«Ολα πιο νωρίς» είναι το σύνθημα του υπουργείου Παιδείας για τη νέα σχολική χρονιά και πράγματι ...έπεσαν διάνα! Το μόνο που ήρθε νωρίτερα όμως από κάθε άλλη χρονιά (ή τουλάχιστον στην ώρα του) είναι τα παλιά και νέα προβλήματα που συνοδεύουν διαχρονικά τη λειτουργία των σχολείων, εξαιτίας της υποχρηματοδότησης από το κράτος. Μπορεί λοιπόν η κυβέρνηση να διαφημίζει «χιλιάδες προσλήψεις» εκπαιδευτικών, ωστόσο πάνω από 10.000 θέσεις παραμένουν κενές. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που σε πάρα πολλά σχολεία όλης της χώρας το «κλασικό» ολοήμερο πρόγραμμα δεν θα ξεκινήσει, τουλάχιστον μέχρι να βρεθούν οι δάσκαλοι που θα συμπληρώσουν ώρες. Μέχρι τότε, οι γονείς θα γίνονται λάστιχο στη δουλειά και θα κοιτούν βασανιστικά τους δείκτες του ρολογιού για να πάρουν τα παιδιά από το σχολείο. Από την άλλη, βέβαια, αργοπορημένοι στο ραντεβού τους με τη νέα σχολική χρονιά είναι εκατοντάδες καθαριστές και καθαρίστριες, που οι συμβάσεις τους δεν ανανεώθηκαν ή περιορίστηκε το ωράριό τους, προκειμένου να μειώνονται τα «κόστη» για κυβέρνηση και δήμους. Το ίδιο ισχύει και με τα μέτρα για την πανδημία, τα οποία φέτος δεν περνάνε ούτε έξω από τα σχολεία, με τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς να καλούνται να τα βγάλουν πέρα εντελώς μόνοι αν προκύψει κάποια συρροή κρουσμάτων. Μιλώντας μόνο για τα αυτονόητα, άλλη μια σχολική χρονιά ξεκινάει με ανησυχίες και άγχη για τη λαϊκή οικογένεια, πρόσθετα στα άλλα προβλήματα της καθημερινότητας που έχουν την ίδια «μήτρα»: Την πολιτική όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, που αντιμετωπίζουν τις ανάγκες ως «κόστος», βάζοντας στο ζύγι του «κόστους - οφέλους» ακόμα και τη μόρφωση των παιδιών.