρων».