Μια από τις πιο πλούσιες περιοχές της Ιταλίας και του βιομηχανικού της Βορρά είναι η επαρχία που πλήγηκε από τις μεγάλες βροχοπτώσεις, με αποτέλεσμα τον θάνατο 9 τουλάχιστον ανθρώπων. Στην επαρχία αυτή έχουν την έδρα τους μεγάλες ιταλικές βιομηχανίες (Φεράρι, Ντουκάτι, Μπαρίλα), ο τουρισμός είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένος, φιλοξενεί την πίστα της «Φόρμουλα 1» στην Ιμολα και έχει μεγάλη συμβολή στην αγροτική παραγωγή. Είναι επίσης κόμβος μεταφορών από Βορρά προς Νότο, με μεγάλα συγκοινωνιακά έργα και υποδομές (αυτοκινητόδρομοι, σιδηρόδρομος κ.τ.λ.). Φαίνεται όμως ότι όλα αυτά δεν ήταν αρκετά για να προστατέψουν τους κατοίκους από την κακοκαιρία και την έλλειψη αντιπλημμυρικών έργων, παρά το γεγονός ότι την επαρχία διασχίζουν δεκάδες ποτάμια και παραπόταμοι, ενώ πολλοί από αυτούς περνάνε μέσα από μεγάλες πόλεις. Η απουσία σύγχρονων οχυρωματικών - αντιπλημμυρικών έργων, σε συνδυασμό με την ένταση των φαινομένων, έφερε την καταστροφή, με 13.000 εκτοπισμένους από τις εστίες τους. Η αποτίμηση του κρατικού μηχανισμού τα φορτώνει όλα στην «κλιματική αλλαγή» και κάνουν πως ...πέφτουν από τα σύννεφα. Αν κάτι επιβεβαιώνεται πάντως, στην Ιταλία, στην Ελλάδα και παντού, είναι πως οι δείκτες της καπιταλιστικής ανάπτυξης ακολουθούν πορεία αντίστροφη με την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, ακόμα και των πιο στοιχειωδών, όπως να μην κινδυνεύουν ζωές και περιουσίες από προβλέψιμα φυσικά φαινόμενα. Ο λαός πλήρωσε κι εδώ την πολιτική του «κόστους - οφέλους», που είναι στρατηγική της ΕΕ, αφήνοντας πίσω της ζημιές και θύματα σε κάθε φυσική καταστροφή.