Στις προεδρικές εκλογές του 2002 στη Γαλλία, στον α' γύρο ο τότε υποψήφιος του ακροδεξιού «Εθνικού Μετώπου» Ζαν Μαρί Λεπέν πέρασε τον υποψήφιο των Σοσιαλιστών, Ζοσπέν, και βγήκε δεύτερος μετά τον δεξιό Σιράκ, με τον υποψήφιο του Γαλλικού ΚΚ, που δήλωνε ότι στον β' γύρο θα στηρίξει Ζοσπέν, να κατακρημνίζεται στο 3,5%. Στον β' γύρο όλα τα κόμματα, μαζί και το Γαλλικό ΚΚ, υποστήριξαν τον Σιράκ για να αντιμετωπίσουν τον ακροδεξιό κίνδυνο του Λεπέν, με αποτέλεσμα ο Σιράκ να εκλεγεί με συντριπτικό ποσοστό και οι Γάλλοι να πανηγυρίζουν για τη «νίκη της δημοκρατίας»... Το αποτέλεσμα, βεβαίως, ήταν παραπέρα υποχώρηση του εργατικού κινήματος και σήμερα το «εκσυγχρονισμένο» «Εθνικό Μέτωπο», με επικεφαλής την κόρη του Λεπέν, να εμφανίζεται με ποσοστά γύρω στο 30%. Τόσο ...αποτελεσματικά είναι τα λεγόμενα «δημοκρατικά μέτωπα» σε όλες τις παραλλαγές τους απέναντι στην ακροδεξιά.