Το 1855, ο Ουόλτ Ουίτμαν χαρακτήριζε την Αμερική «το πιο μεγάλο ποίημα». Δε θα μπορούσαν να το επαναλάβουν σήμερα οι πολίτες της Αμερικής, γιατί, βρίσκονται στο σημείο «μηδέν». Τους επηρεάζουν οι νεκροί της 11/9/2001, οι «Τόμαχοουκ», τα πολεμικά υπερόπλα, «Στελθ», οι πολεμικοί δρόμοι της Κ. Ασίας, από το Αφγανιστάν μέχρι τους άγνωστους πολεμικούς χάρτες. Σχεδιάζουν με ακρίβεια ηλεκτρονικών υπολογιστών - αλαζονικά: οι στρατηγοί - πολεμικές βιομηχανίες. Τρίβουν τα σιδερένια χέρια τους, για τη λεία. Ρημαγμένο το Αφγανιστάν. Στη Σερβία οι πληγές του πολέμου πυορροούν, απ' τη ΝΑΤΟιμπεριαλιστική επιδρομή. Οι οιμωγές, τα ερείπια, η βαλκανική Χιροσίμα: «Οι νιφάδες γυροφέρνουν τη σιωπή / κατακάθονται στη νοσταλγία / και σιγολιώνουν σαν λέξεις / σαν κουβέντες ανθρώπων που πόλις αγαπήθηκαν». (Αγης Μπράτσος)

Ο σκληρός Απρίλης του πλανήτη. Οι τηλεοπτικοί δέκτες μας, γεμίζουν από τραγικές εικόνες της Παλαιστίνης, από βρέφη που κλαίνε, αναπήρους που ζητιανεύουν, πρόσφυγες... Ερημιά και μοναξιά για την Οδύσσεια των φτωχών. Στο Ιράκ μετρούν τις ασθένειες, δίχως ίαση - από τον πόλεμο του Κόλπου.

Πριν τρία χρόνια ο Αντί Κάρολ, επικεφαλής στο πρόγραμμα αμερικανικής ποίησης, έπειθε τη «Φολκσβάγκεν» να αναρτήσει στον πίνακα των οργάνων 150.000 αυτοκινήτων, που είχαν αποσταλεί στην αμερικανική αγορά, μία ανθολογία με τον τίτλο «τραγούδια της Αμερικής». Ηταν εν ισχύει μέχρι το 2008. Ανεστάλη βιαίως, λόγω του πολέμου κατά της «τρομοκρατίας»! Δε χρειάζεται λένε οι Αμερικανοί να διαβάζουν ποίηση: τα «Γενέθλια Γράμματα» του Τεντ Χίουτζ! Οι ψυχολόγοι του Πενταγώνου, προτείνουν πολεμικά άσματα για να «εμψυχώσουν» το τρωθέν ψυχολογικό κύρος των πολιτών, στις ΗΠΑ! Εκτελούν θανατοποινίτη που έγραφε ποίηση, διηγήματα, θεατρικά έργα! Γρήγορα, προς «παραδειγματισμό». (Είχαν ανεβεί στη σκηνή έργα του, είχε κερδίσει βραβεία, ο Αντερσον). Διανοούμενοι είχαν ζητήσει τη μετατροπή της ποινής του.

Ο Απρίλης: Εαρ και ποίηση. Διδάσκει τον έρωτα. Αναδύεται, όπως το κυκλάμινο απ' τη συμμετοχή - την αδελφοποίηση των λαών όλου του κόσμου. Χρέος μας, είναι, να κατατροπώσουμε ό,τι φονικό, μοχθηρό, ανόητο, πολεμικό, ιμπεριαλιστικό, παράγεται απ' το διαρκές έγκλημα, απ' τις ποικίλες δικτατορίες του καπιταλισμού. Εχουμε ανάγκη, από τη σοφία της ποίησης του Απρίλη, το συμβολισμό, το μύθο, τη μαγική γλώσσα του, μαζί με το τραγούδι τον ορθολογισμό της επιστήμης: «Ο Απρίλης είναι ο σκληρότερος μήνας, γεννώνται / πασχαλιές μέσ' από τη νεκρή γη, σμίγοντας / θύμηση κι επιθυμία, αναδεύοντας / ρίζες νωθρές μ' ανοιξιάτικη βροχή». (Τ.Σ. Ελιοτ).