Από τη μία πλευρά οι τράπεζες, που εμφανίζονται πως δεν μπορούν να πάρουν μέτρα δεδομένων των περιορισμών από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς, και από την άλλη η κυβέρνηση, που με ...παρακαλετά επιχειρεί να συνετίσει τους τραπεζίτες, αφού προηγουμένως έχουν πάρει δεκάδες δισεκατομμύρια στο πλαίσιο της ανακεφαλαιοποίησης, ώστε να διασωθούν. Και στη μέση τα λαϊκά νοικοκυριά, που κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους από τα ληστρικά επιτόκια δανεισμού, τις νέες αυξήσεις τους και το άθλιο νομοθετικό πλαίσιο που διαμόρφωσαν η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Οι τραπεζίτες ως αντιπρόταση σε όσα πρότεινε η κυβέρνηση για επιμήκυνση των δανείων, με ή χωρίς περίοδο χάριτος και απορρόφηση του περιθωρίου κέρδους, παρουσίασαν την ιδέα της δημιουργίας ενός «κουμπαρά», που θα επιδοτεί το 50% της μηνιαίας επιβάρυνσης που οφείλεται στην άνοδο του Euribor κατά δύο ποσοστιαίες μονάδες από τον περασμένο Ιούλη. Και δηλώνουν πως θα συνεισφέρουν όσο μπορούν, ώστε να μην αναγκαστούν να λάβουν μέτρα τα οποία θα οδηγήσουν σε αύξηση τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια λόγω αλλαγής κατηγορίας των δανειοληπτών.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι η κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά πως αυτά που προτείνει στους τραπεζίτες είναι άνευ ουσιαστικής σημασίας, δεδομένου ότι μόλις πριν μερικές μέρες η Κομισιόν στην 1η Εκθεση Μεταπρογραμματικής Εποπτείας ανέφερε για τις τράπεζες: «Η κερδοφορία των τραπεζών βελτιώνεται, ενισχυμένες από τα έκτακτα κέρδη και θα μπορούσε να υποστηριχθεί από τα σχέδια πιστωτικής επέκτασης και την άνοδο των τραπεζικών επιτοκίων. Ωστόσο, επικρατούν καθοδικοί κίνδυνοι, καθώς η κερδοφορία θα επηρεαστεί από την άνοδο στο κόστος χρηματοδότησης και εκτίθεται σε πιθανή επιδείνωση της ποιότητας του ενεργητικού και πτώση των πιστώσεων (...) καθώς η οικονομία επιβραδύνεται». Και προσθέτουν: «...οι καθαρές εισροές μη εξυπηρετούμενων δανείων παραμένουν μέτριες μέχρι στιγμής, αλλά υπάρχουν σημάδια αύξησης των καθυστερούμενων οφειλών». Τι σημαίνει αυτό; Οτι προκειμένου να εκταμιευθούν τα «πακέτα» του Ταμείου Ανάκαμψης και να κατευθυνθούν στους επιχειρηματικούς ομίλους, αναμένεται να συνεχιστεί και να ενταθεί η πολιτική που οδηγεί σε διόγκωση των χρεών των λαϊκών νοικοκυριών, που μεταξύ άλλων θα παίρνουν τα σπίτια του λαού για ένα κομμάτι ψωμί.

Μάλιστα, μόλις χτες η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Κριστίν Λαγκάρντ σε απάντησή της σε σχετική ερώτηση ανέφερε πως «επίκειται νέα αύξηση των επιτοκίων τους προσεχείς μήνες». Και πρόσθεσε πως αυτή η νομισματική πολιτική συνεπάγεται βραχυπρόθεσμο κόστος για τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, μεσοπρόθεσμα όμως θα είναι ωφέλιμη, μειώνοντας τον υψηλό πληθωρισμό και ομαλοποιώντας την οικονομία.

Σημειώνεται ακόμα ότι οποιοδήποτε μέτρο ληφθεί, που μπορεί να θεωρηθεί «επιβάρυνση των τραπεζών», είτε πρόκειται για απευθείας εισφορά σε ειδικό λογαριασμό από τα κέρδη τους, είτε για έμμεση επιβάρυνση λόγω επιμήκυνσης ή άλλης αναδιάρθρωσης των ενήμερων δανείων, που θα επιφέρει αύξηση των προβλέψεων, με βάση τα παραπάνω, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα κοπεί από τον Ενιαίο Εποπτικό Μηχανισμό (σύστημα τραπεζικής εποπτείας στην Ευρώπη, το οποίο περιλαμβάνει την ΕΚΤ και τις εθνικές εποπτικές αρχές των συμμετεχουσών χωρών).

Εξάλλου, χτες, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Οικονόμου ξεκαθάριζε ότι «δεν είναι στις προθέσεις της κυβέρνησης κάποια φορολόγηση των τραπεζών», «η επιβολή κάποιου είδους έκτακτης εισφοράς», παραπέμποντας το όλο θέμα σε «συζήτηση» με τις διοικήσεις τους και βασικό τους άξονα «όλοι να συμβάλουμε έτσι ώστε να αποφευχθεί η δημιουργία μιας νέας γενιάς "κόκκινων" δανείων εξαιτίας μιας εξωγενούς υπόθεσης, της αύξησης δηλαδή των επιτοκίων».

Στην πραγματικότητα, από κοινού κυβέρνηση και τραπεζίτες στρώνουν το έδαφος, για να εμφανίσουν ως «ευτυχή κατάληξη» κάποια μέτρα που όχι μόνο δεν θα αποτελούν ανακούφιση, αλλά θα διαιωνίζουν τη ληστρική πολιτική των τραπεζών σε βάρος του λαϊκού εισοδήματος και των δανειοληπτών, την οποία στήριξαν και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Στο μεταξύ, χτες συνεδρίασε το Eurogroup και όπως προκύπτει από πληροφορίες, οι υπουργοί της Ευρωζώνης τάσσονται υπέρ ενός μοντέλου τιμολόγησης Ενέργειας δύο επιπέδων, σύμφωνα με το οποίο «οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά θα λαμβάνουν ένα βασικό πακέτο ενεργειακών υπηρεσιών σε επιδοτούμενη τιμή» μέχρι ένα όριο κατανάλωσης και θα ισχύουν «τιμές αγοράς για την κατανάλωση Ενέργειας που υπερβαίνει αυτό το βασικό όριο».

Στην ουσία, αυτή η πρόταση οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερο βάθεμα της ενεργειακής φτώχειας, αφού μεθοδεύουν ένα βασικό μίνιμουμ πακέτο, το οποίο θα επιδοτείται και πάλι από χρήματα του λαού (κρατικός προϋπολογισμός) και το υπόλοιπο θα πληρώνεται από τα λαϊκά νοικοκυριά με τις υπέρογκες χρεώσεις, ως αποτέλεσμα της απελευθέρωσης της αγοράς Ενέργειας, της «πράσινης μετάβασης» και του τζόγου του Χρηματιστηρίου.

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, οριστικοποιήθηκε η εκταμίευση της τελευταίας δόσης των 644 εκατ. ευρώ, που όμως συνοδεύεται από την προϋπόθεση της υλοποίησης μιας σειράς αντιλαϊκών εκκρεμοτήτων. Μεταξύ αυτών το θέμα της εκκαθάρισης των «κόκκινων» δανείων που συνεπάγεται νέο κύμα πλειστηριασμών και «κόκκινων» δανείων, αλλά και η εντατικοποίηση της διαδικασίας αποκρατικοποιήσεων.