Ο θάνατος την ίδια μέρα του σοσιαλδημοκράτη πρώην προέδρου της Κομισιόν Ζακ Ντελόρ και του Γερμανού Χριστιανοδημοκράτη Β. Σόιμπλε, πρώην υπουργού Οικονομικών την περίοδο της μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης, έδωσε αφορμή για διάφορα ανιστόρητα σχόλια σχετικά με τον ρόλο τους, αλλά και για τον χαρακτήρα της ΕΕ. Το επιμύθιο είναι ότι Ντελόρ και Σόιμπλε αντιπροσωπεύουν δυο διαφορετικούς «κόσμους» γα την ΕΕ: Την αλληλεγγύη ο ένας και τη λιτότητα ο άλλος. Γράφουν μάλιστα μερικοί ότι για να επιβιώσει η ΕΕ και να είναι ισχυρή, θα πρέπει να επανέλθει στις «ιδρυτικές αρχές» της, όπως είναι η αλληλεγγύη, αναδεικνύοντας στα ηγετικά της όργανα περισσότερους Ντελόρ και λιγότερους Σόιμπλε! Αλίμονο όμως αν η πολιτική της ΕΕ ήταν αποτέλεσμα των επιλογών ενός ή λίγων προσώπων! Τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα στον ανταγωνισμό τους με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, οι εσωτερικές αντιθέσεις - συμβιβασμοί στην ίδια την ΕΕ και βέβαια η αδιάκοπη προσπάθεια της δικτατορίας του κεφαλαίου για τη χειραγώγηση και την ποδηγέτηση του λαού βρίσκονται διαχρονικά στον πυρήνα της πολιτικής της ΕΕ, ανεξάρτητα από τον πολιτικό συσχετισμό στην ηγεσία της, από το αν η οικονομία της βρίσκεται σε ανάπτυξη ή κρίση, ή από την αναλογία στο μείγμα της οικονομικής διαχείρισης.