Συνολικά ο ΕΟΦ κάνει λόγο για ελλείψεις σε πάνω από 150 σκευάσματα, οι φαρμακευτικοί σύλλογοι μιλούν για τουλάχιστον 400 που αφορούν όλο το φάσμα των παθήσεων. Συσκέψεις επί συσκέψεων μεταξύ όλων των εμπλεκόμενων (υπουργείου Υγείας, ΕΟΦ, ΣΦΕΕ, φαρμακαποθηκών κ.ά.) αποδίδουν το πρόβλημα στις «παράλληλες εξαγωγές» (δηλαδή αντί να προωθούνται τα φάρμακα προς τα φαρμακεία, προωθούνται σε φαρμακαποθήκες άλλων κρατών για μεγαλύτερα κέρδη που κυμαίνονται ετησίως 300 - 400 εκατομμύρια ευρώ). Απέναντι στο πρόβλημα, η κυβέρνηση αντί να απαγορεύσει όλες τις παράλληλες εξαγωγές διά παντός, κάνει λόγο για ολιγόμηνη απαγόρευση λίστας ...79 προϊόντων, η οποία θα «επικαιροποιείται κατά διαστήματα».

Ωστόσο οι «παράλληλες εξαγωγές» είναι η κορυφή του παγόβουνου. Είναι μια ακόμη συνέπεια από την εμπορευματοποίηση του φαρμάκου, το οποίο παράγεται και διακινείται με κριτήριο τους νόμους της αγοράς και το υψηλότερο κέρδος.

Χαρακτηριστικό τού τι σημαίνει «φάρμακο - εμπόρευμα» είναι ότι μόνο το 2021, η συνολική εξωνοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη στην Ελλάδα διαμορφώθηκε στα 4 δισεκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων 2 δισεκατομμύρια πλήρωσε απευθείας ο λαός από την τσέπη του, είτε για συμμετοχή, είτε εξολοκλήρου. Θύμα αυτής της εμπορευματοποίησης του φαρμάκου είναι και πάλι ο λαός, που το πληρώνει με την τσέπη κι εκπτώσεις στην υγεία του, εγκλωβισμένος στις μυλόπετρες του κέρδους πολυεθνικών και φαρμακεμπόρων, των γεωπολιτικών αντιπαραθέσεων.