Την Τρίτη, 23 του Απρίλη, στις 6.30 μ.μ. η «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη» διοργανώνει εκδήλωση - συζήτηση, στην αίθουσα Προπυλαίων του Πανεπιστημίου Αθήνας, με θέμα: «Τα καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα και ο περιορισμός των δημοκρατικών δικαιωμάτων».

Σε ανακοίνωσή της τονίζει: «Η προώθηση καλπονοθευτικών εκλογικών συστημάτων δείχνει την επιμονή να συνεχιστεί η νόθευση της λαϊκής βούλησης. Αντικειμενικά εντάσσεται μέσα σ' ένα συνολικότερο πλαίσιο αυταρχισμού και περιορισμού των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών, που συντελείται στο πλαίσιο της "αντιτρομοκρατικής εκστρατείας" στη χώρα μας και διεθνώς. Καθήκον κάθε δημοκράτη είναι η εναντίωση σ' αυτές τις εξελίξεις, η από κοινού απαίτηση καθιέρωσης της απλής αναλογικής ως πάγιου εκλογικού συστήματος».

Σχετικά με την αναγκαιότητα εφαρμογής της απλής αναλογικής αλλά και τις απαράδεκτες διατάξεις στον ισχύοντα εκλογικό νόμο που νοθεύουν καν διαστρεβλώνουν τη λαϊκή βούληση, και το ακόμη πιο αντιδραστικό «γερμανικό» εκλογικό σύστημα, μιλούν στο «Ρ» ο Γ.Α.Μαγκάκης, καθηγητής του ποινικού δικαίου και πρώην υπουργός, και ο Ηλίας Νικολόπουλος, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

«Το θέμα του εκλογικού συστήματος, μας είπε ο Γ.Α. Μαγκάκης, αποτέλεσε και στο παρελθόν σκοτεινή πτυχή της πολιτικής μας ζωής. Υπήρξε όργανο κομματικών μεθοδεύσεων των ισχυρών κομμάτων για τη διεκδίκηση ή διατήρηση της εξουσίας. Κατά κανόνα δε, μέσον αλλοίωσης του εκλογικού αποτελέσματος. Σήμερα από πλευράς κυβερνητικής αρχίζουν, όπως ξέρουμε, να συζητούν για αλλαγή του εκλογικού συστήματος. Αυτό είναι δείγμα όχι φροντίδας ενίσχυσης της δημοκρατικότητας της εκλογικής μας διαδικασίας, αλλά ανησυχίας για την έκβαση των εκλογών. Γι' αυτό το λόγο άλλωστε, το άλλο μεγάλο κόμμα που διεκδικεί την εξουσία, η ΝΔ, είναι υπέρ της διατήρησης του υπάρχοντος συστήματος. Το θέμα όμως δεν είναι τι συμφέρει τα μεγάλα κόμματα αλλά τι συμφέρει τον τόπο. Σήμερα που διανύουμε μια περίοδο οδυνηρής αποδυνάμωσης του πολιτικού μηχανισμού της χώρας, το ζητούμενο είναι η ενίσχυση του πολιτικού διαλόγου, η πολυφωνία, η ύπαρξη προτάσεων και ιδεών. Αυτό σημαίνει διαμόρφωση εκλογικού συστήματος που να εξασφαλίζει την παρουσία στη Βουλή όλων των φωνών, δηλαδή και πολλών μικρότερων κομμάτων. Τέτοιο σύστημα είναι η απλή αναλογική. Αν ενδιαφερόμαστε για την αναγέννηση της πολιτικής μας ζωής πρέπει να την καθιερώσουμε».

Υπάρχουν απαράδεκτες διατάξεις στο ισχύον εκλογικό σύστημα, που νοθεύουν τη θέληση του λαού. Ποιες είναι αυτές; Ο Η. Νικολόπουλος τις αναλύει ως εξής:

«1. Υπαρξη αποκλειστικής ρήτρας στο άρθρο 88 παρ. 10 του ΠΔ 55/1999, η οποία αποκλείει από την εκπροσώπηση στο Κοινοβούλιο όσα κόμματα, συνασπισμούς κομμάτων και μεμονωμένους υποψήφιους δε συγκέντρωσαν ποσοστό εγκύρων ψηφοδελτίων τουλάχιστον ίσο με το τρία τοις εκατό (3%) του συνόλου των εγκύρων ψηφοδελτίων που έλαβαν σε ολόκληρη την επικράτεια τα κόμματα, οι συνασπισμοί κομμάτων και οι μεμονωμένοι υποψήφιοι.

2. Το άρθρο 3 παρ. 6 του εκλογικού νόμου που αναφέρεται στους βουλευτές επικρατείας αποκλείει από τη δεύτερη κατανομή όποιο συνδυασμό δεν έχει επιτύχει έστω και μία έδρα από την πρώτη κατανομή. Ετσι όποιος συνδυασμός δεν έλαβε 8,2% των εγκύρων ψήφων σε ολόκληρη την επικράτεια, ποσοστό που αποτελεί και το εκλογικό μέτρο για την εκλογή βουλευτή επικρατείας, δεν εκλέγει κανένα βουλευτή. Πρακτική συνέπεια της ρύθμισης αυτής είναι ότι τα δύο μεγαλύτερα κόμματα καρπούνται τις 2 συνήθως απομένουσες έδρες μετά την α' κατανομή με πολύ ολιγότερους ψήφους από το τρίτο και τέταρτο κόμμα που θεωρητικά αν λάβουν 8,1% δε θα λάβουν καμιά έδρα.

3. Στις 6 μονοεδρικές περιφέρειες ισχύει το πλειοψηφικό σύστημα (σύστημα σχετικής πλειοψηφίας) ώστε, αφ' ενός, τη μοναδική έδρα καταλαμβάνει το κόμμα που πλειοψήφησε και, αφ' ετέρου, όλοι οι άλλοι ψήφοι των άλλων υποψηφίων χάνονται και δεν υπολογίζονται πουθενά.

4. Σύμφωνα με την απαράδεκτη διάταξη του άρθρου 89 παρ. 3 του εκλογικού νόμου, ο υπολογισμός του εκλογικού μέτρου στη β' κατανομή γίνεται μέτα από άθροιση του συνόλου των εγκύρων ψηφοδελτίων που έλαβαν στη μείζονα περιφέρεια τα κόμματα και οι συνασπισμοί και όχι μετά από άθροιση ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ όπως θα έπρεπε. Ετσι οδηγούμαστε σε ένα πολύ μεγάλο εκλογικό μέτρο που αποκλείει τα μικρά κόμματα από τη β' κατανομή. Είναι χαρακτηριστικό ότι με τη διάταξη αυτή υπολογίζονται δύο φορές οι ίδιοι ψήφοι, δηλαδή οι ψήφοι που έδωσαν έδρες στην α' κατανομή υπολογίζονται εκ νέου για την κατανομή και των εδρών της β' κατανομής.

5. Με τις διατάξεις του άρθρου 88 παρ. 11 και 12 καθιερώνεται το περιβόητο σύστημα της εξομάλυνσης που επιτρέπει την εκλογή βουλευτών εξ αντανακλάσεως και σε σχέση με την εκλογή των βουλευτών του μικρότερου κόμματος. Πρακτική συνέπεια του συστήματος αυτού είναι ότι τα Γ' και Δ' κόμματα και κυρίως το Γ' θα εκλέξει βουλευτή εκεί που έλαβε τις λιγότερες ψήφους και δε θα εκλέξει εκεί που έλαβε τις περισσότερες, λόγω του ότι το εκλογικό δώρο ξεκινά από το μικρότερο κόμμα που διαλέγοντας την εκλογική περιφέρεια του δώρου του αποκλείει από αυτή το αμέσως μεγαλύτερό του κόμμα και ούτω καθεξής.

Σύμφωνα με τα παραπάνω, το ισχύον εκλογικό σύστημα ανήκει στην κατηγορία των μεικτών εκλογικών συστημάτων και αποδίδει μόνον το εβδομήντα τοις εκατό των εδρών που ανήκουν στα μικρότερα από τα δύο πρώτα κόμματα και το υπόλοιπο τριάντα τοις εκατό δωρίζεται κατά το μεγαλύτερο μέρος του στο πρώτο κόμμα.

Σχετικά με τον ισχύοντα γερμανικό εκλογικό νόμο, αυτός είναι στις μισές έδρες πλειοψηφικός και στις υπόλοιπες εν μέρει αναλογικός, δεδομένου ότι οι έδρες που ένα κόμμα (συνήθως το μεγαλύτερο) καταλαμβάνει με το πλειοψηφικό σύστημα, προστίθενται σε αυτές που του αναλογούν με το αναλογικό και έτσι μεγαλώνει η διαφορά του από τα άλλα κόμματα που είναι δύσκολο να επιτύχουν έδρες με το πλειοψηφικό. Αν το σύστημα με την παραλλαγή που φημολογήθηκε ότι προτείνει η κυβέρνηση, 200 έδρες με πλειοψηφικό, μονοεδρικές περιφέρειες και 100 με αναλογική, εφαρμοστεί στην Ελλάδα, τότε σχεδόν θα εξαφανίσει τα μικρότερα κόμματα που δύσκολα θα πάρουν έστω και μικρό μερίδιο από τις 200 έδρες. Είναι επομένως πιο πλειοψηφικό από το ήδη ισχύον».