Για όσες φορές είδα παιδιά να τρώνε λίγο και να παίρνουν από το σχολικό γεύμα στο σπίτι, λέγοντας «αρέσει στην μαμά, κυρία».

Για όσες φορές διάβασα σε παιδική έκθεση «μου αρέσει το σχολείο γιατί εδώ ανάβει το καλοριφέρ».

Για όσες φορές ένα παιδί μού είπε «το ξέχασα το ντοσιέ, κύριε, την άλλη βδομάδα θα το φέρω» και ήξερα πως δεν έφταναν τα λεφτά για να το πάρει.

Για όσες φορές ένας μαθητής μου «αντιμίλησε», «εγώ, ξέρετε, δεν πάω φροντιστήριο, δεν καταλαβαίνω, θέλω βοήθεια».

Για όσες φορές στην τάξη άκουσα «δεν τους είδα τη μάνα μου και τον πατέρα μου. Πάλι δούλευαν έως αργά».

Για τις χιλιάδες φορές που άκουσα «δεν καταλαβαίνω τίποτα» από παιδιά με πανέξυπνα μάτια και μυαλό ξουράφι.

Για όλες τις φορές που μπήκα στο σχολείο και σαν ηχώ έφτανε στα αυτιά μου η φράση των παιδιών: Βαριέμαι, βαριέμαι, βαριέμαι, βαριέμαι...

Αλλά και

για εκείνη την δασκάλα που κάνει μάθημα με το μωρό στην αγκαλιά, γιατί δεν χωράει το βρέφος στον παιδικό σταθμό,

για τον αναπληρωτή ή νεοδιόριστο που πληρώνει μέχρι και 300 ευρώ τον μήνα για να πάει στη δουλειά του στη Σαλαμίνα ή αλλού και παίρνει μόλις 737,

για όσα λαχταρούσα να κάνω τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα, αλλά εφόσον δεν παίρνω το Δώρο... τι να γίνει...

για το δικό μου το παιδί που θέλει να σπουδάσει, αλλά, αν δεν περάσει κοντά στο σπίτι, δεν θα τα καταφέρει,

για το super market που έχει μετατραπεί στο σπιτάκι του τρόμου,

για όσες φορές άκουσα «αυτό δεν γίνεται, δεν φτάνουν τα λεφτά», όταν απαίτησα υπολογιστές, φωτοτυπίες και όλα τα αναγκαία για το μάθημα,

για όσα χρόνια πέρναγα την αγωνία να φτάνει Νοέμβρης και να μην ξέρω πού και αν θα δουλέψω.

Ομως και

για κάθε φορά που ακούω «εσείς τουλάχιστον μας λέτε την αλήθεια, κυρία»,

για εκείνες τις φορές που ένας μαθητής λέει: «Το διάβασα το βιβλίο που μου προτείνατε, ωραίο»,

για τότε που άκουσα «ευχαριστούμε που είπατε στους άλλους ότι έχουμε δίκαιο που πήγαμε στην πορεία»

και για κάθε φορά που τριγυρνώντας στη γειτονιά βρίσκεται ένα μεγάλο πια παιδί να φωνάζει: «Γεια σου δάσκαλε, είσαι ο καλύτερος».

Για όλα αυτά θα σταθώ με το κεφάλι ψηλά. Δεν θα προσαρμοστώ. Θα αγωνιστώ.

Εχοντας στο μυαλό μου τους εκπαιδευτικούς στις ΗΠΑ, στη Βρετανία, στη Γαλλία, στην Ουγγαρία, στην Πολωνία, στην Ιταλία, στη Γερμανία και όπου αλλού βγήκαν και βγαίνουν και αυτοί στον δρόμο του αγώνα.

Εχοντας στο μυαλό τις οικογένειες που φέρνουν τα παιδιά τους στο σχολείο

Εχοντας στο μυαλό τα παιδιά μας...

9 ΝΟΕΜΒΡΗ ΑΠΕΡΓΩ.

9 ΝΟΕΜΒΡΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ.