Μια γυναίκα 65 χρόνων έχασε τη ζωή της, μέσα στον αστικό ιστό, μέσα στη βιοτεχνία που δούλευε, από μια πυρκαγιά που ξεκίνησε 40 χιλιόμετρα πιο πέρα. Αν έχεις τύχη διάβαινε, λένε. Αλλά πόση τύχη να 'χεις όταν κυβέρνηση - Περιφέρεια - δήμοι παίζουν τη ζωή σου στα ζάρια, αφού η προστασία της είναι «κόστος», αφήνοντας όλες τις υπηρεσίες αποψιλωμένες, χωρίς μέσα και προσωπικό, χωρίς καμία πρόληψη ακόμη και μέσα στον αστικό ιστό της Αθήνας, με αντιπυρικό σχεδιασμό που εξαντλείται σε μηνύματα του 112 που από πάνω δεν μπορείς και να διαβάσεις, καθότι μετανάστρια; Πόσο τυχερός μπορείς να 'σαι όταν πρέπει να δουλεύεις στα 65 σου και μάλιστα δυο δουλειές, αντί να έχεις βγει στη σύνταξη; Οταν στην πατρίδα σου - επί σοσιαλισμού - ήσουν δασκάλα «αλλά η φτώχεια και η δυστυχία την έκαναν να έρθει στην Ελλάδα ως μετανάστρια», σύμφωνα με τη φίλη της; Οταν - σύμφωνα με το αφεντικό - ενώ δικαιούσαι μια μόλις βδομάδα άδεια, ζητάς να δουλέψεις για να μη χάσεις το μεροκάματο; Ζωή κορόνα - γράμματα, στον βωμό της κερδοφορίας και του κόστους - οφέλους για το πάντα εχθρικό στον λαό αστικό κράτος.