Γέμισαν οι λεωφόροι, οι δρόμοι, οι πλατείες και τα πεζοδρόμια με εργάτες και εργάτριες, νέους, άνεργους, συνταξιούχους, ανθρώπους της γειτονιάς που κατά κύματα και σε παρέες κατέφταναν από το πρωί στο κέντρο της πόλης, παίρνοντας θέση πίσω από τα πανό των σωματείων τους. Χιλιάδες μαθητές και φοιτητές, με τα καθάρια τους πρόσωπα, φώτισαν την καταχνιά που το έγκλημα κράτους και εργοδοσίας έριξε πάνω στον τόπο.

Αυτό το «μέγα πλήθος και μέγα πάθος» στο χτεσινό συλλαλητήριο, η ρητή διακήρυξη των εργαζομένων πως «Οι ράγες της ανάπτυξης βάφτηκαν με αίμα - Με αγώνα θα δικαιωθούν τα θύματα στα τρένα!», δείχνουν ταυτόχρονα και την πραγματική διέξοδο στις αγωνίες του λαού μας.

«Το έγκλημα αυτό δεν θα συγκαλυφθεί!». Αυτή ήταν η μυριόστομη δήλωση που με μια φωνή βροντοφώναξαν οι δεκάδες χιλιάδες σε μια απεργιακή διαδήλωση που θα μείνει στην Ιστορία ως μία από τις μεγαλύτερες που έχει γνωρίσει η πρωτεύουσα, αποτελώντας ξεχωριστή σελίδα στους σύγχρονους αγώνες του λαού.

Το κάλεσμα των συνδικαλιστικών οργανώσεων, των φοιτητικών συλλόγων, των μαθητικών συμβουλίων, των συλλόγων γυναικών και άλλων μαζικών φορέων βρήκε πλατιά ανταπόκριση, με τους διαδηλωτές να γεμίζουν ασφυκτικά τα Προπύλαια και όλες τις κεντρικές λεωφόρους. Να διαμορφώνουν ένα απεργιακό ποτάμι που όμοιό του είχαμε χρόνια να δούμε.

Ανθρωποι του μόχθου, νεολαίοι, απόμαχοι της δουλειάς που διαδήλωναν επί ώρες στο κέντρο της Αθήνας. Που έμειναν μέχρι τέλους, παρά τις προσπάθειες του κράτους και των μηχανισμών του να βάλουν εμπόδια, ακόμα και να διαλύσουν τη συγκέντρωση. Κι όμως, η πορεία παρέμεινε συγκροτημένη, όλοι έμειναν στα πανό τους, διαδήλωσαν οργανωμένα, με τα συνθήματά τους να δονούν για ώρες το κέντρο της Αθήνας.

Οι χιλιάδες λαού και νεολαίας που βρέθηκαν στον δρόμο ύψωσαν για μια ακόμα φορά το ανάστημά τους, κατήγγειλαν τους ενόχους για το εγκληματικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, διεκδίκησαν σύγχρονες, ασφαλείς και φτηνές μαζικές μεταφορές για τον λαό, κόντρα στην εγκληματική πολιτική που θυσιάζει την ανθρώπινη ζωή στον βωμό του κέρδους.

«Προδιαγεγραμμένο έγκλημα και ένοχοι γνωστοί, ποτάμι να τους πνίξει να γίνει η οργή» διαδήλωσαν οι εργαζόμενοι στον Σιδηρόδρομο, τα σωματεία στην εταιρεία «Hellenic Train» που ήδη μετράνε 8 συνεχόμενες μέρες απεργίας, αλλά και εργαζόμενοι συνολικά από τον κλάδο των Μεταφορών, από το αεροδρόμιο της Αττικής, από τους ναυτεργάτες, από τις αστικές συγκοινωνίες. «Στέρεψαν τα δάκρυα και έγιναν οργή, κανείς λιμενεργάτης δεν σας συγχωρεί» έγραφε το πανό της ΕΝΕΔΕΠ, ενώ τα ναυτεργατικά σωματεία καταδίκασαν τη θυσία της ανθρώπινης ζωής «στον βωμό των κερδών του κεφαλαίου».

Από τα μεγάφωνα της συγκέντρωσης οι διοργανωτές ανέτρεξαν στη «μαύρη λίστα» των ατυχημάτων που έχουν καταγραφεί στον σιδηρόδρομο τα τελευταία χρόνια: Εκτροχιασμοί, συγκρούσεις αμαξοστοιχιών, προβλήματα στις σιδηροδρομικές γραμμές διαμορφώνουν ένα χρονικό που επιβεβαιώνει με τραγικό τρόπο τις καταγγελίες για το προδιαγεγραμμένο έγκλημα, που κόστισε 57 ζωές νέων ανθρώπων και εργαζομένων.

«Ολοι εμείς οι απλοί άνθρωποι, που θα μπορούσαμε να βρισκόμαστε σε αυτό το τρένο, είναι η ώρα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας». Τα λόγια που ακούστηκαν από τα μεγάφωνα συνόψισαν όσα βρίσκονται στον νου και στη σκέψη κάθε απεργού, κάθε νέου, κάθε συνταξιούχου, όλου του λαού που πήρε μέρος στη μεγάλη κινητοποίηση.

Η συγκέντρωση άνοιξε με την απαγγελία στίχων από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου «Σχήμα της απουσίας», προκαλώντας ρίγη συγκίνησης για το δράμα που βιώνουν δεκάδες οικογένειες εδώ και μια βδομάδα:«Ποτέ δεν φεύγουν τα νεκρά παιδιά από το σπίτι τους», λέει ο μεγάλος ποιητής, αλλά «κάθε μέρα μεγαλώνουν μέσα στην καρδιά μας, τόσο που ο πόνος κάτω απ' τα πλευρά μας δεν είναι πια απ' τη στέρηση μα απ' την αύξηση»... Οι στίχοι έδωσαν τη σκυτάλη στην τήρηση ενός λεπτού σιγής και η σιωπή έγινε αμέσως μετά δυνατή και καθαρή φωνή:«Μετράμε νεκρούς στις ράγες των Τεμπών, αίμα για τα κέρδη των αφεντικών». Ακολούθησε η σειρά των ομιλητών, ενώ η συγκέντρωση ολοκληρώθηκε με τη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη και τους στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, με τη φωνή και την κιθάρα του Παρασκευά Θεοδωράκη: «Εχε τον νου σου στο παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα»...

«Στέρεψαν τα δάκρυα και έγιναν οργή, η νέα γενιά δεν σας συγχωρεί!» ήταν η φωνή της νέας γενιάς που κατέκλυσε χτες το κέντρο της Αθήνας, με τις σφιγμένες καρδιές από την είδηση του εγκλήματος στα Τέμπη να γίνονται χιλιάδες σφιγμένες γροθιές που υψώνονταν από τα ιδιαίτερα μαζικά και πολύ ζωντανά μπλοκ των μαθητών και των φοιτητών.

Μαθητές ξεκίνησαν από κάθε γωνιά της Αθήνας για να διαδηλώσουν άλλη μια φορά, χτες ακόμα περισσότεροι. Με ορμή που ήταν φανερή από νωρίς, καθώς κατέφταναν συνεχώς με πορείες από τα σχολεία τους, ακόμα και από περιοχές μακριά από το κέντρο. Αλλοι με το που κατέβαιναν από τους συρμούς ξεκινούσαν να φωνάζουν δυνατά τα συνθήματά τους, μετατρέποντας το κέντρο της Αθήνας σε μια διαρκή διαδήλωση. Το πανό της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών καταχειροκροτούνταν, περνώντας από τις προσυγκεντρώσεις, καθώς κατευθύνονταν προς τα Προπύλαια.

Σε όλη τη διάρκεια της μεγαλειώδους κινητοποίησης, τα γεμάτα ζωντάνια, μαχητικά μπλοκ των μαθητών και φοιτητών προκαλούσαν αισθήματα υπερηφάνειας και συγκίνησης, με τα νεανικά πρόσωπα να φέρνουν μπροστά την εικόνα των παιδιών που χάθηκαν στο εγκληματικό δυστύχημα, να γίνονται η φωνή τους, αλλά και να γεμίζουν αισιοδοξία για το ότι η νέα γενιά μπορεί και θέλει να βάλει φραγμό στην εγκληματική πολιτική.

Με σχολεία και σχολές κλειστά, τα μαθήματα δόθηκαν για μια ακόμα φορά στον δρόμο, μαζί με τους απεργούς εκπαιδευτικούς. Πολλά σχολεία έκλεισαν εντελώς από την απεργία, πολλοί εκπαιδευτικοί που δεν απεργούν συνήθως το ένιωσαν και το 'καναν ως χρέος αυτήν τη φορά. Πολλά νέα παιδιά που δεν έχουν ξαναβρεθεί σε πορεία στο κέντρο έδωσαν χθες το «παρών» για πρώτη φορά. Πύκνωσαν τα μπλοκ των μαθητών και εκφράστηκαν πολύμορφα, με τις αυτοσχέδιες πικέτες τους να «μετρούν ανθρώπινες ζωές» απέναντι σε όσους «μετρούν κέρδη και ζημιές», να μιλούν για ένα «έγκλημα που έχει ιστορία», με τους μαρκαδόρους να σχηματίζουν συνθήματα στις πικέτες. «Εκδίκηση θα πάρουμε για σένανε μικρέ», για εκείνους που δεν έφτασαν ποτέ στον προορισμό τους, η υπόσχεση της νέας γενιάς για τους δικούς της που χάθηκαν άδικα, που «θα μπορούσε να ήμουν εγώ, να ήσουν εσύ». Μαζί τους βρέθηκαν και οι γονείς τους, πίσω από το πανό της Συνομοσπονδίας Γονέων, που τόνιζε «Οι ζωές των παιδιών μας πάνω απ' όλα».

Φοιτητές και μαθητές με τη μαζική παρουσία και τους χαιρετισμούς τους στη μεγάλη συγκέντρωση στα Προπύλαια ένωσαν τις φωνές με τον υπόλοιπο λαό, άκουσαν τους συνδικαλιστές να μιλούν για τις λαϊκές ανάγκες σε αντίθεση με όσους συκοφαντούν καθέναν που υψώνει φωνή απέναντι στην εγκληματική πολιτική, εκπρόσωποί τους χαιρέτισαν το παλλαϊκό συλλαλητήριο. Συνεχίζοντας οι μαθητές τις πρωτοβουλίες που ξεκίνησαν στα σχολεία τους από την επόμενη μέρα του τραγικού δυστυχήματος, από εκείνη τη μέρα που «τίποτα δεν είναι ίδιο», που τους συγκλόνισε, που τους γέμισε «γιατί», όπως αναφέρει η Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών Αθήνας στο κάλεσμά της, στο οποίο ανταποκρίθηκαν για μία ακόμα φορά δεκάδες σχολεία.

Διαδήλωσαν ακούραστα, με πανό και πικέτες που αποτύπωναν απλές λέξεις, που λένε πολλά σε κάθε νέο και σε κάθε γονιό: «Πάρε με όταν φτάσεις - Θα σε πάρω όταν φτάσω μαμά»... Φώναξαν «Στους δρόμους είναι οι μαθητές, του κράτους οι ευθύνες δολοφονικές», «Φοιτητές - μαθητές, ενωμένοι νικητές», «Κέρδη βουτηγμένα στων φοιτητών το αίμα». Συγκροτημένα, μέσα από πυκνά μπλοκ των σχολείων και των σχολών, πορεύτηκαν στο κέντρο της Αθήνας χωρίς να σταματήσουν ούτε στιγμή, ακόμα και όταν κατευθύνθηκαν προς το Γκάζι, όπου ολοκληρώθηκε η πορεία, με ανανέωση του ραντεβού για το συλλαλητήριο της Κυριακής.

Φωνάζοντας συνθήματα όπως «Τα νοσοκομεία ανήκουν στον λαό, δεν τα παζαρεύουμε στα χέρια κανενός», εργαζόμενοι στην Υγεία έφτασαν στην οδό Πανεπιστημίου και ενώθηκαν με τα υπόλοιπα μπλοκ των διαδηλωτών.

Νωρίτερα πραγματοποίησαν προσυγκέντρωση στο Παίδων «Αγία Σοφία», ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της Παιδοογκολογικής κλινικής, που θέτει σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές και μάλιστα παιδιών. Στις ομιλίες τους καταδικάστηκαν το έγκλημα στα Τέμπη αλλά και οι εγκληματικές συνέπειες της υποβάθμισης, της εμπορευματοποίησης και της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων υπηρεσιών Υγείας.

Στην προσυγκέντρωση συμμετείχαν η 5μελής Επιτροπή της ΕΙΝΑΠ στο Παίδων «Αγία Σοφία» και εργαζόμενοι από τα δύο παιδιατρικά νοσοκομεία, ο Σύλλογος Γονέων Παιδιών με Καρδιοπάθειες, τα Σωματεία εργαζομένων στα νοσοκομεία Λαϊκό, ΚΑΤ, «Ευαγγελισμός», εργαζόμενοι στο ΨΝΑ, φορείς και σωματεία των Ανατολικών Συνοικιών της Αθήνας.

Εκ μέρους της 5μελούς της ΕΙΝΑΠ στο Παίδων «Αγία Σοφία» μίλησε η Σοφία Ζώρη, η οποία χθες μίλησε και στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής, όπου συζητιόταν το νομοσχέδιο για το Παιδοογκολογικό.

Εκατοντάδες ήταν οι μικροί επαγγελματίες, οι έμποροι και οι αυτοκινητιστές που χθες βγήκαν στους δρόμους, ενώνοντας τις φωνές τους με τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Μια μεγάλη συμμετοχή για την οποία κάλεσαν η Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Αττικής και δεκάδες Σύλλογοι και Ενώσεις, με την ΟΒΣΑ να αναδεικνύει ότι αυτή έγινε κατορθωτή «παρά την "αφωνία" των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών ηγεσιών, ΕΣΕΕ και ΓΣΕΒΕΕ, αυτήν την κρίσιμη ώρα, αλλά και τον ανοιχτό πόλεμο που δέχτηκε από άλλους που κόπτονται υποτίθεται για την "ομαλή λειτουργία της αγοράς", όπως του Εμπορικού Συλλόγου Αθήνας, που κάλεσε την αστυνομία να πάρει μέτρα ενάντια στην κινητοποίηση». Η ΟΒΣΑ σημειώνει ότι όλοι αυτοί «έχουν μεγάλη ευθύνη γιατί, όπως και για τα υπόλοιπα ζητήματα που αφορούν τους αυτοαπασχολούμενους δεν λένε κουβέντα, έτσι μένουν "άλαλοι" και μπροστά σε αυτό το προδιαγεγραμμένο έγκλημα, βάζοντας πλάτη για να περνά η αντιλαϊκή πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης».

«Το έγκλημα αυτό δεν θα συγκαλυφθεί», διαμηνύουν οι αυτοαπασχολούμενοι, καλώντας σε αποφασιστική συνέχεια με μαζική συμμετοχή στο νέο μεγάλο συλλαλητήριο της Κυριακής 12 Μάρτη (βλ. σελ. 13).