Ο Μ. Παπαγιαννάκης αναγνώρισε κι αυτός, όπως η εκπρόσωπος της ΝΔ, ότι έχουν πρόβλημα οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΑΓΝ - οποία πολιτική μεγαλοψυχία (!) δηλαδή, αν δεν καταλογιστεί ως πολιτικάντικη, προεκλογική τακτική - αλλά έσπευσε να δηλώσει πως δε συμφωνεί να κλείνουν την Εθνική Οδό. (Δηλαδή, τι άλλο να κάνουν, όταν η κυβέρνηση όχι μόνο δε λύνει το πρόβλημά τους, αλλά αρνείται ακόμα και να τους ακούσει; Να προσεύχονται στο Θεό και να ανάβουν κεράκι στην ΟΝΕ, για να «βρέξει» καρβέλια, να ταΐσουν τα παιδιά τους;) Και, σχεδόν, καταφέρθηκε - με πολιτική ευγένεια, είναι αλήθεια, και εν είδει συμβουλής - κατά του εκπροσώπου των εργαζομένων, που υποτίμησε τη δυνατότητα των σεμιναρίων, με χρήματα της ΕΕ, να γίνουν οι άνεργοι μεταλλωρύχοι, μόδιστροι και κομμωτές, λύνοντας, σ' ένα βαθμό, το πρόβλημά τους.

Τι ανταπάντησε ο πρόεδρος του σωματείου των εργαζομένων; Το προφανές: «Μας κοροϊδεύετε». Θα μπορούσε, βεβαίως, να του πει πιο σκληρές κουβέντες. Αλλά τι να καταλάβουν από την αγωνία του εργάτη όταν χάνει το μεροκάματό του και πεινάει η οικογένειά του, τα «θρεφτάρια» της ΟΝΕ και τα «παχύδερμα» του πολιτικαντισμού;