Εκατοντάδες είναι οι εργαζόμενοι που αυτές τις μέρες δίνουν το «παρών» στις Γενικές Συνελεύσεις των Σωματείων τους ενόψει της πανεργατικής απεργίας. Συζητώντας την πείρα από πρόσφατες κινητοποιήσεις, ανταλλάζοντας γνώμες για το πώς καλύτερα θα οργανωθεί η συμμετοχή στην απεργία, για το περιεχόμενο και τις διεκδικήσεις του αγώνα, ετοιμάζονται για τη μαζική κάθοδο στους δρόμους στις 9 Νοέμβρη.

Στο πλαίσιο αυτό και με ώθηση από τις διεκδικήσεις των εργαζομένων του κλάδου και τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες που βρίσκονται σε εξέλιξη, οργανώνει τη συμμετοχή του στην πανεργατική απεργία στις 9 Νοέμβρη το Συνδικάτο Εργαζομένων Φαρμάκου - Καλλυντικού Αττικής. Δεκάδες εργαζόμενοι πήραν μέρος στη Γενική Συνέλευση το πρωί της Κυριακής, μεταφέροντας την προσπάθεια που γίνεται σε μια σειρά χώρους δουλειάς να στείλει η απεργία δυνατό και ξεκάθαρο μήνυμα αγώνα στην κυβέρνηση και την εργοδοσία.

Τη δράση που έχει ήδη ξεδιπλωθεί συνόψισε στην εισηγητική του ομιλία ο πρόεδρος του Συνδικάτου, Στάθης Σταθουλόπουλος, αναδεικνύοντας την αγανάκτηση που κυριαρχεί στους εργαζόμενους και τη δυνατότητα που υπάρχει να ενισχυθούν οι αγωνιστικές διαθέσεις και να εκφραστούν και στην προσεχή απεργία. Οι «παγωμένοι» μισθοί την ώρα που τα κέρδη των φαρμακοβιομηχάνων πολλαπλασιάζονται, η επίθεση στο ωράριο, η εντατικοποίηση και τα εργατικά «ατυχήματα», η γενικευμένη ακρίβεια και οι απειλές προς τους εργαζόμενους να «κόψουν» από το ρεύμα, τη θέρμανση, το φαγητό της οικογένειάς τους, μετατρέπουν τους χώρους δουλειάς σε καζάνι που βράζει.

Η οργάνωση της συμμετοχής του κλάδου στην πανεργατική απεργία παίρνει τη σκυτάλη από μια σειρά αγωνιστικές πρωτοβουλίες που έχουν ανεβάσει το κύρος του Συνδικάτου, έχουν ενισχύσει τη συσπείρωση στις γραμμές και τη δράση του. Τέτοια παραδείγματα είναι η πραγματοποίηση κλαδικής απεργίας μέσα στο καλοκαίρι, μετά από απόφαση της Ομοσπονδίας, με αίτημα την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης, οι κινητοποιήσεις που έγιναν σε μια σειρά χώρους δουλειάς για αυξήσεις στους μισθούς, κατάργηση των ευέλικτων μορφών εργασίας, βελτίωση των όρων δουλειάς.

Στην κατεύθυνση που έχει ήδη χαράξει το Σωματείο, μαζί με επιχειρησιακά σωματεία, σχεδιάζει τη συνέχεια της δράσης για τη διεκδίκηση Συλλογικής Σύμβασης. Οπως σχολίασε ο πρόεδρος του Συνδικάτου, οι εργοδότες που δεν έχουν υπογράψει Σύμβαση από το 2009, ισχυρίζονται με θράσος ότι δεν μπορούν να συμφωνήσουν στα αιτήματα που θέτουν η Ομοσπονδία και τα σωματεία της για να μην τεθούν σε «κίνδυνο» οι επιχειρήσεις, χαρακτηρίζουν «υπερβολή» το αίτημα για αυξήσεις 10% στους μισθούς, την επαναφορά των τριετιών, την κατοχύρωση του 8ωρου και της 5ήμερης εργασίας. Την ίδια στιγμή, όπως περιέγραψαν και εργαζόμενοι που πήραν τον λόγο, οι επιχειρήσεις μετρούν σημαντικά ενισχυμένα κέρδη, καταστρώνουν και υλοποιούν επενδυτικά πλάνα, διαφημίζουν την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα του κλάδου.

Η απεργία δεν είναι μια «τουφεκιά στον αέρα», αλλά συνέχεια των κλαδικών και επιχειρησιακών κινητοποιήσεων, υπογράμμισε η Γιώτα Ταβουλάρη, πρόεδρος της Ομοσπονδίας (ΟΕΦΣΕΕ). «Κάθε χώρος δουλειάς πρέπει να γίνει προπύργιο του αγώνα», πρόσθεσε, με στόχο την επιτυχία της απεργίας και την εξασφάλιση της κλιμάκωσης του αγώνα. Από το βήμα της συνέλευσης, μετέφερε στους εργαζόμενους την εικόνα από τους μεγάλους αγώνες που ξεσπούν σε άλλες χώρες και κάλεσε τους εργαζόμενους να ενώσουν τη φωνή τους με όλους τους κλάδους στην απεργία και τις συγκεντρώσεις.

Κοινή συνισταμένη όλων των εργοδοτών είναι να αποφεύγουν με κάθε τρόπο την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων, τόσο της κλαδικής όσο και επιχειρησιακών. Ακόμα και όπου αναγκάζονται να δώσουν κάτι για να «σβήσουν τη φωτιά» που πάει να ανάψει η κινητοποίηση των εργαζομένων, οι όποιες «παροχές» περιορίζονται σε διατακτικές, δωροεπιταγές, εφάπαξ ποσά, μικρές αυξήσεις που μπορούν να παρθούν ανά πάσα στιγμή πίσω. «Και τι θέλετε; Να σας μοιράσουμε τα κέρδη;»: Αυτή είναι η απάντηση που δίνουν οι εργοδότες, άλλοι με πιο ωμό άλλοι με πιο ραφιναρισμένο τρόπο. Σε άλλες περιπτώσεις φτάνουν στο σημείο να απαντούν στα αιτήματα των εργαζομένων πως δεν μπορούν να ασχολούνται με τον «μικρόκοσμό» τους.

Στο φόντο αυτό, μια σειρά παρεμβάσεις στη συνέλευση ανέδειξαν το νήμα που συνδέει τις κινητοποιήσεις στον κάθε χώρο με την απεργία. «Η συμμετοχή μας στην απεργία θα είναι μεγάλη», εκτίμησαν εργαζόμενοι από τη «ΦΑΜΑΡ», που παλεύουν για αυξήσεις στους μισθούς, κόντρα στην κοροϊδία της εταιρείας που επιχειρεί να «ξεμπερδέψει» με το δίκαιο και επιτακτικό αίτημα μοιράζοντας κάποιες ...δωροεπιταγές. Αντίστοιχα, μέλη του Συνδικάτου και του επιχειρησιακού σωματείου από τη «Boehringer - Ingelheim» μίλησαν για τον αγώνα που δίνουν για αυξήσεις μισθών και πρόσληψη των εργολαβικών συναδέλφων τους απευθείας από την εταιρεία.

Εργαζόμενοι κατήγγειλαν την πρακτική μεγάλων επιχειρήσεων να κάνουν προσλήψεις με τον κατώτερο μισθό και να αμείβουν ως ανειδίκευτους τους εργαζόμενους ακόμα και μετά από δέκα χρόνια δουλειάς. Μίλησαν για τις επιπτώσεις που έχουν στη ζωή τους οι αρνητικές εξελίξεις όσον αφορά το ωράριο, η εργολαβική εργασία, οι συνθήκες εντατικοποίησης.

Τη 12μηνη μη αμειβόμενη πρακτική άσκηση των φοιτητών της Φαρμακευτικής στηλίτευσε τελειόφοιτη της Σχολής, σχολιάζοντας πως «εκπαιδεύει» τους νέους εργαζόμενους στην απλήρωτη ή «μαύρη» εργασία στο όνομα της απόκτησης «εργασιακής εμπειρίας».

Δίωρες στάσεις εργασίας σε όλες τις βάρδιες (12 μ. - 2 μ.μ., 2 μ.μ. - 4 μ.μ., 10 μ.μ. - 12 μ.) και τα εργοστάσια του ομίλου έχει προκηρύξει για την Πέμπτη 20 Οκτώβρη το Σωματείο Εργατοϋπαλλήλων «ΦΑΜΑΡ ΑΒΕ», με αφορμή την προγραμματισμένη για την ίδια μέρα συνάντηση με την εργοδοσία.

Το Σωματείο διεκδικεί αυξήσεις στους μισθούς, με βάση το πλαίσιο αιτημάτων που έχει αποφασιστεί μέσα από συνελεύσεις. Καταγγέλλει την εργοδοσία που προχωρά στη χορήγηση δωροεπιταγών, με βάση τη δική της πρόταση, που δεν έχει γίνει δεκτή από τους εργαζόμενους. Ακόμα και τα ψίχουλα αυτά, όπως καταγγέλλει, δεν τα δίνει σε όλους, αλλά αποκλείει το εργολαβικό προσωπικό που δουλεύει σε μια σειρά πόστα.

Οι εξελίξεις στον κλάδο και συνολικότερα, η επίθεση της εργοδοσίας στα δικαιώματα των εργαζομένων και η οργάνωση της μάχης για την προετοιμασία της επιτυχίας της πανεργατικής απεργίας στις 9 Νοέμβρη ήταν τα βασικά θέματα που απασχόλησαν και τη μαζική Γενική Συνέλευση του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών Πληροφορικής Αττικής (ΣΕΤΗΠ) την περασμένη Κυριακή.

Εισηγητικά ο πρόεδρος του Συνδικάτου, Αλ. Περράκης, μίλησε για την επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι του κλάδου από τους εργοδότες με απολύσεις, μεταθέσεις και μετακινήσεις, ατομικές συμβάσεις κ.ά. και τόνισε πως απέναντι σε αυτά οι εργαζόμενοι πρέπει να αντιτάξουν τον οργανωμένο συλλογικό αγώνα τους, που μπορεί να φέρει απτά αποτελέσματα, όπως συνέβη με τους αγώνες των Οικοδόμων, των μεταλλεργατών στη Ζώνη, στην COSCO και αλλού.

Για την οργάνωση της πανεργατικής απεργίας κάλεσε να συνεδριάσουν άμεσα οι Σωματειακές Επιτροπές και να δημιουργηθούν νέες, ακόμα να δημιουργηθούν απεργιακές επιτροπές που θα συγκροτήσουν πρόγραμμα δράσης. Σημείωσε ότι θα πραγματοποιηθούν περιοδείες, συνελεύσεις, θα βγουν υλικά προσαρμοσμένα στις ιδιαιτερότητες των χώρων δουλειάς, θα αναρτηθούν πανό, ενώ στις 23 Οκτώβρη το Συνδικάτο καλεί σε σύσκεψη τα επιχειρησιακά σωματεία του κλάδου.

Τόσο εισηγητικά όσο και σε τοποθετήσεις που ακολούθησαν, απορρίφθηκε η λογική που καλλιεργείται από αστικά κόμματα και συνδικαλιστικές τους δυνάμεις για «αναμονή μέχρι τις κάλπες», δηλαδή για «κυβερνητική εναλλαγή». Οπως είπαν χαρακτηριστικά εργαζόμενοι, το σύνθημα «μόνο ο λαός θα σώσει τον λαό» είναι μονόδρομος και το διακύβευμα στην απεργία είναι το πώς η επόμενη μέρα, η 10η Νοέμβρη, θα βρει τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους πιο δυνατούς, πιο ικανούς να δώσουν νέες σκληρές μάχες για να βάλουν εμπόδια στην επίθεση που δέχονται, να διεκδικήσουν μέτρα ουσιαστικής ενίσχυσης του εισοδήματος απέναντι στην ακρίβεια και τις ραγδαίες ανατιμήσεις.

Ακόμα ήρθε πείρα από τον αγώνα των εργαζομένων στη «Skroutz» (βλ. σελ. 14 - 15) και τη δράση εκεί της Σωματειακής Επιτροπής.

Εργαζόμενοι από άλλους χώρους δουλειάς μίλησαν για τις προσπάθειες των εργοδοτών να βάλουν εμπόδια στην οργανωμένη συλλογική διεκδίκηση, «κάτι που φανερώνει και τους φόβους τους». Αναφέρθηκαν τα οξυμένα προβλήματα εργολαβικών εργαζομένων και οι κυνικές δηλώσεις των εργοδοτών τους ότι δεν μπορούν να δώσουν αυξήσεις, γιατί θέλουν «να βάλουν την εταιρεία στο χρηματιστήριο», ο εμπαιγμός της εργοδοσίας που κάθε φορά ισχυρίζεται ότι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για αυξήσεις, αλλά και οι αντιδράσεις εργαζομένων που έβαλαν φρένο σε εργοδοτικούς σχεδιασμούς, όπως η εντατικοποίηση με παράταση του χρόνου εργασίας ακόμα και τα Σαββατοκύριακα.