Το νέο βιβλίο της Σεμίνας Διγενή, «Αποδελτίωση ΙΙ», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», παρουσιάστηκε στις 17 Φλεβάρη στο Στρασβούργο και στις 23 Φλεβάρη στις Βρυξέλλες.

Η πρώτη παρουσίαση έγινε στο ιστορικό αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου, που είναι αφιερωμένο στον Γάλλο αντιστασιακό Jean Cavailles, ο οποίος εκτελέστηκε κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Μεταξύ άλλων παρευρέθηκαν ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στο συμβούλιο της Ευρώπης, πρέσβης Παναγιώτης Μπεγλίτης, η γγ της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης Δέσποινα Χατζηβασιλείου, η αναπληρώτρια καθηγήτρια και διευθύντρια του Τμήματος Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου Μαρία Ζέρβα, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ και μέλος της ΚΕ Κώστας Παπαδάκης και ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Παύλος Μεθενίτης.

Η δεύτερη παρουσίαση έγινε στην κατάμεστη αίθουσα εκδηλώσεων της ελληνικής πρεσβείας στις Βρυξέλλες, με ένα ιδιαίτερα θερμό κοινό και ομιλητές τον πρέσβη της Ελλάδας στο Βέλγιο Διονύση Καλαμβρέζο και την ποιήτρια και γραμματέα του «Ελληνικού Κύκλου» Μαρία Πατακιά. Αποσπάσματα του βιβλίου διάβασαν η ηθοποιός Λένα Παπαληγούρα και η συγγραφέας.

Στην πρώτη παρουσίαση ο Κ. Παπαδάκης είπε για την «Αποδελτίωση ΙΙ»: «Είναι αλήθεια ότι σε μια εποχή σήψης και συνολικής παρακμής ενός ολόκληρου συστήματος, που οι αναθυμιάσεις του προκαλούν λιποθυμίες, είναι μεγάλη υπόθεση και εκτιμάς ακόμα περισσότερο - σε τέτοιες συνθήκες - τις βαθιές ανάσες καθαρού αέρα. Εκτιμάς ακόμα περισσότερο τη δύναμη που έχουν τα αντισώματα ενός ελπιδοφόρου κόσμου, με αξίες, με ποιότητα, που η ανωτερότητά του ακτινοβολεί χωρίς αμφισβητήσεις. Σε αυτόν τον κόσμο ανήκει και η "Αποδελτίωση ΙΙ", που σου δίνει πολλά με έναν απρόσμενο τρόπο. Η Σεμίνα έχει αυτόν τον μοναδικό τρόπο να το κάνει. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Οι ίδιοι άνθρωποι, αν συνεντευξιάζονταν από άλλους, να είμαστε σίγουροι ότι τέτοιο πλούτο δεν θα έβγαζαν. Ενα βιβλίο με τόσα φανερά ή έμμεσα καλέσματα για αγώνα, διεκδίκηση, αγωνιστική στάση ζωής. Το αντάμωμα της Σεμίνας με τη "Σύγχρονη Εποχή" αποδεικνύει στην πράξη τη δύναμη και τους ανεξάντλητους τρόπους που έχει το βιβλίο να επιδρά κατευθείαν στη συνείδηση, να αλλάζει στάσεις ζωής, να κινεί ακόμα και βουνά. Ετσι, όπως ο Βαρναλικός Σωκράτης, εκείνος ο "πειραγμένος" Σωκράτης που είδε τον κόσμο ανάποδα, έτσι, με τον αγώνα, αυτός ο ανεπίστρεπτα σάπιος κόσμος να έρθει επιτέλους ανάποδα!».

Από την πλευρά του ο Π. Μεθενίτης είπε: «Η "Αποδελτίωση ΙΙ" είναι καταρχήν ένα ενδιαίτημα πεπτωκότων ειδώλων, που άφησαν τρύπες στην ελληνική πραγματικότητα, στο σχήμα του σώματος και του πνεύματός τους όταν αποδήμησαν. Η συγγραφέας μάς παίρνει από το χέρι και μας ξεναγεί στο ιδιωτικό της Μέλαθρο. Ορίστε - λέει - οι άγγελοι του πνεύματος και της Τέχνης που χάθηκαν αλλά δεν ξεχάστηκαν, ορίστε τα λόγια και η σκέψη τους, δείτε το χιούμορ και την ειρωνεία τους, τους σπινθήρες του μυαλού τους. Η δημοσιογράφος, οπλισμένη με αμεσότητα, γνώση του αντικειμένου και χιούμορ, δεν "αντιμετωπίζει" τον συνεντευξιαζόμενο, δεν τον βλέπει σαν ενάντιο, αλλά συζητάει μαζί του, δήθεν - τάχα στο φιλικό, αλλά με αυστηρή στοχοπροσήλωση: Στην πραγματικότητα η Σεμίνα λειτουργεί κάπως σαν εμβρυουλκός, βγάζοντας από τα σωθικά του προσώπου ό,τι θέλει, αλλά και ό,τι δεν θέλει να πει αυτός ή αυτή που στέκει απέναντί της. Ομως η δεύτερη "Αποδελτίωση" δεν κινείται μόνο στο παρελθόν: Μέσα από άρθρα και συνεντεύξεις, η Σεμίνα παρεμβαίνει στο τώρα, δείχνοντας με την πένα της τις σκοτεινές, όζουσες περιοχές της δημόσιας σφαίρας. Ενα παράδειγμα είναι η κανονικοποίηση της φρίκης, όπως διεκπεραιώνεται μέσα από εμετικές τηλεοπτικές εκπομπές, όπου επώνυμα αλαλάζοντα κύμβαλα επιτίθενται στα θύματα των βιασμών και της έμφυλης βίας, δικαιολογώντας τους θύτες. Αυτή η αποδόμηση του #metoo στηλιτεύεται από την Σεμίνα, μαζί με την προϊούσα φτωχοποίηση, την αστεγία ή τη λεηλασία των λαϊκών κατοικιών από το αδηφάγο κεφάλαιο, το οποίο καταβροχθίζει τον πλούτο και τα όνειρα του κόσμου, όχι μόνο στη χώρα μας αλλά παντού. Μ' αυτό το κεφάλαιο η Διγενή έχει ανοιχτές παρτίδες. Φαίνεται πως δεν έχει καταφέρει, μετά από τόσα χρόνια τριβής στην πιάτσα, να μεταβολίσει το ευαγγέλιο του καπιταλισμού, ο οποίος θεωρεί λογικό, ηθικό και πρέπον το ότι οκτώ άτομα κατέχουν τον μισό πλούτο του κόσμου, ενώ απ' την άλλη ένα δισεκατομμύριο ζει με λιγότερο από δύο δολάρια τη μέρα. Γι' αυτό κι εγώ διάβασα το βιβλίο της Διγενή σαν μυθιστόρημα. Γιατί εκτός από γκλάμουρ, ανάταση και δημιουργία, εκτός από γέλιο και θάμβος, έχει και οργή, ένα δάκρυ και μια γροθιά υψωμένη».

Ο Π. Μπεγλίτης σημείωσε: «Εμένα αυτό που με εντυπωσιάζει ιδιαίτερα, ως έναν απλό αναγνώστη που παρακολουθώ χρόνια τώρα τη σπουδαία δημοσιογραφική της πορεία, αλλά και τη συγγραφική της τον τελευταίο καιρό, είναι ότι έχει τη μεγάλη ικανότητα ακόμα και σε πολύ μικρά κείμενα να αποτυπώνει μεγάλα, εκρηκτικά και σημαντικά συναισθήματα. Μπορεί με δεξιοτεχνία και γνώση να εκφράζει και να διατυπώνει ιδέες, να ενσωματώνει στα κείμενα - διαμάντια πολλά και πολύτιμα μηνύματα».

Στη δεύτερη παρουσίαση ο Δ. Καλαμβρέζος είπε: «Η εποικοδομητική και ειλικρινής επικοινωνία, η θετική διάδραση της Σεμίνας Διγενή με τις προσωπικότητες που αναφέρονται στο βιβλίο της, εμπλουτίζει την ίδια με μοναδικές γνώσεις, πολύτιμες πληροφορίες και ανθρώπινη ζεστασιά, που μεταδίδεται και σε εμάς. Κοινά γνωρίσματα, σε γενικές γραμμές, όλων αυτών των κειμένων στο βιβλίο, και όλων αυτών των ανθρώπων, είναι η κοινωνική ευαισθησία, το νοιάξιμο για όσα συμβαίνουν γύρω μας, η αναζήτηση του ονείρου, του στόχου, έστω κι αν φαίνεται στην αρχή απρόσιτο και αδύνατο, η απαστράπτουσα και ακατάβλητη δημιουργικότητα και θάρρος, και η συνεχής προσπάθεια να παραμείνει κανείς συνεπής στις αρχές και τις αξίες του και να μην τις προδώσει, να επιδιώκει πάντα να ανεβεί ψηλότερες κορυφές, να φτάσει έως τα όρια την πορεία του, να μπορέσει να μιλήσει με δύναμη, ταπεινότητα και ειλικρίνεια για τους μύχιους φόβους του, να φτάσει σε σημαντικά επίπεδα αυτογνωσίας και σοφίας, να αποτραβηχτεί την κρίσιμη ώρα και να μη διεκδικεί για πάντα θέσεις πολιτικής ή άλλης εξουσίας, να μεταδώσει με αξιοπρέπεια και γενναιοδωρία την εμπειρία και σοφία σε όσους ακολουθούν».

Τέλος, η Μ. Πατακιά είπε: «Η Σεμίνα Διγενή στο βιβλίο της "Αποδελτίωση ΙΙ" συγκεντρώνει δημοσιευμένα άρθρα της όπου εστιάζει κυρίως σε πρόσωπα επώνυμα που έχουν σημαδέψει τη συλλογική μας Ιστορία. Βάσει συνεντεύξεων, αλλά και βάσει βιογραφιών, ψυχογραφεί τους ήρωές της από τον καλλιτεχνικό και πνευματικό χώρο, με έμφαση στις ιδιαίτερες πλευρές τους, τις οποίες ξέρει να ξεκλειδώσει ώστε να ανακαλύψουμε αναπάντεχα στοιχεία της προσωπικότητάς τους και ίσως αυτό το ξεχωριστό που έχει προδιαθέσει κάποιους από αυτούς να γίνουν μύθοι, ή έστω πρόσωπα ιδιαίτερα επιδραστικά στη ζωή μας. Και τούτο συμβαίνει κυρίως γιατί η Σεμίνα κατορθώνει αυτό το σπάνιο για γνωστούς δημοσιογράφους: Να μην προβάλλει η ίδια καθόλου τον εαυτό της, αντίθετα να εστιάσει με σεμνότητα και γνώση στους προσκεκλημένους της πένας της και να στρέψει επάνω τους τους προβολείς της ευαισθησίας, της γνώσης και της κρίσης της. Επίσης, συνδυάζει έτσι τη "μικρή" με τη μεγάλη Ιστορία, το ατομικό με το συλλογικό, αφού οι ζωές και η δράση των ηρώων της συμβαίνουν σε συγκεκριμένο χώρο και συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία, αποτελούν μαρτυρίες μιας εποχής και συγχρόνως επιδρούν στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Αλλωστε, το κοινό στοιχείο που έχουν αυτά τα - εκ πρώτης όψεως διαφορετικά μεταξύ τους - πρόσωπα είναι το duende, αυτή η φλόγα και ορμή για ξεπέρασμα των ορίων τους, η κοινωνική ευαισθησία και ο αγώνας. Είναι όλα τους, πλην ενός (της Φρειδερίκης), θετικά παραδείγματα και πρότυπα, μέσα από τα οποία η συγγραφέας εκφράζει έμμεσα τις δικές της ανησυχίες. Ενα βιβλίο ευχάριστο και συνάμα σημαντικό, που αξίζει να διαβαστεί προσεκτικά».