Σε αρκετά ΠΥΣΠΕ/ΔΕ, βέβαια, το ποσοστό της αποχής είναι ακόμα μεγαλύτερο. Ενδεικτικά, στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση: Ανατολική και Δυτική Θεσσαλονίκη 70%, Φθιώτιδα 87%, Γ' Αθήνας 78%, Δ' Αθήνας 71%, Ανατολική Αττική 76,3%, Δυτική Αττική 76,2%, Ηλεία 72,9%, Κέρκυρα 73,5%, Ηράκλειο 70,4%, Χανιά 88,7%, Α' Αθήνας 65,3%, Αρτα 76,6% κ.ο.κ. Και στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση: ΣΕΠΕ: Α' Αθήνας 84,2%, Γ' Αθήνας 85,2%, Ανατολική Αττική 83,5%, Πειραιά 90%, Μεσσηνία 73,79%, Χίος 68,5%, Χανιά 67,1%, Σέρρες 65,4%, Σάμος 66,1%, Μαγνησία 65,3%, Κόρινθος 65,9%, Δυτική Αττική 86,7%, Δ' Αθήνας 78,4%.

Το υπουργείο Παιδείας, έχοντας πάρει το ξεκάθαρο μήνυμα των εκπαιδευτικών ενάντια στις εκφυλισμένες διαδικασίες που επιχείρησε να επιβάλει, επιχειρεί να το αναστρέψει κάνοντας λόγο για «ρεκόρ συμμετοχής» (!) και για τον «μεγαλύτερο αριθμό ψηφισάντων σε ηλεκτρονικές εκλογές στην Ελλάδα»! Δείχνοντας ξεκάθαρα ότι στόχος του είναι το χτύπημα των σωματείων, των διαδικασιών τους και της συμμετοχής σε αυτά, ισχυρίζεται ότι «συντελείται μία πραγματική αλλαγή παραδείγματος, με την καλλιέργεια μίας νέας κουλτούρας συμμετοχής στα κοινά»...

Οι ηλεκτρονικές διαδικασίες που υμνεί το υπουργείο Παιδείας, όμως, φάνηκε από το πρωί του Σαββάτου πόσο διάτρητες ήταν. Οπως κατήγγειλαν μια σειρά Σύλλογοι και ΕΛΜΕ, διάφορες Διευθύνσεις σε όλη τη χώρα ήταν κλειστές, άλλες αρνούνταν να δώσουν στοιχεία στα σωματεία για τη συμμετοχή, εφορευτικές επιτροπές δεν ήταν στη θέση τους αλλά στα σπίτια τους (!) και σε πολλές Διευθύνσεις δόθηκε παράταση στη διαδικασία έως και 3 ώρες (!), πράγμα που σημαίνει αλλοίωση του αποτελέσματος για το ΚΥΣΠΕ, αφού τα αποτελέσματα σε άλλες Διευθύνσεις είχαν ήδη δημοσιοποιηθεί, ενώ μετά το πέρας της διαδικασίας συνέχιζαν να φτάνουν email σε εκπαιδευτικούς με τους συνδέσμους ψηφοφορίας! Κι αυτά ήρθαν ως συνέχεια των πιέσεων, απειλών και ψεμάτων που είχαν προηγηθεί προκειμένου να εξαναγκάσουν εκπαιδευτικούς σε συμμετοχή, όπως ότι «είναι υποχρεωτική η ψήφος», «οι νεοδιόριστοι θα έχουν προβλήματα στη μονιμοποίηση» κ.ά.

«Η στάση της πλειοψηφίας του κλάδου», τονίζει σε ανακοίνωσή της η «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών», «είναι η καλύτερη απάντηση στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ και του ΥΠΑΙΘ, στην προσπάθεια ελέγχου και χειραγώγησης των σωματείων, στην επιβολή νόθων και διάτρητων διαδικασιών, στην προσπάθεια γενίκευσης του νόμου - έκτρωμα του Χατζηδάκη σε όλες τις διαδικασίες του συνδικαλιστικού κινήματος, στην απόπειρα να λυγίσουν έναν κλάδο εργαζομένων που δίνει καθημερινά μάχες απέναντι στην πολιτική που υποβαθμίζει τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών και ορθώνει νέους ταξικούς φραγμούς στα παιδιά των λαϊκών οικογενειών.

Η αποχή των εκπαιδευτικών αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία, γιατί αυτήν τη φορά βρήκε απέναντί της ένα ενιαίο συντονισμένο μπλοκ δυνάμεων που επέλεξαν να "βάλουν πλάτη" στην κυβέρνηση και στο υπουργείο. Τις δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού σε ΔΟΕ, ΟΛΜΕ και ΑΔΕΔΥ, τους πρόθυμους συνδικαλιστικούς τους συμπαραστάτες της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, που επέλεξαν να νομιμοποιήσουν αυτήν τη διαδικασία, τους μηχανισμούς "παραγόντων" και Διευθύνσεων που μέχρι και την τελευταία ώρα πίεζαν με όλα τα μέσα. Ολοι μαζί, τελικά, έφαγαν τα μούτρα τους. Ας το σκεφτούν καλά όσοι έτρεξαν πρόθυμοι να υλοποιήσουν τη βούληση της κυβέρνησης και της Κεραμέως. Ηδη ο κλάδος βγάζει συμπεράσματα για τη στάση τους».

Αντίστοιχα το ΠΑΜΕ σε ανακοίνωσή του σημειώνει ότι η αποχή των εκπαιδευτικών είναι η καλύτερη απάντηση «στην προσπάθεια ελέγχου και χειραγώγησης των σωματείων, στην επιβολή νόθων και διάτρητων διαδικασιών, στην προσπάθεια γενίκευσης του νόμου - έκτρωμα του Χατζηδάκη σε όλες τις διαδικασίες του συνδικαλιστικού κινήματος». Και προσθέτει: «Το αποτέλεσμα αυτό αποδεικνύει για μια ακόμα φορά ότι οι εργαζόμενοι έχουν τη δύναμη να τσαλακώνουν και να ακυρώνουν στην πράξη αντιδημοκρατικές, αντιλαϊκές και άδικες αποφάσεις των κυβερνήσεων και αποτελεί παρακαταθήκη για τους αγώνες όλων των εργαζομένων. Οι εκπαιδευτικοί παραμένουν όρθιοι μέσα από τα σωματεία τους για να υπερασπιστούν τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών, τη ζωή και τη δουλειά με δικαιώματα και αξιοπρέπεια».