Χτες το απόγευμα, την ώρα που η εφημερίδα επικοινώνησε για λίγα λεπτά με Ραμάλα, με τη συνάδελφο Ε. Καλογεροπούλου, πολεμική ανταποκρίτρια, οι Ισραηλινοί επέτρεπαν στους 10 δημοσιογράφους, 4 συνδικαλιστές, 3 Ιταλούς βουλευτές και άλλους φιλειρηνιστές να φύγουν από την πόλη. Νωρίτερα, από ένα μονοπάτι, είχαν φτάσει περίπου 300 μέτρα από το αρχηγείο του Αραφάτ. Αρχισαν οι πυροβολισμοί, φαινόμενο «συνηθισμένο», αφού αδιακρίτως πυροβολούν Ισραηλινοί στρατιώτες σε διάφορα σημεία. Η πόλη, «τεθωρακισμένη», με την κεντρική πλατεία γεμάτη τανκς και στρατιώτες. Χτες, μάλιστα, επιτράπηκε - εκείνη την ώρα - να βγει κόσμος στους δρόμους, ακόμα και παιδιά. Τους μοίραζαν ψωμί.

Χτες, 5 Ελληνες ακτιβιστές πήγαν στο Νοσοκομείο της Ραμάλα, ένα από τα πιο σύγχρονα νοσοκομεία. Εκεί βρίσκονται, όπως μας είπε ο Γ. Αλμπάνης σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε ο «Ρ», γιατί εκτός από την αλληλεγγύη και τη συμπαράσταση στον παλαιστινιακό λαό, ήταν απαραίτητοι για να χρησιμοποιηθούν και ως ανθρώπινη ασπίδα, να εμποδίσουν Ισραηλινούς στρατιώτες να μπουν στο νοσοκομείο, αλλά και ως μάρτυρες αν συμβεί αυτό. Επίσης, γιατί υπάρχει μια διαφορετική συμπεριφορά προς τους Ευρωπαίους και Βορειοαμερικανούς από τους Ισραηλινούς στρατιώτες και όταν βρίσκονται στ' ασθενοφόρα δεν τα χτυπάνε.

Χαρακτηριστική η σκηνή που μας περιγράφηκε: Μέσα σε ασθενοφόρο να γυρίζουν την πόλη, για να μοιράζουν τρόφιμα, στα Κέντρα Υγείας να μοιράζουν ό,τι υλικό χρειάζονταν. Τους σταματάνε οι στρατιώτες, αυτοί, με υψωμένα διαβατήρια, δείχνουν και λένε την υπηκοότητά τους, δεν πυροβολεί κανένας το ασθενοφόρο παρά τον εξονυχιστικό έλεγχο. «Αρκεί να σας πω, μας λέει ο Γ. Αλμπάνης, ότι τα ασθενοφόρα που έρχονται στο νοσοκομείο είναι τρυπημένα από σφαίρες. Μέχρι και παιδιά χτυπάνε. Τώρα που σας μιλάω ακούγονται πυροβολισμοί και λίγο πριν μάθαμε ότι έριξαν μέχρι και σ' ένα κοριτσάκι 10 χρονών, ευτυχώς δεν τραυματίστηκε».

«Χαρακτηριστικό του κλίματος που επικρατεί στην πόλη, ότι δεν κυκλοφορεί ψυχή από τις 4 το απόγευμα μέχρι το πρωί. Αρκεί να σας πω - μας λέει ο Γ. Αλμπάνης - ότι σήμερα επιτράπηκε η κυκλοφορία αυτή την ώρα και αποκτά μεγάλη σημασία η "προσφορά" τροφίμων από την προνοιακή παλαιστινιακή υποδομή και όσους ακτιβιστές, γυναίκες και άντρες, Βορειοαμερικανούς και Ευρωπαίους, βοήθησαν. Οι 2 σακούλες αλεύρι, ρύζι και ζάχαρη είναι σημαντικά για την επιβίωση των αποκλεισμένων».

«Η πόλη είναι "πληγωμένη" παντού, καταστροφή της παλαιστινιακής υποδομής, σπασμένα τα πάντα, Κέντρα Υγείας, υπηρεσίες Υγείας, αυτοκίνητα. Οι άνθρωποι με αντιφατικά και ανάμεικτα συναισθήματα: Φοβισμένοι, ταραγμένοι, όμως με υψηλό φρόνημα. Μιλήσαμε μαζί τους, όλοι μας λένε για τον Αραφάτ. Μιλάνε οργισμένα, παρά τον πόνο τους και την καταστροφή γύρω τους».

Τέλος, μας είπε για τη μεγάλη ταλαιπωρία Ελλήνων ευρωβουλευτών, Ιταλών ακτιβιστών, βουλευτών στην πορεία που έγινε χτες το πρωί. Τους σταματάνε τανκ, τους ψάχνουν, δεν τους αφήνουν να πάνε προς το αρχηγείο του Αραφάτ. Κλείνοντας το τηλέφωνο, μας τόνισε την ενότητα του κόσμου που φαίνεται στις συζητήσεις μαζί τους, το υψηλό φρόνημα και τον... Αραφάτ που δε λείπει από τα χείλη κανενός Παλαιστίνιου.