Το 1963 τιμήθηκε με το βραβείο της Ομάδας των Δώδεκα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και της Εταιρείας Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας, καθώς και του «Ανοιχτού θεάτρου» του Γιώργου Μιχαηλίδη.
Στα «Αντίποινα» περιέχεται η περίεργη θλίψη που θέτει σε κίνηση τη λειτουργία μιας αγαπητικής δράσης με τρόπο μάχιμο και δραματικά αποτελεσματικό. «Γιατί γράφω/ για να κρατιέμαι στη ζωή/ για τον αναπόδραστον αγώνα/ να/ μη τρελαθώ/ Για να επισημάνω/ στιγμή τη στιγμή/ πως η αλήθεια κινδυνεύει/ πως το φως λιγοστεύει/ πως το νερό θολώνει/ πως η μεγάλη συνάντηση βρίσκεται/ έξω από το κατώφλι μου».
Ενώ με το βιβλίο του «Νηπιοβαπτισμός» επισφραγίζει το ερώτημα που μένει αναπάντητο μέχρι την ολοκλήρωση του θανάτου. Είναι μια αναδρομή προς την αφετηρία, ένα βάπτισμα στην αρχέγονη αθωότητα και παράλληλα ένας πνευματικός εξαναγκασμός για την υποταγή σ' ένα αυστηρά προκαθορισμένο σύστημα - πρόσχημα βίου. Είναι χώρος της άφεσης, της συγχώρεσης όλων των αδυναμιών και της ανακάλυψης του τρόπου, με τον οποίο τόσο η ζωή όσο και ο θάνατος δε χάνουν τη γεύση τους.
Η κηδεία του ποιητή θα γίνει σήμερα, στις 12 το μεσημέρι από το Νεκροταφείο Ζωγράφου.