Να παρθεί απόφαση για πανελλαδική πανεργατική απεργία την Πέμπτη 16 Μάρτη πρότειναν στο 38ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, που είναι σε εξέλιξη από την περασμένη Πέμπτη, οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, μια απόφαση που φαινόταν την Παρασκευή πως θα ληφθεί, με τα συνδικάτα να καλούν σε κλιμάκωση της πάλης μετά τη μεγαλειώδη πανελλαδική απεργιακή κινητοποίηση της περασμένης Τετάρτης.

Παράλληλα, οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ καλούν σε μαζική συμμετοχή τους εργαζόμενους και τη νεολαία στο μεγάλο συλλαλητήριο στην Αθήνα, την Κυριακή 12 Μάρτη, αλλά και σε μια σειρά από πόλεις σε όλη την Ελλάδα.

Την κεντρική τοποθέτηση στο συνέδριο έκανε εκ μέρους της ΔΑΣ (συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ) ο Γιώργος Πέρρος, καταγγέλλοντας ευθύς εξαρχής το γεγονός ότι οι εργασίες πραγματοποιούνται, με ευθύνη της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ, για μια ακόμα φορά, μακριά από τους εργαζόμενους και τις ανάγκες τους, μακριά από τις εξελίξεις.

Οπως ανέδειξε ο Γ. Πέρρος, το συνέδριο ξεκίνησε λίγες μέρες μετά την ανείπωτη τραγωδία στα Τέμπη, και την επομένη μιας μεγάλης απεργίας που «συνέθλιψε την άθλια επιχείρηση απαλλαγής ευθυνών της σημερινής κυβέρνησης και των προηγούμενων, της "Ηellenic Train", του ΟΣΕ», με το κύρος της ηγεσίας της ΓΣΕΕ στους εργαζόμενους να «έχει ξεπεράσει και τον πάτο, να συναντά την απόλυτη απαξίωση». Μετέφερε δε στους συνέδρους τα «συναισθήματα απέχθειας και ειρωνείας» που συνάντησαν πλατιά μέσα στους εργαζόμενους τόσο η στάση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ που αρνήθηκε να πάρει απεργιακή απόφαση για τις 8 Μάρτη όσο και οι δικαιολογίες που πρόβαλε με την ανακοίνωσή της.

Κάνοντας έναν σύντομο απολογισμό των τριών ετών από το προηγούμενο συνέδριο της ΓΣΕΕ, ο συνδικαλιστής του ΠΑΜΕ είπε ότι ήταν «τρία χρόνια σκληρής δοκιμασίας για την εργατική τάξη της χώρας μας, μιας περιόδου με νέα αντιλαϊκά μέτρα από την κυβέρνηση και με ακόμα πιο σκληρή επίθεση από τους επιχειρηματικούς ομίλους».

Πρόσθεσε ότι σε αυτά τα χρόνια αναδείχτηκε ακόμα πιο καθαρά ο ρόλος της ηγεσίας στη διοίκηση της ΓΣΕΕ και των δυνάμεων που τη στηρίζουν, καθώς «συντάχθηκε με τις κατευθύνσεις της κυβέρνησης και των ομίλων και κάλεσε σε γενικό σιωπητήριο, αποτελώντας για μία ακόμα φορά τον χρήσιμο σύμμαχό τους. Σε συνθήκες πανδημίας κλείδωσε τα συνδικάτα, το κτίριο της ΓΣΕΕ και επιδίωξε να κάνει το ίδιο όλο το συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα».

Στον αντίποδα, ανέδειξε τη δράση των συνδικαλιστικών οργανώσεων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, τους μεγάλους αγώνες που «σε πολύ δύσκολες συνθήκες έφεραν αποτελέσματα, προστάτευσαν τη ζωή της εργατικής - λαϊκής οικογένειας».

Απευθυνόμενος σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, σε όλους τους εργαζόμενους τόνισε ότι το ΠΑΜΕ τους καλεί «να δουν την αλήθεια κατάματα. Να αξιοποιήσουν τη μεγάλη πείρα που έχουμε κερδίσει όλοι με τους μεγάλους αγώνες που δώσαμε τα προηγούμενα χρόνια.

Η κατάσταση της ζωής μας μπορεί να αλλάξει, με την πάλη μας και τη συλλογική μας οργάνωση. Πραγματική ώθηση μπορεί να δώσει η ενίσχυση της γραμμής πάλης που προωθούν τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ αλλά και συνδικάτα που είναι ζωντανά, που βρίσκονται μέσα στους αγώνες, έχουν αναφορά στους χώρους δουλειάς, αντιμετωπίζουν ταξικά την επίθεση κράτους και εργοδοσίας».

Απευθύνθηκε επίσης εκ μέρους του ΠΑΜΕ «στους εργαζόμενους, σε μέλη ΔΣ σωματείων, σε συνδικαλιστές που το μυαλό τους τους καλεί να τολμήσουν αλλά δεν αισθάνονται έτοιμοι για ατομικές και συλλογικές συγκρούσεις, σε όλους όσοι κατανοούν αυτήν τη μεγάλη αναγκαιότητα, ανεξάρτητα αν έχουν επιμέρους διαφωνίες, προβληματισμούς, επιφυλάξεις, να συμπορευτούμε σε αυτόν τον όμορφο αγώνα. Οχι μόνο να αντιμετωπίσουμε όλα όσα μας βασανίζουν και φέρνουν τη ζωή μας σε αδιέξοδο αλλά και να περάσουμε στην αντεπίθεση με επίκεντρο την ικανοποίηση των αναγκών».

Μιλώντας για τα σωματεία, τόνισε ότι οι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη από «σωματεία - οργανωτές της πάλης και όχι ηλεκτρονικές πλατφόρμες, με τα μητρώα τους να έχουν παραδοθεί στις ενώσεις των εργοδοτών. Συνδικάτα που θα σχεδιάζουν, θα προβληματίζονται και θα αποφασίζουν από κοινού για την προοπτική του αγώνα, τις διεκδικήσεις τους και όχι συνδικάτα που λειτουργούν ως μηχανισμός για να εξασφαλίζονται θέσεις και καρέκλες.

Προϋπόθεση για όλα τα παραπάνω και για να ανέβει συνολικά η αποτελεσματικότητα των εργατικών αγώνων είναι τα συνδικάτα να περάσουν στα χέρια των εργατών».

Σε άλλο σημείο ο συνδικαλιστής του ΠΑΜΕ σχολίασε την «παρωδία του εργατικού συνεδρίου» που ήταν σε εξέλιξη, τονίζοντας ότι «οι εργαζόμενοι, οι διαδηλωτές, οι νέοι άνθρωποι, που πήραν μέρος στις κινητοποιήσεις όλων αυτών των ετών και ιδιαίτερα της τελευταίας βδομάδας, σε καμιά περίπτωση δεν θα ήθελαν να δουν αγωνιστές συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ αλλά και άλλους αγωνιστές που βρίσκονταν μέσα στους αγώνες να ταυτίζονται με αυτήν την εκφυλιστική διαδικασία».

Στο μεταξύ, και τη δεύτερη μέρα του συνεδρίου, που πραγματοποιείται στα γνώριμα «στέκια» των εργατοπατέρων, σε πολυτελές ξενοδοχείο στο Καβούρι, η ιλαροτραγωδία συνεχίστηκε. Μιλάμε για ένα συνέδριο ...δίχως πρόγραμμα, που τη φιέστα της πρώτης μέρας διαδέχθηκαν διαδικασίες όπου το διάλειμμα ήταν μεγαλύτερο από τις εργασίες (!), οι οποίες ξεκίνησαν ουσιαστικά στις 12.30 το μεσημέρι, κράτησαν μόλις μία ώρα και μετά ανακοινώθηκε διάλειμμα 4 ωρών! Οπως σχολίασε και ένας σύνεδρος της ΔΑΣ, «αυτό δεν είναι διάλειμμα, είναι επίσημη αργία».

Κατά τ' άλλα, συνδικαλιστές των άλλων παρατάξεων, που κατά κύριο λόγο είναι άγνωστοι στους εργαζόμενους τους οποίους υποτίθεται ότι εκπροσωπούν, μιλώντας μπροστά σε άδειες καρέκλες ένιωσαν την ανάγκη να δικαιολογηθούν ισχυριζόμενοι μέχρι και ότι η χωρητικότητα της αίθουσας είναι διπλάσια των αναγκών του συνεδρίου.

Να σημειωθεί ότι ως προς το ζήτημα της νομιμοποίησης των αντιπροσώπων μόνο η ΔΑΣ έθεσε το θέμα να γίνει στην αρχή του συνεδρίου και όχι στο τέλος των εργασιών του, ενώ καμιά άλλη παράταξη δεν έθεσε το θέμα σε ψηφοφορία.