Σε Βλοχό και Κεραμίδι, ο χρόνος μοιάζει να σταμάτησε οχτώ μήνες πριν, όταν πνίγηκαν στην κυριολεξία, με το νερό να σκεπάζει έως και τις στέγες των σπιτιών. Οχτώ μήνες μετά πνίγονται από οργή. Οι κάτοικοι παλεύουν με νύχια και με δόντια να κρατηθούν στον τόπο που γεννήθηκαν.

Η κρατική αρωγή είναι το ανέκδοτο που λέμε για να γελάει λίγο το χειλάκι μας, σχολιάζει με πίκρα ένας απ' τους κατοίκους που συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία του Βλοχού για να υποδεχτούν τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα.

Η μυρωδιά της μούχλας, τα σημάδια από λάσπη στους τοίχους, τα σκουπίδια σε αυλές και μπαλκόνια μαρτυρούν την καταστροφή. Ταυτόχρονα μαρτυρούν την παντελή απουσία του κράτους, ακόμα κι απ' το στοιχειώδες, που άπτεται της δημόσιας υγείας, του καθαρισμού, της απολύμανσης, των ψεκασμών για τα κουνούπια κ.λπ.

Και καθώς ούτε καν αυτό δεν έχει γίνει, τι να πεις για τα υπόλοιπα;

Για τα έργα που δεν έγιναν και προεξοφλούν μια νέα καταστροφή στο μέλλον, ενδεχόμενο που φρενάρει και τη διάθεση των κατοίκων να ξαναστήσουν το νοικοκυριό τους λίγο λίγο, όσο μπορούν.

Για τα σπίτια που δεν είναι κατοικήσιμα αλλά δεν υπάρχει καμία διέξοδος για τους ιδιοκτήτες τους, καμία διαδικασία και ουσιαστική στήριξη για την ανακατασκευή τους. Ούτε καν τα ενοίκια δεν εισπράττουν, 7 οικογένειες όλες κι όλες έχουν πληρωθεί τα ενοίκια του πρώτου μόνο τριμήνου!

Για τη γραφειοκρατία που έρχεται να βασανίσει κι άλλο ήδη ταλαιπωρημένους στο μη περαιτέρω ανθρώπους. Ζητώντας τους χαρτιά και ξανά χαρτιά, φακέλους και ξανά φακέλους για να πάρουν τα ψίχουλα που τους δίνονται.

Για το «διαίρει και βασίλευε» ενός κράτους που πάει να συγκαλύψει έτσι τις ευθύνες του και ζητάει ομοφωνία των κατοίκων για μετεγκατάσταση, αρνούμενο να συνδράμει όσους έχουν εκφράσει τέτοια επιθυμία. Ομοφωνία που δεν υπάρχει καθώς υπήρξαν σπίτια σε υψώματα που δεν καταστράφηκαν και οι ιδιοκτήτες τους δεν έχουν λόγο να τα εγκαταλείψουν.

Για την αναισθησία και αναλγησία όταν κάτοικοι λαμβάνουν λογαριασμούς της ΔΕΗ πολλών δεκάδων ευρώ με προειδοποίηση διακοπής για σπίτια που δεν κατοικούνται και δεν έχουν ρεύμα!

`Η για τα χωράφια που ρημάζουν καθώς τα κανάλια δεν έχουν διανοιχτεί, οι αγροτικοί δρόμοι δεν έχουν αποκατασταθεί, ούτε τα έργα για την άρδευση έχουν προχωρήσει...

Αυτήν την αντιμετώπιση επιφυλάσσουν το κράτος και οι μηχανισμοί του, η κυβέρνηση και η πολιτική τους, σε ανθρώπους περήφανους και αξιοπρεπείς, που τόσα χρόνια στον κάμπο κέρδισαν τη σφραγίδα τιμής του ήλιου και της γης στα πρόσωπα και τα ροζιασμένα χέρια τους. Που παρά τις τόσες αντιξοότητες δηλώνουν ότι δεν θα εγκαταλείψουν την προσπάθεια ούτε τον τόπο τους.

Φεύγουμε και παρά την αποκαρδιωτική εικόνα των χωριών, κρατάμε την πολύτιμη και ενθαρρυντική αποφασιστικότητα των ανθρώπων τους. Χρήστο, Κώστα, Ασπασία, Βαΐτσα, καλή δύναμη! Καλή δύναμη σε όλους όσοι ενώνονται για να δώσουν μια μάχη που μας αφορά όλους!