«Είναι πολύ ενθαρρυντικό να αναγνωρίζονται οι προσπάθειές μας για τη μεταρρύθμιση της οικονομίας (...) Αν και πρέπει να γίνουν περισσότερα, η Ελλάδα βρίσκεται στο σωστό δρόμο». Αυτά έγραψε ο πρωθυπουργός, σχολιάζοντας την άνοδο της χώρας κατά 16 θέσεις τα τελευταία τρία χρόνια, στον «δείκτη» για το «επιχειρηματικό περιβάλλον» του «Economist». Φυσικά, ο δείκτης δεν καταγράφει το πόσες θέσεις κατρακύλησαν την ίδια περίοδο τα δικαιώματα των εργαζομένων με νόμους τύπου Χατζηδάκη, σε ποια νέα «βάθη» βρέθηκε ο λαός στην ενεργειακή φτώχεια, ούτε πόσο είδε την ψαλίδα να ανοίγει ανάμεσα στις ανάγκες του και όσα ζει στην Υγεία και την Πρόνοια, στην Παιδεία, στην πανάκριβη στέγη, στο εισόδημα που εξαφανίζεται από τις πρώτες μέρες του μήνα. Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται στον «σωστό» δρόμο που βρίσκονται όλα τα αστικά κόμματα και που φροντίζουν να τον στρώσουν με «ροδοπέταλα» για τους επιχειρηματικούς ομίλους: Είτε με μέτρα που προβλέπονται στο υπερμνημόνιο του Ταμείου Ανάκαμψης είτε με σχέδια για την «πράσινη» καπιταλιστική ανάπτυξη και όλα τα υπόλοιπα που συνθέτουν το «κοινό πρόγραμμά» τους. Για τον λαό ο ελπιδοφόρος δρόμος είναι από την απέναντι μεριά: Καμιά αναμονή από σημερινούς και επίδοξους «σωτήρες», οργάνωση του αγώνα σε συμπόρευση με το ΚΚΕ για τα δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες του.