Στις 20 του περασμένου μήνα συνεδρίασε η Διαρκής Επιτροπή Εθνικής Αμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Λαϊκής Αντιπροσωπείας, με θέμα ημερήσιας διάταξης την επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εξωτερικών, με τίτλο «Κύρωση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την ετεροδικία των Κρατών και του πρόσθετου αυτής Πρωτοκόλλου», που υπογράφηκαν στη Βασιλεία της Ελβετίας στις 16 Μαΐου 1972 από τα Κράτη - Μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, αλλά και οι προγενέστερες της ΝΔ, στα Εθνικά θέματα των πολεμικών επανορθώσεων, της κλοπής και καταστροφής των αρχαιολογικών θησαυρών και της εξόφλησης του επαίσχυντου αναγκαστικού κατοχικού δανείου δεν επέδειξαν την επιβαλλόμενη πολιτική βούληση και αυτό με την επίκληση του ψευτοεπιχειρήματος της μη διατάραξης των σχέσεων της χώρας μας με τις κυβερνήσεις της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Ομως για ποιες σχέσεις ομιλούν και επικαλούνται; Ηθελημένα τους διαφεύγει το γεγονός ότι σχέσεις μεταξύ των κρατών υπάρχουν, τότε μόνο όταν αυτές έχουν ως βάση τις αρχές του δικαίου, της ισοτιμίας και του αμοιβαίου οφέλους, διαφορετικά παύουν να είναι σχέσεις ισότιμες, μεταβάλλονται, αλλάζουν χαρακτήρα, είναι σχέσεις υποταγής. Και αυτό συμβαίνει και στην περίπτωση των γερμανικών εν γένει επανορθώσεων. Υπό το κράτος της απειλής των κυβερνήσεων της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, ότι θα διαταραχτούν οι σχέσεις των δύο κρατών, οι κυβερνήσεις της χώρας μας υποκύπτουν και έτσι ουσιαστικά δεν επιδιώκουν τη λύση των θεμάτων αυτών. Υπό τις συνθήκες αυτές μπορεί να υπάρχουν ισότιμες σχέσεις; Είναι σχέσεις επιβολής της θέλησης του ισχυρού κράτους. Η απάντηση είναι όχι. Είναι σχέσεις επιβολής της θέλησης του ισχυρού κράτους. Και είναι γεγονός ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις συμφωνούν και αποδέχονται αυτή την ανισοτιμία των σχέσεων.

Για το λόγο αυτό χρειάστηκε να παρέλθει χρονικό διάστημα 30 χρόνων από την υπογραφή της σύμβασης 28 χρόνων από την πτώση της χούντας και 6 μήνες από την κατάθεση ως πρόταση σχεδίου νόμου και ύστερα από συνεχείς συγκεντρώσεις, διαμαρτυρίες, αγώνες, πιέσεις και παραστάσεις των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας, των αντιστασιακών ενώσεων, του Εθνικού Συμβουλίου για τις πολεμικές επανορθώσεις, την έκδοση της απόφασης του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της χώρας μας και τη συζήτηση στις 17 του τρέχοντος μηνός στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο του γνωστού νομικού θέματος, ύστερα από παραπομπή της μειοψηφίας του ίδιου δικαστηρίου, αφού αγνοήθηκε η απόφαση της Ολομέλειας, γεγονός το οποίο μέχρι σήμερα δεν έχει συμβεί στα δικαστικά χρονικά και αυτό γιατί η μειοψηφία δεν αποτελεί δικαστήριο, που να μπορεί να διατάζει την παραπομπή από το ένα δικαστήριο στο άλλο, αναγκάστηκε η κυβέρνηση να φέρει στη Διαρκή Επιτροπή Εθνικής Αμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Εθνικής Αντιπροσωπείας το σχέδιο νόμου κύρωσης της Σύμβασης προς επεξεργασία και εξέταση. Τι συνέβη όμως εκεί; Τα δύο μεγάλα κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ σε αγαστή συμπαιγνία τάχτηκαν υπέρ της αναβολής της κύρωσης με την ψεύτικη δικαιολογία ότι «πρέπει να υπάρξει ένα χρονικό διάστημα για ενδελεχέστερη εξέταση του περιεχομένου και των επιπτώσεων της Συνθήκης, ώστε να έρθουν πιο ώριμοι για τη συζήτηση της Συνθήκης αυτής». Για τον ίδιο λόγο τάχτηκαν υπέρ της αναβολής και οι εισηγητές της πλειοψηφίας και μειοψηφίας. Είναι αυτονόητο ότι αυτή η αναβολή ισοδυναμεί με ματαίωση. Φαίνεται ότι το χρονικό διάστημα των 30 χρόνων δεν ήταν αρκετό για τη μελέτη των επιπτώσεων και χρειάζεται και άλλο χρονικό διάστημα για μια ενδελεχέστερη εξέταση όπως υποκριτικά ισχυρίζονται. Από τα Κοινοβουλευτικά Κόμματα μόνο το ΚΚΕ και ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου επέμεναν να συζητηθεί και να κυρωθεί η Σύμβαση. Και όλα αυτά συνέβησαν και συμβαίνουν, όταν η χώρα μας με τα ολοκαυτώματα των 37 μαρτυρικών πόλεων, με τις χιλιάδες των νεκρών και ομήρων, με τις τεράστιες υλικές ζημιές, με το επαίσχυντο αναγκαστικό κατοχικό δάνειο με την κλοπή και καταστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών είχε και έχει εθνικό χρέος, ηθική υποχρέωση, τιμή και μνήμη, τιμώντας τις μνήμες των νεκρών εκείνων, τα ιδανικά για τα οποία έπεσαν, να είχε ακολουθήσει μια πολιτική υπερηφάνειας και εθνικής αξιοπρέπειας, αντάξια του εθνικού αναστήματος εκείνων των ηρώων και μαρτύρων της νέας Εθνικής Παλιγγενεσίας. Και όταν ακόμα η Γερμανία είναι από τις πρώτες χώρες που έχει προβεί στην Κύρωση της Σύμβασης.

Το αίτημα της Κύρωσης της Σύμβασης είναι και παραμένει. Υποχρεούται η κυβέρνηση να το επαναφέρει προς συζήτηση και κύρωση και αυτό γιατί:

Τα ολίγα που αναφέρονται στα πλαίσια ενός άρθρου δεν επιτρέπουν πληρέστερες νομικές αναλύσεις, γίνεται φανερό ότι το συμφέρον της χώρας επιτάσσει σαν πρώτο βήμα την άμεση κύρωση της Σύμβασης, αφού με αυτή παρέχεται η δυνατότητα της δικαστικής επιδίωξης προς ικανοποίηση των εθνικών αυτών απαιτήσεων. Αυτοί που τυχόν αρνηθούν την ικανοποίηση του εθνικού και πανελλήνιου αυτού αιτήματος πρέπει να γνωρίζουν ότι φέρουν εθνική και πολιτική ευθύνη ενώπιον του λαού, της πατρίδας και της ιστορίας.