Associated Press

Κι αυτό γιατί δύο πόλεμοι μαίνονται στη γειτονιά μας και ένας μακρύτερα, με άμεση την εμπλοκή της χώρας μας σε αυτούς, δεμένοι καθώς είμαστε στο άρμα του ΝΑΤΟ: Ο πόλεμος στην Ουκρανία, η σφαγή του παλαιστινιακού λαού στη Γάζα από το κράτος του Ισραήλ και η συμμετοχή της φρεγάτας μας «ΨΑΡΑ», τώρα, και μέχρι πριν λίγο καιρό της φρεγάτας «ΥΔΡΑ», στα ύδατα της Ερυθράς Θάλασσας στη Μέση Ανατολή.

Ολα λοιπόν δείχνουν, με ποιον τρόπο, ο σύγχρονος κόσμος ερμηνεύει τα λόγια του Αμερικανού Προέδρου Χάρι Τρούμαν, την επαύριο της ρίψης της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, το 1945, πόλεις μη στρατιωτικής σημασίας.

Είπε τότε ο Χ. Τρούμαν:

«Θα προβώ εις περαιτέρω μελέτας και θ' απευθύνω κι άλλας συστάσεις προς το Κογκρέσον ως προς τον τρόπον καθ' ον η ατομική δύναμις θα αποβή μέσον πανίσχυρον και αναγκαστικής επιδράσεως προς διατήρησιν της παγκοσμίου ειρήνης».

Αυτή την παγκόσμια ειρήνη βιώνουμε σήμερα, 79 χρόνια μετά τη θλιβερή επέτειο της ρίψης της ατομικής βόμβας, στις 6 και στις 9 Αυγούστου του 1945, μία χρονιά που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα της στη συλλογική μνήμη, ως η χρονιά που ξετυλίχθηκε σε όλη της τη φρίκη η θηριωδία της ιμπεριαλιστικής Αμερικής.

Τότε, οι Αμερικανοί, όπως έγραψε ο Θουκυδίδης, στο «ΙΣΤΟΡΙΑΙ» [3.82.4] και «την ειωθυίαν αξίωσιν των ονομάτων ες τα εργα αντήλλαξαν τη δικαιώσει», δηλαδή: «άλλαξαν ακόμα και την καθιερωμένη σημασία των λέξεων, για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους».

Οι πράξεις τους όμως δεν δικαιολογούν το ότι με τη ρίψη της πυρηνικής βόμβας ουρανίου («Little Boy»), σκότωσαν ακαριαία 110.000 ανθρώπους στη Χιροσίμα, το πρωινό της 6ης Αυγούστου 1945, ούτε το ότι με τη ρίψη της ατομικής βόμβας πλουτωνίου («Fat Man») στις 9 Αυγούστου, στο νησί Ναγκασάκι, εξαφάνισαν 70.000 ανθρώπους.

Ούτε δικαιολογούν τον αναρίθμητο αριθμό των νεκρών που αυξήθηκε δραματικά και τον οποίο οι Ιάπωνες, μόνο για τη Χιροσίμα, υπολογίζουν σε 247.000 ψυχές. Ούτε τους εκατοντάδες χιλιάδες αμάχους, οι οποίοι έμειναν ανάπηροι ή δεκαετίες μετέπειτα βίωσαν άπειρες ασθένειες εξαιτίας της ραδιενέργειας.

Η ρίψη των βομβών, που πραγματοποιήθηκε τρεις μήνες μετά τη συνθηκολόγηση της ναζιστικής Γερμανίας και ενώ η Ιαπωνία αντιμετώπιζε σημαντικά προβλήματα, δεν υπάκουε σε κάποια στρατιωτική ανάγκη. Αντίθετα, πραγματοποιήθηκε με το βλέμμα στην επόμενη μέρα του πολέμου και με στόχο τον εκφοβισμό και εκβιασμό της ΕΣΣΔ και των άλλων χωρών που αποσπάστηκαν τότε από το ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Σήμερα, 79 χρόνια μετά, βιώνουμε το πώς ερμηνεύουν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής την παγκόσμια ειρήνη.

Πρωταγωνιστικός όλα αυτά τα χρόνια είναι ο ρόλος του ΚΚΕ στην αποκάλυψη του αντιδραστικού χαρακτήρα του ΝΑΤΟ, όλων των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών. Το ΚΚΕ έχει δώσει με συνέπεια και με όλες του τις δυνάμεις τη μάχη ενάντια στο ΝΑΤΟ, ενάντια στις αμερικανοΝΑΤΟικές στρατιωτικές βάσεις. Για να επιστρέψουν στη χώρα η ελληνική φρεγάτα από την Ερυθρά Θάλασσα, οι ελληνικοί «Patriot» από τη Σαουδική Αραβία, όπως και όλα τα τμήματα των Ενόπλων Δυνάμεων που βρίσκονται σε ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό. Για να μη βρεθεί κανένας Ελληνας φαντάρος και αξιωματικός να πολεμάει στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία και γενικότερα έξω από τα σύνορα της χώρας.

Η πάλη αυτή γίνεται στο σήμερα ολοένα και πιο επίκαιρη, πιο αναγκαία στην κατεύθυνση του αγώνα για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, που καταδικάζει τους εργαζόμενους στην ταξική εκμετάλλευση, στην κοινωνική αδικία και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Γι' αυτό επανερχόμαστε ακόμα μια φορά στα λόγια του Θουκυδίδη «παν δε το εναντιούμενον τω δυναστεύοντι δήμος ωνόμασται», ΙΣΤΟΡΙΑΙ [6.89.4], δηλαδή «Αυτό που εναντιώνεται στον δυνάστη λέγεται λαός».

Και πόσο αλήθεια προφητικά τα λόγια του Ανδρέα Κάλβου στην έκτη ωδή «Αι Ευχαί» από τη συλλογή «Λυρικά» που τυπώθηκε στο Παρίσι το 1826.

Το χέρι όπου προσφέρετε

ως προστασίας σημείον

εις ξένον έθνος, έπνιξε

και πνίγει τους λαούς σας,

πάλαι, και ακόμα.