Μέσα στην κατάφυτη πλαγιά όπου βρίσκονται η νοσοκομειούπολη και η μόνιμη έκθεση, την απόλυτη κυριαρχία του πράσινου «έσπαγε» μία κόκκινη γραμμή από σημαίες, από τους κατασκηνωτές που λίγα μέτρα πριν επιτάχυναν το βήμα καθώς φαινόταν ο προορισμός αυτής της ανάβασης.

Ξεχύνονται στα μονοπάτια, από πάνελ σε πάνελ, από κτίσματα σε κτίσματα, ακολουθώντας τις σημαίες και τη σηματοδότηση. Τους «υποδέχονται» οι τραυματίες μαχητές που τους μεταφέρουν στο νοσοκομείο, ενώ βήμα το βήμα, όλα τα πάνελ τροφοδοτούν με πληροφορίες και ντοκουμέντα: Για τους πρωτεργάτες, για το πώς πάρθηκε η απόφαση, για τους χτίστες του νοσοκομείου, για το νοσηλευτικό προσωπικό, για τη λειτουργία του, για το πώς ήταν μια πραγματική πολιτεία, για τον χώρο ψυχαγωγίας... Με τη βοήθεια των ψηφιακών αναπαραστάσεων των θαλάμων που φιλοξενούνται στην υπαίθρια έκθεση, οι επισκέπτες προσπαθούν να φανταστούν τα κτίσματα ολοκληρωμένα μέσα στον χώρο που βρίσκονται.

Εντυπωσίασε το μέγεθος της δουλειάς που χρειάστηκε προκειμένου μέσα στην καρδιά του Γράμμου να υπάρχει πλέον ένα τέτοιο μοναδικό υπαίθριο μουσείο. Μοναδικές στιγμές και για εκείνους που συνέβαλαν. «Από τα σημαντικότερα πράγματα που έχω κάνει», εκμυστηρεύτηκε ένας από τους νέους που είχαν βρεθεί εκεί μέρες πριν, σε μεγαλύτερους συντρόφους...

Σε όλη τη διάρκεια της παραμονής εκεί, οι κατασκηνωτές ψηλαφούσαν τα μέρη που σφράγισαν οι μαχητές του ΔΣΕ, πολλοί στην ηλικία των νέων που συμμετείχαν στην εκδήλωση. Εβγαζαν φωτογραφίες με υψωμένες γροθιές, αντάλλασσαν ιστορίες που άκουσαν από τους παππούδες ή από τα μέρη τους για τον δίκαιο αγώνα του ΔΣΕ.