Μετά τη συνάντηση, εξερχόμενη του Μεγάρου Μαξίμου, η Αλέκα Παπαρήγα δήλωσε:
«Είχαμε ζητήσει τη συνάντηση αυτή από τον πρωθυπουργό, όταν οξύνθηκαν τα θέματα του πολέμου στην Παλαιστίνη, και την πραγματοποιήσαμε σήμερα.
Το κυρίως ζήτημα που θέσαμε στον πρωθυπουργό είναι ότι δε μας ικανοποιεί η κυβερνητική παρέμβαση και στάση, η αυτόνομη στάση της κυβέρνησης και μέσα στα πλαίσια των Διεθνών Οργανισμών. Βεβαίως, η ελληνική κυβέρνηση έχει εκφράσει τη διάθεσή της να σταματήσει ο πόλεμος του Ισραήλ σε βάρος του παλαιστινιακού λαού στα εδάφη του και έχει διακηρύξει επίσης την ανάγκη να υπάρξει ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος.
Τι δε μας ικανοποιεί. Σε αρκετές περιπτώσεις αυτή η τοποθέτηση συνοδεύεται από μια άλλη τοποθέτηση, όπου βάζει σε ίση μοίρα τα θύματα που προκαλεί η δράση του θύτη με τα θύματα, που προκαλεί η αντίσταση του θύματος. Αυτό δίνει, αντικειμενικά, πόντους στο Ισραήλ να συνεχίσει τον πόλεμο και μάλιστα μαζί με τις ΗΠΑ να εντάσσουν τον πόλεμο κατά των παλαιστινίων κατά της «τρομοκρατίας».
Εμείς ξεκαθαρίζουμε ότι ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας δεν είναι τρομοκρατικός, είναι λαϊκός απελευθερωτικός αγώνας και τα θύματα υποχρεώνονται να χρησιμοποιήσουν αντίστοιχα όπλα και μέσα (που δεν τα διαθέτουν οι Παλαιστίνιοι), με τα όπλα και τα μέσα που διαθέτει ο αντίπαλός τους.
Μας ανησυχεί, επίσης, ότι οι διεθνείς παρεμβάσεις, με τη μορφή διεθνούς διάσκεψης, έχουν ένα χαρακτήρα περίεργο. Αποκλείεται π.χ., η συμμετοχή του Αραφάτ. Βρίσκουν μια φόρμουλα. Τη φόρμουλα των υπουργών των Εξωτερικών, για να διαμορφωθεί μια διεθνής διάσκεψη, που πολύ πιθανόν να καταλήξει σε ένα κράτος παλαιστινιακό, τύπου «καντονιών», δηλαδή ένα εντελώς νόθο και μη ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος το οποίο θα γεννήσει καινούριο γύρο πολέμων. Αν είσαι με το ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, σημαίνει αποχώρηση των ισραηλινών από την περιοχή με βάση τα σύνορα που ήταν πριν τον πόλεμο του 1967. Πρέπει όχι μόνο να σταματήσει ο εποικισμός, αλλά και να μην υπάρχει εποικισμός στην Παλαιστίνη. Αναμφισβήτητα είμαστε υπέρ της συνύπαρξης των δύο κρατών, υπέρ της συνεργασίας, και αισθανόμαστε εξίσου φίλοι και με τον ισραηλινό λαό, πολύ περισσότερο που υπάρχουν αντιστάσεις, αλλά δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να εξισώσουμε την κρατική πολιτική και την αντίσταση των παλαιστινίων με την επίθεση Σαρόν και γενικότερα του ισραηλινού κράτους».