Η σκληρότητα και η ωμότητα του ιμπεριαλισμού εναντίον της Κούβας δείχνουν ότι η νέα αταξική κοινωνία δεν θα γεννηθεί μέσα από πασιφιστικές παρακλήσεις ούτε με τις πλατωνικές εκκλήσεις για ένα δήθεν πιο ανθρώπινο σύστημα. Δεν θα μπορέσουμε να εγκαθιδρύσουμε μια σοσιαλιστική κοινωνία με την ένωση με τη ρεφορμιστική αριστερά, που εφαρμόζει ταξική συνεργασία με τους εκμεταλλευτές και υποστηρίζει τις παρεμβάσεις και τη χρήση της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των κυρώσεων κατά λαών που αντιστέκονται ενάντια στην ηγεμονία του καπιταλισμού.

Σε οικονομικά κυριαρχούμενες χώρες, που απειλούνται από επεμβάσεις που στοχεύουν στον έλεγχο του ενεργειακού τους πλούτου, δεν είναι η ένωση με τις αστικές κυβερνήσεις στα πλαίσια ενός «πλατιού διαταξικού μετώπου» με την αστική τάξη που θα σώσει τον λαό από το χάος, τη φτώχεια και την υποδούλωση.

Η κοινωνία που οραματίζονται οι προλετάριοι και οι καταπιεσμένοι δεν θα γίνει πραγματικότητα χωρίς το επαναστατικό πέρασμα, χωρίς να ανατρέψουν τα εκμεταλλευτικά καθεστώτα, χωρίς να οργανωθούν σε επαναστατικά κόμματα που προετοιμάζονται αποφασιστικά να φέρουν εις πέρας το πιο αποφασιστικό καθήκον της ιστορικής μας εποχής, της μετάβασης από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό. Αυτό το καθήκον είναι στην ημερήσια διάταξη περισσότερο από ποτέ.

Η ορθότητα της διδασκαλίας του Λένιν για τη φύση του ιμπεριαλισμού επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά από τις ιμπεριαλιστικές επιθέσεις των τελευταίων ετών, συμπεριλαμβανομένου του ρωσο-ουκρανικού πολέμου. Οι πόλεμοι που γίνονται για επικράτηση στους οικονομικούς ανταγωνισμούς μεταξύ των διαφόρων ιμπεριαλιστικών πόλων είναι αναπόφευκτοι στον καπιταλισμό.

Ο αγώνας για την ειρήνη μεταξύ των λαών περιλαμβάνει τον αποφασιστικό αγώνα για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος. Αυτό το σύστημα γεννά αναπόφευκτα μονοπώλια, εξαγωγή κεφαλαίων και πολέμους λεηλασίας για χάρη της κυριαρχίας επί των λαών, την αναδιανομή του κόσμου και την κολασμένη εκμετάλλευση των προλετάριων.

Οι κομμουνιστές δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν τα δικά τους ιδανικά αν δεν παλέψουν σκληρά ενάντια στις ψευδαισθήσεις περί της ικανότητας του καπιταλιστικού συστήματος να αναπτυχθεί χωρίς να ρίξει εκατοντάδες εκατομμύρια άνδρες σε φριχτές σφαγές. Η πιθανολογούμενη ειρηνική διευθέτηση στην Ουκρανία θα ήταν μόνο εις βάρος των λαϊκών μαζών, όχι μόνο της Ουκρανίας και της Ρωσίας, αλλά όλων των χωρών και υπέρ της ρωσικής, αμερικανικής, γερμανικής, γαλλικής κ.ο.κ. μονοπωλιακής αστικής τάξης.

Το «πολυπολικό σύστημα» που επιδιώκει η ιμπεριαλιστική Ρωσία, δεν θα είναι παρά ένας προσωρινός συμβιβασμός μεταξύ δύο ή περισσότερων ληστών που θα συμφωνήσουν για τα μερίδιά τους στη λεηλασία του πλούτου του κόσμου και στην εκμετάλλευση της παγκόσμιας εργατικής τάξης. Οι οικονομικοί νόμοι του ιμπεριαλισμού θα ωθήσουν και πάλι προς έναν μεγαλύτερο και πιο καταστροφικό πόλεμο.

Η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος μας υποχρεώνει να εντείνουμε τη δουλειά της οργάνωσης και της κινητοποίησης, του ανεβάσματος του επιπέδου συνείδησης της εργατικής τάξης και των λαϊκών μαζών και της εμπέδωσης της σοσιαλιστικής επανάστασης και του προλεταριακού διεθνισμού στο μυαλό τους, μαζί με τον συντονισμό μεταξύ των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων.

Οι υλικές συνθήκες δεν ήταν ποτέ τόσο ευνοϊκές όσο σήμερα στις περισσότερες χώρες για μια σοσιαλιστική επανάσταση.

Ο αγώνας για την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων, για τις δημοκρατικές ελευθερίες, την αλληλεγγύη ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και επέμβαση, για το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των λαών που βρίσκονται ακόμη υπό ξένη κατοχή, το αντιπολεμικό κίνημα, όλοι αυτοί οι αγώνες είναι μέρος μιας παγκόσμιας στρατηγικής γραμμής. Είναι ο καθημερινός αγώνας για τη διαμόρφωση των υποκειμενικών συνθηκών για την κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, για τη σοσιαλιστική επανάσταση και για την καταστροφή της αντεπανάστασης.