Θα συνεχίσετε να σέρνετε τους εκπαιδευτικούς που απεργούν στα δικαστήρια; Αυτό ερωτήθηκε σε συνέντευξή της η υπουργός Παιδείας και η απάντηση ήταν πως οι απεργοί... δεν μπορούν να αμφισβητούν τον νόμο, γιατί δεν θα έχουμε «κράτος δικαίου»! Πρόσθεσε μάλιστα πως είναι άλλο να θέτουν «ρεαλιστικά» αιτήματα, φέρνοντας για παράδειγμα τον κατά προτεραιότητα εμβολιασμό τους, όπως είχαν αιτηθεί στην αρχή της πανδημίας. «Ξεχνάει» βέβαια η υπουργός ότι μαζί με αυτό, εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές διεκδικούσαν μέτρα για την ουσιαστική προστασία από την πανδημία. Η κυβέρνηση όμως τους φλόμωνε στα δακρυγόνα και επέβαλλε στα σχολεία πρωτόκολλα συγκάλυψης και διασποράς του κορονοϊού. Τώρα υποδεικνύει στο συνδικαλιστικό κίνημα να διεκδικεί... κατόπιν αδείας από την κάθε κυβέρνηση αιτήματα που εκείνη θα εγκρίνει! Και βέβαια, θα απαγορεύεται ο αγώνας ενάντια στους άδικους αντιλαϊκούς νόμους, αλλιώς... τιμωρία στη γωνία από το κράτος και την εκάστοτε κυβέρνηση. Αυτό απαιτεί το «σύγχρονο» σχολείο της επιχειρηματικής λειτουργίας και της εμπορευματοποίησης, με αναγκαίο συμπλήρωμα την αξιολόγηση, στην οποία αντιδρούν με κινητοποιήσεις οι εκπαιδευτικοί. Κάπως έτσι όμως θέλουν το συνδικαλιστικό κίνημα και οι «προοδευτικοί» βαστάζοι της ίδιας αντιλαϊκής στρατηγικής στην Εκπαίδευση, που υπονομεύουν ανοιχτά τους αγώνες ή κάνουν κοπτοραπτική στις διεκδικήσεις, «εντός των ορίων» της οικονομίας και του συστήματος. Η θέση των εκπαιδευτικών είναι μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, κόντρα στο άδικο «δίκιο» των καπιταλιστών, του κράτους και των κομμάτων τους, στον αγώνα για τις σύγχρονες ανάγκες τους.