Το θέμα της ...αξιοποίησης της δημόσιας ακίνητης περιουσίας, ήταν το αντικείμενο της σύσκεψης που πραγματοποιήθηκε χθες στο υπουργείο Οικονομικών μεταξύ του Ν. Χριστοδουλάκη, του Α. Φωτιάδη και υπηρεσιακών παραγόντων. Με τον όρο βέβαια αξιοποίηση, στο υπουργείο συνήθως εννοούν την ιδιωτικοποίηση και της ακίνητης περιουσίας, αφού διακηρυγμένος στόχος είναι η δημιουργία Ανώνυμης Εταιρίας Ακινήτων και η εισαγωγή της στο Χρηματιστήριο.

Πάντως, η κατάσταση με τα ακίνητα του Δημοσίου είναι αρκετά μπλεγμένη, καθώς υπάρχουν πολλά αδιευκρίνιστα σημεία, ενώ πολλές υποθέσεις που αφορούν στο ιδιοκτησιακό καθεστώς «σέρνονται» από την εποχή του απελευθερωτικού αγώνα του 1821! Πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις των εκτάσεων ακίνητης περιουσίας είναι το «κτήμα Νάστου» στην Ηλιούπολη 5.000 στεμμάτων, το «κτήμα Βεΐκου» στο Γαλάτσι 4.500 στρεμμάτων, το Αττικό Αλσος στα Τουρκοβούνια κλπ., που διεκδικούνται αμφότερα από το Δημόσιο και από ιδιώτες. Οπως αναφέρουν στο υπουργείο Οικονομικών, στις περιπτώσεις αυτές δεν ανήκει η λεγόμενη βασιλική περιουσία.

Σύμφωνα με ορισμένες, γενικής φύσης, εκτιμήσεις:

• Τα περίπου 70.000 ακίνητα, αστικά και αγροτικά, που ανήκουν σήμερα στο Δημόσιο, αντιπροσωπεύουν συνολική έκταση 2 περίπου εκατομμυρίων στρεμμάτων.
• Επίσης, 28.000 ακίνητα, συνολικής έκτασης 1,5 εκατ. στρεμμάτων, είναι τα λεγόμενα και ανταλλάξιμα, όρος ο οποίος καθιερώθηκε κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1922 μετά τη μικρασιατική καταστροφή.

Αυτές, όμως, οι εκτιμήσεις που υπουργείου, που κάνουν λόγο για 98.000 ακίνητα με 3,5 εκατ. στρέμματα έκταση, είναι πολύ σχετικές. Οι ίδιοι οι παράγοντες του υπουργείου εκτιμούν ότι το 50% των ακινήτων αυτών έχουν καταπατηθεί από μικρούς η μεγάλους ιδιώτες. Και το περίεργο της υπόθεσης είναι ότι σε ακίνητα που το ελληνικό κράτος θεωρεί ότι καταπατήθηκαν, κτίστηκαν κατοικίες, οι κάτοχοι των οποίων πλήρωσαν κανονικά φόρο μεταβίβασης, ενώ συνδέθηκαν με ρεύμα, τηλέφωνο κλπ. από δημόσιους οργανισμούς...

Το πόσο συγκεχυμένη, όμως, είναι η έννοια «δημόσιο ακίνητο», προκύπτει και από την ερμηνεία - την οποία επικαλούνται στο υπουργείο Οικονομικών - σύμφωνα με την οποία όποιο ακίνητο μετά το 1885 δεν έχει τίτλο ιδιοκτησίας, θεωρείται αυτοδίκαια δημόσιο... Το όλο θέμα, ειδικά των αμφισβητούμενων εκτάσεων, διαιωνίζεται εδώ και πολλές δεκαετίες, γιατί, αφ' ενός, προσφέρεται για πολιτική εκμετάλλευση και, αφ' ετέρου, η προώθηση μιας λύσης έχει πολιτικό κόστος, το οποίο απλώς μετατίθεται από τη μια κυβέρνηση στην άλλη.