Η προσαρμογή των κανόνων ασφαλείας στην ενίσχυση της κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στις αερομεταφορές και σιδηροδρομικές μεταφορές, με ό,τι σημαίνει αυτό για την προστασία της ανθρώπινης ζωής, είναι αυτό που προωθεί το νομοσχέδιο του υπουργείου Μεταφορών και Υποδομών «Θεσμικό πλαίσιο για τη διερεύνηση αεροπορικών και σιδηροδρομικών ατυχημάτων και την ασφάλεια των μεταφορών», το οποίο ψηφίζεται σήμερα στην Ολομέλεια της Βουλής.

Με το νομοσχέδιο εναρμονίζεται στο εσωτερικό Δίκαιο Οδηγία της ΕΕ που προβλέπει μία ενιαία «ανεξάρτητη» αρχή για τη διερεύνηση και των δύο ειδών ατυχημάτων, χωρίς να προβλέπονται συγκεκριμένα μέτρα για τη στελέχωσή της με κατάλληλο και επαρκές προσωπικό από μόνιμους εργαζόμενους με πλήρη εργασιακά δικαιώματα, αντίθετα προβλέπει συνεργασία με ...εξωτερικούς συνεργάτες, όποιοι μπορεί να είναι αυτοί. Επιπλέον, όπως ανέδειξε με επιτακτικό τρόπο ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ Χρήστος Κατσώτης, στο άρθρο 32 του νομοσχεδίου προβλέπεται ότι «οι συστάσεις ασφάλειας δεν συνιστούν τεκμήριο υπαιτιότητας ή ευθύνης σε περίπτωση ατυχήματος ή σοβαρού συμβάντος», επιπλέον προβλέπεται «εχεμύθεια» για «θέματα που χαρακτηρίζονται απόρρητα» κ.ά.

Οπως τόνισε ο Χρ. Κατσώτης, «από τα άρθρα του νομοσχεδίου φαίνεται ότι καλύπτονται οι απαιτήσεις των ασφαλιστικών εταιρειών, οι οποίες απαιτούν πορίσματα για τα στατιστικά τους ρίσκα. Ομως διαπιστώνεται επίσης ότι η πρόθεση δεν είναι η ασφάλεια των μεταφορών. Οπως αναφέρεται και στον σκοπό του νομοσχεδίου, εφαρμόζει τον Κανονισμό 996/2010 και την Οδηγία 2016/798 της Ευρωπαϊκής Ενωσης».

Ετσι, σύμφωνα με τις προβλέψεις του νομοσχεδίου «το θέμα της αεροπορικής ασφάλειας μπαίνει στη λογική του "κόστους - οφέλους". Η ασφάλεια θα εξαρτάται από την εκτίμηση των κινδύνων. Προβλέπονται η ευελιξία στην κανονιστική ρύθμιση της ασφάλειας και η κατάργηση των κανονιστικών ρυθμίσεων που δυσχεραίνουν την επιχειρηματικότητα, με υπερβολικά περιοριστικές απαιτήσεις και πολύπλοκες, χρονοβόρες και κοστοβόρες διαδικασίες. Οι κανόνες ασφάλειας, σύμφωνα με τους νέους κανόνες, δεν πρέπει να μειώνουν την ανταγωνιστικότητα. Υποτάσσεται η αεροπορική ασφάλεια στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων για μεγαλύτερη κερδοφορία».

Αντίστοιχες είναι οι προβλέψεις και για τις σιδηροδρομικές μεταφορές. Συνολικά, τόνισε ο Χρ. Κατσώτης, και αυτή η επικίνδυνη εξέλιξη για την ανθρώπινη ζωή φέρει τη σφραγίδα της στρατηγικής της ΕΕ για την «απελευθέρωση» των αεροπορικών και σιδηροδρομικών μεταφορών, που οδήγησε στην ιδιωτικοποίησή τους και στη λειτουργία τους με βάση το κέρδος, τσακίζοντας εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις (στον σιδηρόδρομο κυριαρχούν τα 11ωρα με 28 και 29 μέρες δουλειά τον μήνα), αυξάνοντας τα «ατυχήματα» και πάει λέγοντας.

Συνολικά, επεσήμανε, η πρόληψη είναι η βασική πλευρά για την αποτροπή των ατυχημάτων και δυστυχημάτων, έννοια όμως που δεν συμβαδίζει με το καπιταλιστικό σύστημα και το κυνήγι του κέρδους σε βάρος της ζωής των εργαζομένων.