Μιλάμε για την απόλυτη τύφλωση: Αυτό έχει πάθει ο υπουργός Εργασίας Αδ. Γεωργιάδης, που μέσα στον φανατισμό του να υπερασπιστεί τη 13ωρη δουλειά 7 μέρες τη βδομάδα λέει ξανά και ξανά ότι η απεργία «δεν πέτυχε», ότι δεν απήργησαν τάχα οι εργαζόμενοι.

Η επιτυχία της απεργίας φαίνεται λοιπόν ότι προκάλεσε μεγάλο πανικό στον υπουργό, που και από το βήμα της Βουλής χτες πάσχιζε να απολογηθεί στα αφεντικά του, αφού προφανώς του ...τράβηξαν το αυτί για το φιάσκο της κυβέρνησης.

Εφτασε μάλιστα να λέει ψέματα ότι χτες δεν απέργησαν οι εργαζόμενοι, παρά μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι, αν και προφανώς καλά έκαναν και συμμετείχαν με απόφαση της ΑΔΕΔΥ, αφού το νομοσχέδιο αφορά άμεσα και τους εργαζόμενους στο Δημόσιο.

Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι από τον ιδιωτικό τομέα απεργιακές αποφάσεις πήραν 31 Εργατικά Κέντρα, 18 Ομοσπονδίες και εκατοντάδες επιχειρησιακά και κλαδικά σωματεία. Επί της σύντομης θητείας λοιπόν του Αδ. Γεωργιάδη στο υπουργείο Εργασίας καταγράφηκε ο μεγαλύτερος αριθμός απεργιακών αποφάσεων συνδικαλιστικών οργανώσεων, χωρίς τη συμμετοχή των κλακαδόρων της κυβέρνησης, της ηγεσίας της ΓΣΕΕ!

Να λοιπόν ορισμένα παραδείγματα από χώρους δουλειάς και κλάδους που δίνουν «πληρωμένη απάντηση» στην κυβέρνηση:

Το νομοσχέδιο καταδίκασαν δεκάδες επιχειρησιακά και κλαδικά σωματεία της Βιομηχανίας και όχι μόνο. Σε δεκάδες εργοστάσια που τα σωματεία οργάνωσαν τον αγώνα απέργησε η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων.

Στον κλάδο των Τροφίμων - Ποτών, όπου οι εργαζόμενοι βρίσκονται στο στόχαστρο του νομοσχεδίου, αφού τους καταργεί την κυριακάτικη αργία, η συμμετοχή στην απεργία ήταν συντριπτική, κατά μέσο όρο 70%! Αλλωστε, πάνω από 25 ήταν τα επιχειρησιακά σωματεία που είχαν πάρει σχετική απόφαση.

Οι εργαζόμενοι λοιπόν, όπως φαίνεται, δεν θα κάνουν ...ουρά να δουλέψουν Κυριακές όπως λέει προκλητικά η κυβέρνηση, αφού π.χ. σε «Μιμίκο» και «Κελαϊδίτη» στην Εύβοια η συμμετοχή έφτασε στο 100%, ενώ σε «ΦΑΓΕ», EMFI («ΕΒΓΑ»), «Tasty» έφτασε στο 80%. Αντίστοιχα μεγάλα ήταν τα ποσοστά απεργίας σε «ΔΕΛΤΑ», «PepsiCo», «Avramar», «Κανάκι», «Mondelez - Παυλίδη», «Mondelez - Chipita», «Μύλους Κρήτης» κ.α. Ειδικά δε για την «COCA - COLA» που ψευδώς ανέφερε ο υπουργός ότι δεν έγινε απεργία, συμμετείχε η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων.

Σε μία από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες του εμφιαλωμένου νερού, όπου επίσης το νομοσχέδιο ανοίγει τον δρόμο για δουλειά τις Κυριακές, στο «Ζαγόρι», η συμμετοχή στην απεργία έφτασε στο 90%!

Στη Χημική Βιομηχανία, επίσης, σε μια σειρά εργοστάσια, όπως στη «Μινέρβα» και στην «Ελαΐς» η συμμετοχή έφτασε στο 100%. Μεγάλη ήταν η συμμετοχή και στην ELCO, ενώ στο 100% έφτασε η συμμετοχή στην «Johnson». Επίσης σε «Famar», «Boehringer», «Farmathen». Αντίστοιχα και στον Τύπο - Χαρτί, στα μεγάλα Πρακτορεία Τύπου και σε εργοστάσια όπως ΒΛΑΧΟΣ, Σμυρνιωτάκης και πολλά ακόμα.

Μαζική ήταν η συμμετοχή σε μεγάλα εργοστάσια και σε άλλους κλάδους, όπως στο Μέταλλο, π.χ. στη Ζώνη στο Πέραμα δεν έπεσε ούτε σφυριά. Ακόμα και στο Ναυπηγείο της Ελευσίνας, που για τον υπουργό Εργασίας είναι «πρότυπο ανάπτυξης και επενδύσεων», και παρόλο που το σωματείο δεν πήρε απεργιακή απόφαση, η συμμετοχή των εργολαβικών εργαζομένων στην απεργία ήταν σχεδόν καθολική, ενώ δεκάδες ήταν και οι μόνιμοι που δεν πήγαν για δουλειά.

Καθολική ήταν η συμμετοχή στην απεργία στον Πειραιά, στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας και ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης, με τους εργαζόμενους της COSCO, που έχουν πληρώσει βαρύ φόρο αίματος στον βωμό της «ευελιξίας» και της εντατικοποίησης, να δίνουν μία ακόμα αποστομωτική απάντηση.

Στο λιμάνι του Πειραιά επίσης δεμένα έμειναν και όλα τα βαπόρια, αφού οι ναυτεργάτες απήργησαν σε ποσοστό 100%.

Αντίστοιχα καθολική ήταν η απεργία των οικοδόμων σε μεγάλα εργοτάξια - εμβληματικές επενδύσεις, τόσο στην Αττική όσο και στην υπόλοιπη χώρα, εξαιτίας της συμμετοχής των οικοδόμων στην κινητοποίηση.

Επίσης στις Ταχυμεταφορές, με τους εργαζόμενους π.χ. στη «Speedex» να απεργούν στη συντριπτική τους πλειοψηφία.

Απεργιακό τόνο έδωσαν σε όλη την Αττική οι απεργοί στις συγκοινωνίες, με εκατοντάδες οδηγούς στα μπλε λεωφορεία να αψηφούν τις απειλές και να «δένουν χειρόφρενο», οπότε δεν κουνήθηκε τίποτα.

Το ίδιο έγινε και στα μέσα σταθερής τροχιάς, στον Ηλεκτρικό, στο Μετρό και στο Τραμ, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης και της ΣΤΑΣΥ ΑΕ, που τους έσυρε στα δικαστήρια πριν ακόμα τα σωματεία βγάλουν απόφαση ότι θα συμμετέχουν στην απεργία.

Εκεί που ο υπουργός έδωσε ρεσιτάλ υποκρισίας, ήταν όταν έδειξε τους δρόμους της Αθήνας μετά το τέλος της διαδήλωσης, για να πει ότι δεν έγιναν συγκεντρώσεις!

«Καλά γιατί δεν ήρθε στην πλατεία Συντάγματος την ώρα της εργατικής συγκέντρωσης να τραβήξει μια σέλφι "στους άδειους δρόμους"; Να έχει και κάνα αποδεικτικό στοιχείο βρε αδελφέ... Είναι σίγουρο ότι ο κος υπουργός δεν βλέπει όσους διαμαρτύρονται, γιατί σίγουρα δεν είδε και τους εκατοντάδες συμβασιούχους πυροσβέστες που διεκδικούν τη μονιμοποίησή τους», αναφέρει σε σχόλιό του το ΠΑΜΕ και τονίζει:

«Το ότι συμπεριφέρεται ο ίδιος και όλη η κυβέρνηση του ως Μαρία Αντουανέτα, χλευάζοντας τους εργαζόμενους, τα βάσανα και τις κινητοποιήσεις τους δεν μας εκπλήσσει. Τέτοια όραση έχει διαμορφώσει στα σαλόνια της αριστοκρατίας και των βιομηχάνων, τέτοιες "εικόνες" βλέπει.

Εκεί όμως που δίνει ρέστα ο υπουργός Εργασίας της κυβέρνησης της ΝΔ, είναι όταν μέσα στον πανικό του ξεστομίζει απειλές ενάντια στο ΠΑΜΕ, στα συνδικάτα, στους εργαζόμενους που αγωνίζονται, απειλεί με φυλακίσεις, διώξεις κ.ά. Είναι φανερό ότι στην ιστορία έχει ήδη μείνει μετεξεταστέος. Τον πληροφορούμε ότι προσπάθησαν πολλοί υπουργοί πριν από αυτόν να καταργήσουν την ταξική πάλη με νόμους και διατάγματα, όμως δεν τα κατάφεραν. Εμειναν στην ιστορία ως γραφικές φιγούρες που νόμισαν ότι με την καταστολή και τις απειλές θα φιμώσουν τους εργαζόμενους, θα βάλουν τα συνδικάτα στον γύψο, θα σταματήσουν τον τροχό της ιστορίας να κυλάει προς τα εμπρός.

Σήμερα ο υπουργός Εργασίας και η κυβέρνηση της ΝΔ πήραν το μάθημά τους. Παρά τις κυβερνητικές απειλές, την εργοδοτική τρομοκρατία, τις δικαστικές αποφάσεις, η απεργία έγινε και ήταν μεγάλη, ήταν πετυχημένη. Σήμερα λοιπόν και ο κος Γεωργιάδης έβαλε τον εαυτό του στον κατάλογο εκείνων των γραφικών υπουργών και άλλων σφουγκοκωλάριων που νόμιζαν οι δυστυχείς ότι θα καταργήσουν την ταξική πάλη.

Συνεχίζουμε! Οι εργαζόμενοι, τα συνδικάτα θα συνεχίσουν με μεγαλύτερη ορμή. Ολο και περισσότεροι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν ότι η δύναμή τους βρίσκεται στην οργάνωση στα συνδικάτα, στην πάλη για τα σύγχρονα δικαιώματά τους».