Ο «Ριζοσπάστης» αυτές τις μέρες βρίσκεται στα μπλόκα των βιοπαλαιστών αγροτών της Θεσσαλίας, εκεί που χτυπάει ο παλμός των μεγάλων αγώνων που δίνουν και οι οποίοι συνεχίζονται ακόμα πιο αποφασιστικά.

Ανάμεσα στις κινητοποιήσεις, στις μηχανοκίνητες πορείες και τους αποκλεισμούς των δρόμων, περάσαμε μέρες και νύχτες στο Μπλόκο του Ε65 στην Καρδίτσα, εκεί που έχουν συγκεντρωθεί πάνω από 800 τρακτέρ, συζητώντας με τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους. Εκεί που η κυβέρνηση με όπλο την καταστολή επιχείρησε να βάλει φρένο στον δίκαιο αγώνα τους, χτυπώντας τους και τραυματίζοντάς τους. Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι της Θεσσαλίας, ωστόσο, έχουν ξεκαθαρίσει ότι γι' αυτούς δεν υπάρχει επιστροφή χωρίς δικαίωση και το έχουν ήδη κάνει πράξη.

Στο μπλόκο σχεδόν κάθε χωριό, κάθε Αγροτικός Σύλλογος έχει τη σκηνή του. Εκεί είναι το πρώτο σημείο συνάντησης, στις σκηνές που βρίσκονται δίπλα από τις κλούβες των ΜΑΤ. Οσο διαρκεί η μέρα πολλά από τα τραπέζια είναι έξω, στον ήλιο. Στη σκηνή του ΑΣ Κοσκινά βρήκαμε την πρώτη παρέα αγροτών και κτηνοτρόφων που μαζεύτηκαν το μεσημέρι, πριν τον προγραμματισμένο αποκλεισμό του Ε65.

Οι πληγές από το προδιαγεγραμμένο έγκλημα του Σεπτέμβρη δεν είναι νωπές. Είναι ανοιχτές. Η συζήτηση δεν αργεί να επιστρέψει στο πώς έζησαν εκείνες τις μέρες, τι συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν από τότε. Είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα από την τότε αποστολή του «Ριζοσπάστη» στην Καρδίτσα. «Κουζίνα δεν έχω φτιάξει ακόμα! Του πατέρα μου του αγόρασα ένα κρεβάτι και μια τηλεόραση. Αυτό είναι το βιος μας στο πατρικό», αναφέρει ο ένας. «Τα προβλήματα είναι μεγάλα έως τεράστια. Στα σπίτια; Υγρασία. Επιπλα; Τελείωσαν όλα. Τα χωράφια δεν λένε να στεγνώσουν. Πρέπει να φτάσει το καλοκαίρι να ξεραθεί το χώμα, και αν. Κάποτε έλεγα, πότε θα 'ρθει η ώρα του Μαρτίου, να πάρω το φυτό, να το φυτέψω. Είχα όρεξη. Τώρα είμαι τόσο απαισιόδοξος. Πάει και η όρεξη, πάνε όλα. Την άνοιξη θα αρχίσουν να λιώνουν και τα χιόνια, μια μεγάλη βροχή αν ρίξει χαθήκαμε». Και ο διπλανός του προσθέτει: «Καρούλια, λάστιχα, τρακτέρ, όλα παρατημένα στο χωράφι. Τα μούτζωσα όλα! Πρώτη φορά δεν έχω όρεξη να πάω στο χωράφι». Ο Μιχάλης, νέος αγρότης, συνεχίζει: «Καμία κυβέρνηση δεν έχει σταθεί δίπλα μας. Πάντα δίπλα στους εφοπλιστές, δίπλα στους βιομηχάνους. Ποτέ δίπλα σε μας. Εμείς έχουμε μόνο τον αγώνα, και γι' αυτό είμαστε εδώ τώρα».

Μόλις πέφτει ο ήλιος, η θερμοκρασία βουτάει απότομα και οι περισσότεροι μπαίνουν μέσα στις σκηνές, όπου έχουν ανάψει οι σόμπες από το απόγευμα. Νωρίς το βράδυ, όσο το κρύο αντέχεται, οι περισσότεροι - και ιδιαίτερα οι πιο νέοι - βρίσκονται όρθιοι έξω.

Εξω από τη σκηνή του ΑΣ Παλαμά συναντήσαμε τον πρόεδρο, Σωτήρη Αντωνίου. «Είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε, γιατί δεν υπάρχει επιστροφή. Να γυρίσουμε πίσω να κάνουμε τι; Αφού δεν υπάρχει τίποτα. Πρέπει να δοθούν άμεσα λύσεις στα προβλήματα. Δεν υπάρχει επιστροφή για κανέναν», λέει. Μας μεταφέρει τον φόβο που υπάρχει διάχυτος στους βιοπαλαιστές της υπαίθρου - τον εφιάλτη του καιρού: «Ο κόσμος με το παραμικρό φοβάται, γιατί δεν έχουν φτιαχτεί ακόμα τα αναχώματα. Ανά πάσα ώρα και στιγμή, άμα ρίξει μια μεγάλη βροχή, θα ξαναπλημμυρίσουμε. Τα χωράφια που έχουν καλλιεργηθεί είναι και αυτά "στον αέρα". Δεν υπάρχει ασφάλεια για μας πλέον. Δεν μερίμνησε το κράτος να υπάρχει ασφάλεια, να φτιάξει τα αναχώματα. Να ξεκινήσει να κάνει έργα, να σκάψει τα κανάλια».

Ο ίδιος εξηγεί ότι η κατάσταση στο χωριό παραμένει δραματική, καθώς υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν πάρει τα 6.600 ευρώ που εξήγγειλε η κυβέρνηση και αναγκάζονται να ζουν σε σπίτια μέσα στην υγρασία. «Θα είχαμε πληρωθεί από τα χωράφια μας πριν 4 μήνες, όχι τον Μάη και τον Ιούνη που λέει ο κύριος υπουργός ότι θα πάρουμε τις αποζημιώσεις. Και γι' αυτό βρισκόμαστε εδώ, για να μπορέσουμε να ταΐσουμε την οικογένεια, να πληρώσουμε τα απαραίτητα, τα εφόδια και τα πετρέλαια που χρωστάμε στους γεωπόνους και στα πρατήρια. Για να συνεχίσουμε τη ζωή μας».

Εκφράζει πάντως αισιοδοξία για τη δυναμική του αγώνα: «Υπάρχει πολλή νεολαία. Ο κόσμος έχει καταλάβει τα ψέματα που μας λέει η κυβέρνηση. Γιατί στην αρχή έταζε, έταζε, έταζε, τίποτα απ' όλα αυτά δεν έγινε. Γι' αυτό και δεν κάναμε πίσω όταν μας αντιμετώπισαν σαν τρομοκράτες την πρώτη μέρα. Εμείς ήρθαμε να διεκδικήσουμε τα δίκαια αιτήματά μας, να επιβιώσουμε, να παραμείνουμε στον τόπο μας, στα χωριά και στα χωράφια μας».

Στη σκηνή του ΑΣ Αγίας Τριάδας μας υποδέχτηκε θερμά ο πρόεδρος, Γιώργος Γιαννακός. Εκεί συζητήσαμε για ώρα με τον Δημήτρη, έναν από τους μελισσοκόμους που έχουν ενισχύσει τα μπλόκα, καθώς παλεύουν απέναντι στην ίδια πολιτική. «Οι αποζημιώσεις είναι ψίχουλα μπροστά στο κόστος της ζημιάς», είπε, αναφερόμενος τόσο στον δικό του κλάδο όσο και στους κτηνοτρόφους. «Δεν μετράμε καν τη χαμένη παραγωγή, που δεν την αποζημιώνουν. Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ο φόβος. Δεν νιώσαμε ποτέ το κράτος σε όλη αυτήν την κατάσταση να σταθεί δίπλα μας. Να υπάρξει μια σιγουριά για να μπορέσουμε να επιστρέψουμε στις δουλειές μας. Αντε και πήρα τα ψίχουλα και πάω να αρχίσω πάλι από την αρχή. Τι να το κάνω; Αφού στην επόμενη μεγάλη βροχή κινδυνεύουν όλα πάλι να χαθούν. Οι γερόντοι ακούνε βροντή και δεν μπορούν να κοιμηθούν!».

Νωρίτερα, κατά τη διάρκεια του αποκλεισμού της Εθνικής οδού, μιλήσαμε με τον Θανάση Καϊδαντζή, αγρότη από τη Θεσσαλιώτιδα, ο οποίος βρέθηκε εκεί για να μεταφέρει μήνυμα συμπαράστασης από το εκεί μπλόκο.

Στην περιοχή του, περίπου 7 με 8 χιλιάδες στρέμματα έχουν καλυφθεί από πέτρες και λάσπη. Οπως εξηγεί, αυτά πλέον δεν είναι γόνιμα και για να ξαναγίνουν πρέπει να απομακρυνθούν τα φερτά υλικά. «Δεν είναι δυνατόν οικονομικά να το κάνει ο καθένας μόνος του. Οι εργολάβοι μάς είπαν ότι χρειάζονται χιλιάδες ευρώ ανά στρέμμα. Για να καθαρίσει κάποιος το χωράφι του, θα πρέπει να το αγοράσει δυο και τρεις φορές! Επιπλέον, είναι και ένα ζήτημα το πού θα πάνε όλα αυτά τα υλικά. Αν δεν υπάρξει ένας σχεδιασμός από το κράτος με επιστημονικό δυναμικό - με μηχανικούς, αλλά και γεωπόνους - έχουμε χαθεί, δεν θα μπορέσουμε να καλλιεργήσουμε ξανά».

Αντίστοιχο πρόβλημα αντιμετωπίζουν και τα παρακάρλια χωριά, στα λιγοστά χωράφια που δεν είναι καλυμμένα με νερό. Και θα το αντιμετωπίσουν και τα υπόλοιπα που συγκαταλέγονται στα πάνω από 160.000 πλημμυρισμένα στρέμματα καλλιεργήσιμων εκτάσεων γύρω από τη λίμνη Κάρλα, όπου μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει τίποτα και δεν υπάρχει χρονοδιάγραμμα για τα απαραίτητα έργα ώστε να υπάρξει απορροή των λιμναζόντων νερών.

Πέρα όμως από τα μεγάλα προβλήματα που άφησε πίσω της η καταστροφή του Σεπτέμβρη, παραμένει και το ζήτημα του κόστους παραγωγής, που απειλεί με ξεκλήρισμα όλη τη μικρομεσαία αγροτιά της χώρας. Την 9η μέρα στο Μπλόκο του Ε65, ο Σωτήρης Αντωνίου και ο Νίκος Τσιανάβας με χαρτί και μολύβι μάς εξηγούν το κόστος καλλιέργειας ανά στρέμμα για το βαμβάκι, για να μας δείξουν ότι το εισόδημα που απομένει είναι ελάχιστο, δεν φτάνει ούτε τα 800 ευρώ τον μήνα για 100 στρέμματα βαμβάκι.

Για το κόστος πετρελαίου ανά στρέμμα, τραβούν μια κάθετη γραμμή και γράφουν το κόστος δίπλα από κάθε λέξη: Οργωμα, καλλιεργητής, σβολοτρίφτης, δισκόσβαρνα. Μέχρι εδώ, 18 ευρώ. Κόψιμο βαμβακιών περσινής καλλιέργειας, σπορά, ψεκασμός, λίπανση, σκαλιστήρι. Αλλα 14 ευρώ. 55 ευρώ το πότισμα, άλλα 18 η συλλεκτική μηχανή και η μετακίνηση μηχανημάτων. Σύνολο 105 ευρώ το στρέμμα για πετρέλαιο, ενώ η επιστροφή πετρελαίου από το κράτος είναι μόλις 5,5 ευρώ ανά στρέμμα. Κοροϊδία. Συνεπώς, 99,5 ευρώ είναι το κόστος πετρελαίου ανά στρέμμα για καλλιέργεια βαμβακιού.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό το κόστος. Τραβούν νέα κάθετη γραμμή και γράφουν: Κόστος εφοδίων και αβαριών ανά στρέμμα - 20 ευρώ για σπόρο, 70 ευρώ για λιπάσματα, φυτοφάρμακα και για ψεκασμό για πράσινο σκουλήκι. 10 ευρώ αβαρίες μηχανημάτων και εργαλείων, άλλα 33 ευρώ πληρωμή συλλεκτικής μηχανής για το 90% που δεν διαθέτουν δική τους. Σύνολο 133 ευρώ.

«Δεν τελειώσαμε ακόμα», λένε και τραβούν και τρίτη γραμμή γρήγορα. Τον έχουν κάνει πολλές φορές αυτόν τον υπολογισμό. Κόστος ποτίσματος στον δήμο: 10 ευρώ ανά στρέμμα, αν είναι ελεύθερο νερό, ή 55 ευρώ στο ΤΟΕΒ για νερό με ρεύμα. Το συνολικό κόστος φτάνει περίπου τα 240 με 250 ευρώ το στρέμμα. Οπως μας εξηγούν, το κέρδος που απομένει είναι τα 93 ευρώ των επιδοτήσεων (βασική και συνδεδεμένη), άρα στα 100 στρέμματα βαμβάκι θα βγάλουν 9.300 ευρώ.

Απ' αυτά όμως πρέπει να αφαιρεθεί η ασφάλιση. Για την κατώτερη, μας λένε, θέλουν 142 ευρώ τον μήνα ΕΦΚΑ και 6 ευρώ τον μήνα για τον ΕΛΓΑ. Απομένουν δηλαδή 7.524 ευρώ τον χρόνο, δηλαδή 627 ευρώ τον μήνα... Και, για πολλούς, αυτό είναι ένα οικογενειακό εισόδημα...