Σύμφωνα με τα όσα διακινεί ο ΣΥΡΙΖΑ για τη συνάντηση Τσίπρα - Λούλα, οι δυο τους «συνομίλησαν για την κυβερνητική εμπειρία των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων στην Ελλάδα και στη Βραζιλία» και συμφώνησαν ότι ο σημερινός τους αγώνας «ενάντια στη δεξιά και ακροδεξιά» έχει τόση σημασία όσο αυτός που έδωσαν «ενάντια στις πολιτικές λιτότητας και στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση» τις προηγούμενες δεκαετίες. Ισως να αντάλλαξαν τεχνογνωσία για το πώς οι σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις στη Βραζιλία έδωσαν νέα προνόμια στο κεφάλαιο, προχώρησαν σε φοροαπαλλαγές και κίνητρα, παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, «προοδευτικές» ιδιωτικοποιήσεις με τις οποίες συναγωνίζονται τις «νεοφιλελεύθερες» σε λιμάνια, αυτοκινητόδρομους, αεροδρόμια, εκμετάλλευση πετρελαιοπηγών, προκαλώντας μεγάλες λαϊκές αντιδράσεις. Κι όλα αυτά λίγο πριν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ φέρει νέα βάρβαρα μνημόνια, νόμους Βρούτση - Αχτσιόγλου για τους μισθούς, υπερταμεία κ.ο.κ. Ισως πάλι ο ένας να έλεγε για το πώς αναβάθμισε τη θέση του βραζιλιάνικου κεφαλαίου σε μια σειρά ιμπεριαλιστικές ενώσεις, τύπου BRICS, και ο άλλος για το πώς έκλεινε τα «ντιλς» με τον «διαβολικά καλό» Τραμπ. Οσο για την «ακροδεξιά» και πώς της «έφραξαν τον δρόμο»; Οι μεν «έστρωσαν χαλί» στον ακροδεξιό Μπολσονάρο, οι δε συγκυβερνούσαν με τον ακροδεξιό Καμμένο και υπέγραφαν τα κατάπτυστα κείμενα της ΕΕ για την εξίσωση κομμουνισμού - φασισμού. Χώρια η βαθιά συντηρητικοποίηση που έσπειραν, καλλιεργώντας τη λογική ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική» στο σάπιο σύστημα που υπηρετούν. Τόσο «φρέσκες» είναι λοιπόν οι ξινισμένες σούπες των τάχα «προοδευτικών» αστικών κυβερνήσεων και τόση η ...ελπίδα που δίνουν στους λαούς.