Ζήτησε άλλωστε «καθαρή νίκη» του ΣΥΡΙΖΑ απ' την πρώτη Κυριακή, προκειμένου να συγκροτηθεί ισχυρή «προοδευτική» κυβέρνηση, ενώ κατηγόρησε το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ για «ανιστόρητο διμέτωπο» που «διευκολύνει το καθεστώς Μητσοτάκη».

Για το περιεχόμενο της κατ' όνομα «προοδευτικής διακυβέρνησης» ο Αλ. Τσίπρας επιδόθηκε σε ένα ακατάσχετο υποσχεσιολόγιο, που συνόψισε στο σύνθημα «δικαιοσύνη παντού», και που η αξία του εκμηδενίστηκε αυτοστιγμεί με τη δέσμευσή του για στήριξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης και κερδοφορίας, που ναρκοθετεί την ικανοποίηση των στοιχειωδέστερων λαϊκών αναγκών.

Απευθυνόμενος στο εγχώριο κεφάλαιο, διαβεβαίωσε ότι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να πετύχει την «κοινωνική συνοχή», την υποταγή των εργαζομένων στην αντιλαϊκή «σταθερότητα» που έχει ανάγκη. Του θύμισε άλλωστε το πόσο σκληρά εργάστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ για να πετύχει «δημοσιονομική εξυγίανση» με «ματωμένα πλεονάσματα» και το πόσες φορές αναβάθμισαν την ελληνική οικονομία υποβαθμίζοντας τις ανάγκες του λαού, κραδαίνοντας το αντιλαϊκό του έργο που μάτωσε τον λαό σαν τα διαχρονικά διαπιστευτήρια της ικανότητάς του για μια δεύτερη θητεία στην αστική διαχείριση.

Στον αντίποδα, ως «παράγοντα και παραγωγό της αστάθειας» κατέδειξε τον πρωθυπουργό, τον οποίο για πολλοστή φορά ενοχοποίησε προσωπικά «ξεπλένοντας» εμμέσως πλην σαφώς και τη ΝΔ, για όλα τα δεινά του λαού και της χώρας, παρουσιάζοντας την πολιτική που ιεραρχεί τις ανάγκες του κεφαλαίου σαν παρέκκλιση και υποσχόμενος «επιστροφή στην ευρωπαϊκή κανονικότητα». Την ευρωενωσιακή βαρβαρότητα δηλαδή που ασπάζεται και ο ίδιος, με τις δεσμεύσεις που ανέπτυξε περί «αξιοποίησης των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων», ενίσχυση της «υγιούς επιχειρηματικότητας», επενδύσεις κ.ο.κ. «Ξέρουμε, θέλουμε και μπορούμε να κάνουμε αυτό το όραμα πράξη», διαβεβαίωσε.

Για να κάνει το όραμα των επιχειρηματικών ομίλων πράξη χρειάζεται βέβαια την ψήφο του λαού, στον οποίο δεν δίστασε να μοιράσει σαν μαρουλόφυλλα υποσχέσεις που συνόψισε στο ανεκδιήγητο - κατά το αλησμόνητο «μ' ένα νόμο κι ένα άρθρο» - «θα καταργήσουμε απ' τις πρώτες μέρες όλους εκείνους τους νόμους και διατάξεις που βάζουν φραγμό στις ελευθερίες και τα δικαιώματα». Δηλαδή όλους εκείνους τους νόμους που ο ίδιος ψήφισε και στήριξε και ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση, πάνω στους οποίους έχτισε η ΝΔ, καταγγέλλοντας σαν να μην ξέρει τίποτα για το έγκλημα την εργασιακή ζούγκλα, τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, τη φορολογική ασυλία επιχειρήσεων, την ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ, την ενεργειακή ακρίβεια, τους καθηλωμένους μισθούς και τις πετσοκομμένες συντάξεις, το πάγωμα των τριετιών, τη φορολεηλασία, τις ελλείψεις στην Παιδεία κ.ά.

Για όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα είχε και μια υπόσχεση να εκφωνήσει, ανεβάζοντας σε άλλα επίπεδα το σύγχρονο «μαυρογιαλουρισμό».