Με αμέτρητες επευφημίες έγιναν δεκτοί οι οδηγοί αγρότες των δεκάδων τρακτέρ που μπήκαν στην Αθήνα και τη συγκλόνισαν έως και το Σύνταγμα, όπου αποτυπώθηκαν μεγάλες στιγμές αλληλεγγύης και υποστήριξης στον δίκαιο αγώνα. Η δύναμή τους αποτυπώθηκε στα χαμόγελα ικανοποίησης που έλαμψαν στα κουρασμένα από την πολύωρη οδήγηση πρόσωπα.

Πάνω από 300 και 350 χιλιόμετρα οδήγησαν πολλοί αγρότες από την Καρδίτσα και τη Λάρισα. Ζούσαν την κάθε στιγμή, αλλά τις στιγμές μέσα στην Αθήνα δεν θα τις ξεχάσουν ποτέ.

«Δεν υπάρχει αυτό, δεν υπάρχει», ενημέρωνε τηλεφωνικά το μπλόκο του αγρότης οδηγός που έβλεπε κόσμο να χαιρετά από ταράτσες, αυτοκίνητα, πεζοδρόμια... Οταν τα τρακτέρ έμπαιναν στην Αθήνα, «έσπασαν» την αφόρητη ταλαιπωρία της κίνησης στην πρωτεύουσα. ΙΧ και φορτηγά κινούνταν παράλληλα με τα τρακτέρ και οι οδηγοί αντάλλασσαν χαιρετισμούς με υψωμένες γροθιές.

«Καλώς ήρθατε», φώναζε κόσμος στην Ομόνοια όταν τη διέσχιζαν τα τρακτέρ. Μπροστά ο Αγγελος με τη γνώριμη κόρνα του. «Μην τη σταματάς», του φώναζε μια γυναίκα πίσω από τα πανό των συνδικάτων.

Οταν τα τρακτέρ γέμισαν το Σύνταγμα, κατακλύστηκαν από κόσμο που ανέβαινε μέχρι και πάνω από τις καμπίνες!

Δεν χάλασε το χατίρι σε κανέναν ο Σωτήρης, που με χαμόγελο εξηγούσε γιατί οι αγρότες έχουν ανάγκη αφορολόγητο πετρέλαιο, φτηνό ρεύμα και εφόδια. «Πουλάμε το στάρι 25 λεπτά το κιλό και το αγοράζετε 1,50 ευρώ τα 350 γραμμάρια ψωμί», έλεγε ο Θανάσης. «Να είμαστε μαζί στο χωράφι και στο ράφι, λέμε εμείς στο μπλόκο μας», πρόσθετε ο Θεοδόσης.

Και όσο ο κόσμος αυξανόταν, τόσο ανέβαινε το αγωνιστικό κλίμα. «Στα μπλόκα της αγροτιάς σπάει της κυβέρνησης ο τσαμπουκάς», «Εργατιά - αγροτιά μια φωνή και μια γροθιά» ήταν μερικά από όσα ακούστηκαν από το μεγάφωνο και έπειτα, από αγρότες και εργάτες, μπροστά από τη Βουλή.

Με φαγητό υποδέχτηκε τους κουρασμένους και πεινασμένους αγρότες το Συνδικάτο Επισιτισμού - Τουρισμού Αττικής, που έστησε από νωρίς τον πάγκο, με το πανό του να γράφει «Είτε στο χωράφι είτε στο ράφι, η ίδια βάρβαρη πολιτική που τσακίζει τη λαϊκή οικογένεια».

Στο Σύνταγμα ήρθαν πολλοί που χρειάστηκε από νέα παιδιά να αφήσουν τα χωριά για μια καλύτερη τύχη στην Αθήνα. «Επρεπε σήμερα να έρθουμε. Με τα τρακτέρ μάς μεγάλωσαν οι γονείς μας», έλεγε ο Θωμάς και τα έδειχνε με καμάρι, σαν να τα είχε οδηγήσει κι αυτός.

«Πόσος κόσμος είναι, βλέπεις;», ρωτούσε ο Δημήτρης τον Μπάμπη, που ήταν πάνω στο τρακτέρ. «Εχει κόσμο μπροστά και πίσω, περίμενε, θα έρθουν κι άλλοι. Θα γίνει χαμός σήμερα», ήταν η απάντηση. Και έγινε!

«Στο τσακ πρόλαβα να αλλάξω λάστιχα για να έρθω» ήταν τα λόγια του Αχιλλέα, που έφτασε στην Αθήνα με ένα παλιό αγροτικό αυτοκίνητο ...πλημμυρισμένο! «Ηρθα γιατί στα χωράφια σε πιάνει απελπισία και στον στάβλο δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω», μας λέει για τα αποτελέσματα της πλημμύρας στη Θεσσαλία και της αποκατάστασης που ...αγνοείται. «Ούτε τα 6.600 ευρώ δεν πήρα», λέει άλλος αγρότης, που είδε το νερό να μπουκάρει στο σπίτι του.

«Δίνουν στους εφοπλιστές αφορολόγητο πετρέλαιο και για τους αγρότες λένε ότι ξύνουν τον πάτο του βαρελιού. Για όσα προβλήματα έχουμε φταίνε οι κυβερνήσεις, που μας βγάζουν στον δρόμο, όπως βγάζουν τους φοιτητές, τους εργαζόμενους και άλλους κλάδους», ακούστηκε να λέει σε ένα πηγαδάκι ο Χρήστος, νέος παραγωγός ελιάς από το Νεοχώρι Αιτωλοακαρνανίας, για να προσθέσει: «Δεν κατεβήκαμε τυχαία στον δρόμο, δεν σταματάμε, συνεχίζουμε αγωνιστικά και ενωτικά, δεν τα παρατάμε!».

«Γνωρίζω από πρώτο χέρι τι σημαίνει οι γονείς σου να παλεύουν χειμώνα - καλοκαίρι με τη γη για να σε μεγαλώσουν και να σε σπουδάσουν», δηλώνει ο Θανάσης, φοιτητής στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, με καταγωγή από την αγροτική Ηλεία. «Βρισκόμαστε εδώ, μαζί με τους συμφοιτητές μας, για να στηρίξουμε τον δίκαιο αγώνα των γονιών, των συγγενών μας, που διεκδικούν το αυτονόητο: Να συνεχίσουν να καλλιεργούν τη γη», συνεχίζει.

«Ο αγώνας αυτός μας αφορά όλους. Την εκμετάλλευση που βιώνουν οι αγρότες, που οι έμποροι αγοράζουν τζάμπα τα προϊόντα τους και τα πουλάνε χρυσάφι, τη βιώνουμε κι εμείς οι εργαζόμενοι. Από τη μία η εντατικοποίηση και τα μεροκάματα πείνας, και από την άλλη τα πανάκριβα προϊόντα στα ράφια των σούπερ μάρκετ. Είμαστε εδώ, εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας, αλλά ταυτόχρονα παλεύουμε και για τη δικιά μας ζωή», μας λέει ο Νίκος, εμποροϋπάλληλος από την Αθήνα.

Η Κλεοπάτρα, 15 ετών, μαθήτρια από την Ακολη Αιγιαλείας, από αγροτική οικογένεια, δηλώνει: «Υποστηρίζω την οικογένειά μου, που παλεύει με τις καλλιέργειες. Η συμμετοχή του κόσμου είναι εντυπωσιακή. Μας δίνει δύναμη και κουράγιο. Αν τα πράγματα ήταν καλά για τους αγρότες, δεν θα ήμασταν στο Σύνταγμα, δεν θα στήναμε μπλόκα, δεν θα αφήναμε τα τρακτέρ και τα μηχανήματά μας για να βγούμε στον δρόμο. Αφορά ο αγώνας μας το μέλλον μας, τη συνέχεια της ζωής μας στα χωριά μας».

Και ένας 39χρονος αγρότης σταφίδας και ελιάς από το Αλσος Αιγίου προσθέτει: «Αυτό που συμβαίνει εδώ σήμερα δεν είναι ένα event. Τα προβλήματα είναι μπροστά μας και ο κόπος μας δεν πληρώνεται. Ο αγώνας θέλει συνέχεια, και αυτό κάνουμε. Ο αγώνας μας αφορά όλη την κοινωνία, που εμείς πουλάμε φτηνά και ο κόσμος αγοράζει ακριβά».

Στο κέντρο της Αθήνας συναντήθηκαν αγρότες από όλη την Ελλάδα. Αγρότες από τη Θεσσαλία συζητούσαν με αγρότες από την Κρήτη για πόσες μέρες είναι στα μπλόκα, για τα ψίχουλα της κυβέρνησης, αλλά και για το πώς ήταν το ταξίδι τους με το καράβι.

«Δεν έχω ξαναδεί από κοντά τρακτέρ, θηρία είναι», έλεγε η Μαρία από τα Πατήσια, η οποία στάθηκε δίπλα στη ρόδα, που ήταν ψηλότερη! «Τα έβλεπα στην τηλεόραση όταν βγήκαν στη Γερμανία και στη Γαλλία, αλλά από κοντά είναι κάτι άλλο».

Στο Σύνταγμα έσμιξαν οικογένειες αγροτών που ο πατέρας ή ο γιος ήρθε με το τρακτέρ τους και η υπόλοιπη οικογένεια με το λεωφορείο! «Σας είδαμε στην Εθνική, προσπεράσαμε κορνάροντας συνεχώς», είπε η κόρη του Κώστα και με περηφάνια τον έβγαζε φωτογραφίες μπροστά στο τρακτέρ, με φόντο τη Βουλή.

Ηρθαν στην Αθήνα με τη δύναμη των μπλόκων για να μείνουν στον τόπο τους, και φεύγουν με ακόμα περισσότερη δύναμη από τη στήριξη που τους έδωσε το μεγάλο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα.