Με το σύνθημα «Τα κέρδη τους, οι ζωές μας» γραμμένο στα πανό τους, διαδήλωσαν χτες το πρωί έξω από τα δικαστήρια της Κορίνθου εργαζόμενοι από την περιοχή, καθώς αναμενόταν να εκδικαστεί η υπόθεση του εργατικού «δυστυχήματος» που συνέβη πριν από σχεδόν 4 χρόνια, το βράδυ της Παρασκευής 31 Γενάρη 2020 στα διυλιστήρια της «Motor Oil» στους Αγίους Θεοδώρους. Τραγική συνέπεια του δυστυχήματος ο θάνατος του εργαζόμενου Φίλιππου Παππά και ο σοβαρός τραυματισμός τριών ακόμα εργαζομένων.

Εκείνο το βράδυ, γύρω στις 10.30 μ.μ., σε χώρο που λειτουργεί ως ιατρείο - αποδυτήρια στο διυλιστήριο, είχε σημειωθεί έκρηξη, από την οποία τραυματίστηκαν βαριά 4 εργαζόμενοι, όμως ο Φίλιππος αφού έδωσε μάχη στην Εντατική για 10 ολόκληρους μήνες, τελικά κατέληξε.

Με τη χτεσινή συγκέντρωση στα δικαστήρια, που οργανώθηκε από το Συνδικάτο Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών των νομών Αργολίδας και Κορινθίας και το κλαδικό Συνδικάτο Εργαζομένων Ενέργειας Αττικής, Βοιωτίας, Εύβοιας, εκφράστηκαν η στήριξη και η αλληλεγγύη στην οικογένεια του νεκρού εργάτη που απαιτεί να γίνει επιτέλους η δίκη και να αποδοθεί δικαιοσύνη. Μάλιστα, έξω από τον χώρο των δικαστηρίων, μετά το τέλος της απεργιακής συγκέντρωσης, κατευθύνθηκαν και οι εργαζόμενοι απεργοί από τα Σωματεία του «Μουρίκη», της Ολυμπίας Οδού, των Ιδιωτικών Υπαλλήλων, των Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και των Συνταξιούχων ΙΚΑ Κορινθίας, οι οποίοι καταδίκασαν το εργοδοτικό έγκλημα και απαίτησαν μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς για να μπορούν οι εργαζόμενοι να γυρίζουν σώοι από τη δουλειά τους.

Δυστυχώς, για δεύτερη φορά, η εκδίκαση του εργατικού δυστυχήματος που οδήγησε στον θάνατο του Φίλιππου, αναβλήθηκε (νέα δικάσιμος ορίστηκε για τις 4/4/2024), δηλαδή όταν θα έχουν περάσει πάνω από 4 χρόνια από το τραγικό συμβάν.

Αυτός είναι και ο καημός της μητέρας του νεκρού εργάτη αφού η υπόθεση «τραβάει» από αναβολή σε αναβολή και κάθε φορά η οικογένεια υποχρεώνεται να βιώνει ξανά και ξανά την απώλεια του αγαπημένου της προσώπου. Η κυρία Ευαγγελία Παππά ζητάει να γίνει η δίκη, να αποδοθεί δικαιοσύνη, γιατί, όπως μας λέει, «αυτό ήταν δολοφονία». Μας μιλάει γι' αυτά που πέρασαν 10 ολόκληρους μήνες, όταν το παιδί της έδινε τη μάχη της ζωής στην Εντατική και για τον πόνο της απώλειας που δεν μπορεί να ξεπεραστεί. «Μας κατέστρεψαν..!», θα προσθέσει, με το νου της στην κόρη του νεκρού εργάτη, στην 17χρονη σήμερα εγγονή της, για την οποία ο πατέρας της έκανε τόσα όνειρα. «Αλλά δυστυχώς», θα μας πει με συγκίνηση, «το παιδί έμεινε χωρίς πατέρα και εμείς χωρίς παιδί»!